Όποια και αν είναι η κατάστασή τους, όλες οι γάτες αξίζουν ένα καλό σπίτι. Είναι καλό λοιπόν να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί ευγενικοί άνθρωποι εκεί έξω που θα κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή για τις γάτες που έχουν διασώσει.
Μια άπιαστη γάτα με ανησυχητική εμφάνιση, η οποία αποκάλυψε τη σκληρή ζωή στους δρόμους, πέτυχε το θαύμα που περίμενε πάντα στα χέρια μιας γυναίκας που η καρδιά της ήταν πιο πεισματάρα από όσο φανταζόταν.
Όλο κουρασμένο, με κάποιους τραυματισμούς και ένα προφανώς θλιβερό βλέμμα, το πλάσμα άγγιξε την καρδιά μιας γενναιόδωρης γυναίκας από το Μόντρεαλ του Καναδά, ονόματι Μαρία-Εύα. Όταν είδε τη γάτα να περιφέρεται χωρίς νόημα στη γειτονιά, δεν μπορούσε να την προσπεράσει.
Κάπως έτσι φαινόταν το γατάκι για πρώτη φορά που το είδε ο διασώστης.
Όπως πολλά αδέσποτα ζώα στον κόσμο, η γάτα τρεφόταν μόνο με τα υπολείμματα τροφής που κατάφερνε να βρει και τα υπολείμματα που κάποια γενναιόδωρη ψυχή αποφάσισε να της προσφέρει.
Δεν είναι αυτή η ζωή που αξίζει σε κανένα πλάσμα.
Η Μαρία-Εύα ήθελε να κάνει κάτι και αφετέρου σκέφτηκε ότι εκείνη τη στιγμή θα μπορούσε να τον σώσει.
Δυστυχώς, το θέμα δεν ήταν τόσο εύκολο γιατί στην πραγματικότητα, η γάτα ήταν αρκετά ύποπτη.
Αυτή η γάτα δεν είχε μεγάλη πίστη στους ανθρώπους και όταν η γυναίκα προσπάθησε να την πλησιάσει, τράπηκε σε φυγή αμέσως.
Δεν θα παγιδευόταν για τίποτα, ή τουλάχιστον έτσι πίστευε το πλάσμα.
Με τη γούνα του σκεπασμένη από χώμα και το σώμα του πληγωμένο, η γάτα συνέχισε να περιφέρεται στην περιοχή, οπότε εκείνη την ημέρα δεν ήταν η μόνη μέρα που η Μαρία-Εύα προσπάθησε να την πλησιάσει.
Αποφασισμένη να την βοηθήσει, η γυναίκα σχεδίαζε να κερδίσει την εμπιστοσύνη της με κάθε κόστος.
Η γυναίκα επινόησε μια σειρά στρατηγικών για να πιάσει τη γάτα, αλλά τα ένστικτα επιβίωσης έμοιαζαν πάντα να κερδίζουν. Μέχρι, μετά από σχεδόν τρεις εβδομάδες ανεπιτυχείς προσπάθειες, η πείνα ήταν ισχυρότερη από τη νοημοσύνη και η κοιλιά του ζώου πρόδωσαν την πονηριά του.
Τελικά η Μαρία-Εύα κατάφερε να την πιάσει.
Αν και είχε κάθε πρόθεση να την φροντίσει, αυτή η καλή γυναίκα ήξερε ότι δεν μπορούσε να το κάνει μόνη της και στράφηκε σε κάποια τοπικά καταφύγια για βοήθεια. Ωστόσο, δεν υπήρξε απάντηση.
Αντιμέτωπη με αυτήν την κατάσταση, η Μαρία-Εύα πήγε το γατάκι σε έναν ιδιωτικό κτηνίατρο.
Μετά τις εξετάσεις, το ζώο πήρε εξιτήριο και έλαβε οδηγίες πως να το φροντίσει στο σπίτι. Το ίδιο βράδυ της διάσωσης, η άπιαστη γάτα θυμήθηκε πώς ήταν να κοιμάσαι κάτω από μια στέγη και να περιβάλλεσαι από αληθινή αγάπη.
Η Μαρία-Εύα έδωσε στο αιλουροειδές ένα άνετο κρεβάτι για ξεκούραση και ύπνο.
