Το χερσαίο σαλιγκάρι είναι ένα από τα πιο άφθονα είδη στη βιοποικιλότητα του περιβάλλοντός μας. Συνηθίζεται να το συναντάμε τόσο σε δασικές εκτάσεις όσο και σε περιβόλια, κήπους και πάρκα, αφού τρέφεται με χόρτα και φρέσκα φύλλα. Σίγουρα, είναι ένα από τα πιο περίεργα και φιλικά αυτόχθονα ζώα στο τοπίο μας, αλλά αυτό, δυστυχώς, δεν το έσωσε από τη σκληρότητα που ασκούν τα ανθρώπινα όντα σε άλλα ζώα στο όνομα ορισμένων γαστρονομικών παραδόσεων.
Σε πολλές περιπτώσεις, εμείς οι Δυτικοί σοκαριζόμαστε όταν ακούμε για κάποιες ασιατικές γαστρονομικές πρακτικές, οι οποίες συνίστανται στο να ρίχνουνε μια γάτα ή έναν σκύλο σε μια κατσαρόλα για να το βράσουν ζωντανό, αλλά στη γαστρονομική μας κουλτούρα διατηρούν επίσης σκληρές παραδόσεις, όπως το να μαγειρεύουν ζωντανά. Χερσαία σαλιγκάρια, θαλάσσια σαλιγκάρια ή θαλάσσια καρκινοειδή, ένας θάνατος χωρίς έλεος.
Για να ψήσετε τα σαλιγκάρια στην κατσαρόλα είναι απαραίτητο να καθαριστούν (νηστεία για μια εβδομάδα), να τα πλύνετε καλά με κρύο νερό. Αφού βγάλουν τη γλίτσα, για να τους ξεγελάσουν, τα τοποθετούμε σε μια κατσαρόλα καλά σκεπασμένη με κρύο νερό σε χαμηλή φωτιά. Όταν αρχίσουν να νιώθουν τη ζέστη και βγαίνουν από το καβούκι τους, η ένταση της φωτιάς αυξάνεται, για να βράσει το νερό, επομένως, τα σαλιγκάρια αρχίζουν να βράζουν όσο είναι ακόμα ζωντανά.
Σύμφωνα με μελέτη που διεξήχθη από τα Πανεπιστήμια του Έξετερ (Αγγλία) και του Κάλγκαρι (Καναδάς), τα σαλιγκάρια μπορούν επίσης να υποστούν άγχος σε δυσμενείς καταστάσεις και είναι ζώα με μεγάλη ευαισθησία και μνήμη, που υποφέρουν πολύ όταν τα βράζουν ζωντανά.
Το γεγονός ότι είμαστε μορφολογικά τόσο διαφορετικά είδη καθιστά δύσκολο να δημιουργήσουμε ενσυναίσθηση προς ένα τόσο αβλαβές ζώο, αλλά στην πραγματικότητα, ο πόνος είναι ίδιος για όλους.
