Ο μέσος όρος ζωής ενός σκύλου είναι 12 χρόνια, αυτός των γατών είναι 11. Οι σκύλοι και οι γάτες ζουν τόσο λίγο σε σύγκριση με εμάς λόγω ενός βιολογικού κανόνα, ο οποίος όμως δεν είναι χωρίς εξαιρέσεις και κάποια παράδοξα.
Οι σκύλοι και οι γάτες ζουν τόσο σύντομα κατά μέσο όρο, ειδικά σε σύγκριση με εμάς, λόγω ποικίλων παραγόντων , που πρέπει να βρεθούν στο μοριακό, γενετικό, συμπεριφορικό και οικολογικό πεδίο . Υπάρχουν σχετικά λίγες μελέτες για τη διάρκεια ζωής, δηλαδή τη μακροζωία, και στα δύο αυτά είδη, ειδικά στις γάτες. Η μέγιστη διάρκεια ζωής ενός σκύλου φαίνεται να είναι 12 χρόνια κατά μέσο όρο, αλλά μπορεί να ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με το μέγεθος, που κυμαίνεται από 6 για ένα Dogue de Bordeaux έως 14 για ένα Poodle. Η μέση μακροζωία των γατών δεν διαφέρει πολύ: στην πραγματικότητα είναι περίπου 11 χρόνια, με τις καθαρόαιμες γάτες να ζουν λιγότερο από τις κοινές γάτες. Γενικά, οι διαδικασίες που ρυθμίζουν τη γήρανση και τη μακροζωία είναι πολύπλοκες και μεταβλητές μεταξύ των ειδών.
Οποιαδήποτε εξέταση σχετικά με τη μακροζωία ατόμων ενός μεμονωμένου είδους περνά αναγκαστικά μέσα από την κατανόηση των κύριων αιτιών θανάτου σε αυτό το είδος, το οποίο μπορεί να είναι εκφυλιστικό, μολυσματικό και μη μολυσματικό. Ωστόσο, καλό είναι να μην συγχέουμε τη μακροζωία με το προσδόκιμο ζωής. Το προσδόκιμο ζωής είναι μια πρόβλεψη που εξαρτάται από την ηλικία, για να την απλοποιήσουμε μπορούμε να πούμε ότι είναι ο αριθμός των ετών επιπλέον ζωής που αναμένεται να παραμείνει σε ένα άτομο που έχει ήδη ζήσει μέχρι μια συγκεκριμένη ηλικία. Το προσδόκιμο ζωής των σκύλων και των γατών είναι έξι έως δώδεκα φορές μικρότερο από αυτό των ανθρώπων. Η γνώση του είναι πολύ σημαντική γιατί σας επιτρέπει να παρακολουθείτε τη συνολική κατάσταση της υγείας τους με την πάροδο του χρόνου, να προγραμματίζετε υγειονομικούς ελέγχους, να κατανοείτε τα οφέλη της προληπτικής φροντίδας και την επιτυχία των ιατρικών διαδικασιών, που ευτυχώς προχωρούν όλο και περισσότερο σήμερα.
Εξέλιξη
Η εξελικτική θεωρία προτείνει ότι οι αναπτυξιακές τροχιές, δηλαδή οι εξελικτικές και προσαρμοστικές οδοί και οι ρυθμοί ανάπτυξης μπορούν να επηρεάσουν την έναρξη και το ρυθμό της γήρανσης στην ενήλικη ζωή. Σύμφωνα με έναν γενικό βιολογικό κανόνα, στον οποίο δεν λείπουν οι εξαιρέσεις, τα μεγάλα ζωικά είδη τείνουν να ζουν περισσότερο από τα μικρά. Παράδειγμα εξαίρεσης; Πουλιά, που ζουν εξαιρετικά μεγάλη ζωή σε σχέση με το μέγεθος του σώματός τους.