Η γάτα, περίπου τεσσάρων ετών, ήταν ντροπαλή σε αυτό το νέο περιβάλλον, αλλά είχε εγκαταλείψει το ένστικτό του να δραπετεύσει. Κάπως έτσι, αυτός ο μουστακαλής κύριος κατάλαβε ότι ήθελαν μόνο να τον βοηθήσουν, εκτός από το ότι έξω τον περίμενε μόνο η πείνα και ο κακός χειμώνας.
Η φυγή από το σπίτι θα ήταν η καταστροφή του.
Ευτυχώς, εθελοντές από το καταφύγιο ζώων Chaton Orphelins Montréal έμαθαν για την υπόθεση και αποφάσισαν να προσφέρουν τη βοήθειά τους στη Μαρία-Εύα με τη φροντίδα της γάτας.
Παρόλο που η γάτα δεν παρουσίασε κάποια σοβαρή ασθένεια, το σώμα της ήταν ταλαιπωρημένο από την κακή ζωή που έκανε και απαιτούσε προσοχή.
«Είχε κάποια πολεμικά σημάδια, συμπεριλαμβανομένου ενός αποστήματος στο μάγουλό του. Τα αυτιά του είχαν παγώσει, υποδεικνύοντας ότι είχε περάσει τουλάχιστον έναν χειμώνα σε εξωτερικούς χώρους. Ο διασώστης του έσωσε τη ζωή της καθώς δεν θα είχε επιβιώσει άλλο ένα χειμώνα εκεί έξω », δήλωσε η Celine Crom από τους Chatons Orphelins Montréal.
Μέχρι να τον συναντήσουν τα μέλη του καταφυγίου, η γάτα είχε το κεφάλι κάτω και η δυσπιστία του στο περιβάλλον ήταν εμφανής. Η Μαρία-Εύα είχε κάνει ό, τι ήταν δυνατόν για να βοηθήσει το αιλουροειδές, αλλά για την ευημερία του αποφάσισε να το αφήσει στα χέρια των ειδικών.
«Φοβήθηκε με όλες τις αλλαγές. Του έλειπαν κάποια δόντια και τα αυτιά του είχαν ουλές κρυοπαγήματος. Η περιπλανώμενη ζωή της πρέπει να ήταν πολύ δύσκολη », είπε η Celine.
Η Λίλι, εθελόντρια Chatons Orphelins Montréal, έγινε η θετή μητέρα για τη γάτα που αποφάσισαν να ονομάσουν Marcel. Με εμπειρία σε αυτόν τον τύπο κατάστασης, η γυναίκα ήξερε πώς να κερδίσει την αγάπη του αιλουροειδούς σε λίγες ώρες.
«Ο Μαρσέλ αποκοιμήθηκε με τη θετή μητέρα του. Ήταν μια πολλά υποσχόμενη αρχή. Αν και τρόμαζε εύκολα από κάποιους ήχους, με την πάροδο του χρόνου άρχισε να καταλαβαίνει ότι δεν υπήρχε άλλος κίνδυνος εκεί », είπε η Celine.
Τις επόμενες εβδομάδες με τη Λίλι, ο Μαρσέλ κατάφερε να ξεφύγει από το καβούκι του και να πάρει βάρος. Όταν διασώθηκε, ζύγιζε λιγότερο από 6 κιλά και σιγά σιγά ανέκτησε όγκο και ενέργεια.
«Είχε ένα δύσκολο παρελθόν, οπότε οι αλλαγές τον ανησυχούσαν. Φέρνει στους ώμους του μέρος του παρελθόντος του, αλλά χάρη στην αγάπη και τη φροντίδα που έχει λάβει από το ανάδοχο σπίτι του, ο Μαρσέλ έχει πραγματικά ανθίσει », είπε η Σελίν.
Η ζωή αυτής της γάτας βελτιώθηκε εντελώς και δύο μήνες μετά τη διάσωσή του βρήκε ένα μόνιμο σπίτι: ένα ζευγάρι άνοιξε τις πόρτες του σπιτιού τους και την καρδιά τους σε αυτόν. Τώρα ο Μαρσέλ είναι ένα πολύ ήρεμος και υγιές μικρό ζώο, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είναι εκείνη η λυπημένη και τραυματισμένη γάτα που έσωσε η Μαρί-Εύα.
Όλοι έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε κάτι για ένα ανυπεράσπιστο ζώο, αρκεί μόνο η αποφασιστικότητα και η απαραίτητη αγάπη.