Μεταβολισμός
Μια πιθανή εξήγηση για τη μικρότερη διάρκεια ζωής των σκύλων και των γατών σε σύγκριση με εμάς αποδίδεται στον μεταβολισμό. Ο μηχανισμός είναι στην πραγματικότητα ασαφής, αλλά είναι πιθανό τα μικρότερα ζώα, με ταχύτερο μεταβολισμό, να υποφέρουν από μεγαλύτερα επίπεδα οξειδωτικού στρες.
Γενεσιολογία
Η γενετική παίζει σημαντικό ρόλο στη μακροζωία των ζώων και αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στους σκύλους. Μέσω της επιλεκτικής πίεσης που ασκεί ο άνθρωπος για μερικές εκατοντάδες χρόνια, σήμερα έχουν περιγραφεί πάνω από 400 φυλές. Μερικοί μπορεί να έχουν γενετική προδιάθεση να ζήσουν περισσότερο από άλλους. Η γενετική, επίσης κατανοητή ως η συχνότητα των κληρονομικών ασθενειών, επηρεάζει την ταχύτητα γήρανσης ενός ζώου, αλλά σπάνια δρα μόνη. Βοηθά επίσης το περιβάλλον, οι προηγούμενες εμπειρίες και άλλα χαρακτηριστικά των ζώων. Είναι κοινή πεποίθηση ότι τα σκυλιά μεικτής φυλής ζουν περισσότερο από τα καθαρόαιμα σκυλιά και είναι επίσης λιγότερο ευαίσθητα σε ασθένειες, λόγω της μεγαλύτερης γενετικής μεταβλητότητας. Ωστόσο, μια μελέτη πριν από μερικά χρόνια δεν βρήκε στοιχεία για διαφορές στη γήρανση, ειδικά στη γήρανση συμπεριφοράς.
Σωματικό βάρος
Ένας Άγιος Βερνάρδος τείνει να γερνάει νωρίτερα από έναν Πομερανιανό. Οι λόγοι για αυτό παραμένουν ακόμη ασαφείς. Προφανώς, ωστόσο, ο αγώνας έχει μικρότερο αντίκτυπο από το σωματικό βάρος, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας πιο προγνωστικός δείκτης της διάρκειας ζωής. Παραδόξως, στην πραγματικότητα, εντός των ειδών η σχέση μεταξύ του μεγέθους του σώματος και της διάρκειας ζωής δείχνει αντίθετη τάση σε σύγκριση με αυτό που συμβαίνει μεταξύ του ενός είδους στο άλλο: τα μεγαλύτερα άτομα φαίνεται να ζουν μικρότερη ζωή και έχουν χαμηλότερες προσδοκίες ζωής. Είναι οι σκύλοι μεγαλόσωμων φυλών απλώς πιο ευαίσθητοι σε τραυματισμό ή μόλυνση, αρχίζουν να γερνούν νωρίτερα ή γερνούν πιο γρήγορα; Αναζητώντας μια απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, η επιστήμη έχει ήδη απαντήσει σε ένα ερώτημα: δεν υπάρχει μεγαλύτερη ή μικρότερη ευαισθησία σε σχέση με το μέγεθος, αλλά μάλλον διαφορετική ευαισθησία: οι σκύλοι μεγαλόσωμων φυλών είναι πιο επιρρεπείς σε μυοσκελετικές διαταραχές, γαστρεντερικές και νεοπλασματικές ασθένειες, ενώ οι μικροί πιο συχνά πρέπει να αντιμετωπίσουν ενδοκρινολογικές παθήσεις.
Εν ολίγοις, η γήρανση και τα γηρατειά των ζώων της οικογένειάς μας είναι θέματα μεγάλης γοητείας, που προσελκύουν τόσο επιστημονικό όσο και προσωπικό ενδιαφέρον, καθώς συνδέονται με θεμελιώδη ζητήματα, όπως η ευημερία τους και η σχέση τους μαζί μας.
