Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature δείχνει ότι οι πολικές αρκούδες, λόγω της τήξης των παγετώνων και της μονιμότητάς τους στην ξηρά, θα πεθάνουν από την πείνα: μια διαδικασία που θα οδηγήσει τελικά στην εξαφάνισή τους.
Το θαλάσσιο οικοσύστημα της Αρκτικής βιώνει ταχεία πτώση λόγω της υπερθέρμανσης του κλίματος: οι περίοδοι κατά τις οποίες οι περιοχές της Αρκτικής παραμένουν χωρίς παγετώνες γίνονται όλο και μεγαλύτερες, ωθώντας τις πολικές αρκούδες να ζουν όλο και περισσότερο στη στεριά και να προσαρμόζονται σε νέες συνήθειες τροφές που προκαλούν απώλεια μάζας. Η επιβεβαίωση προέρχεται από μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature.
Καθώς ο θαλάσσιος πάγος συνεχίζει να υποχωρεί, ήταν σημαντικό για τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς οι πολικές αρκούδες προσαρμόζονται στην αλλαγή για να εξερευνήσουν νέες στρατηγικές διατήρησης για το είδος.
Κατά τη διάρκεια τριών καλοκαιρινών εβδομάδων, 20 ζώα παρατηρήθηκαν στενά από ερευνητές που κατάφεραν να αποδείξουν ότι οι πολικές αρκούδες χάνουν ένα κιλό την ημέρα λόγω του λιώσιμου πάγου. Με μια κάμερα να κρεμιέται γύρω από το λαιμό των ζώων, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι υπήρξε στην πραγματικότητα μια αύξηση στον χρόνο που αφιερώθηκε στη στεριά: μια συμπεριφορά που προκαλεί τον κίνδυνο υποσιτισμού για αυτά τα ζώα.
Πολλές από τις παρατηρούμενες αρσενικές πολικές αρκούδες ξαπλώνουν για να εξοικονομήσουν ενέργεια, καίγοντας θερμίδες παρόμοιες με αυτές που ξοδεύουν κατά τη διάρκεια της χειμερίας νάρκης. Άλλοι έψαχναν για τροφή, τρώγοντας πτώματα πουλιών, φύκια, μούρα και χόρτα. Αλλά ούτε η ανάπαυση ούτε η προσαρμογή της διατροφής θα επέτρεπαν στις πολικές αρκούδες να ζουν στη στεριά για μεγάλες χρονικές περιόδους.
Οι πολικές αρκούδες συνήθως περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στον θαλάσσιο πάγο όπου κυνηγούν φώκιες, πιάνοντας μια για φαγητό μέσα σε λίγες μέρες. Ωστόσο, στη στεριά τα τρόφιμα που μπορούν να βρουν έχουν πολύ χαμηλότερη περιεκτικότητα σε θερμίδες και δεν έχουν την απαραίτητη περιεκτικότητα σε λιπαρά για τη διατροφή.
Ο αριθμός των πολικών αρκούδων έχει ήδη μειωθεί κατά περίπου 30 τοις εκατό από το 1987. Επειδή αυτά τα ζώα αναγκάζονται να φτάνουν στη στεριά πιο γρήγορα από πριν, αναγκάζονται να διακόψουν την περίοδο κατά την οποία κανονικά αποκτούν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους που χρειάζονται για να επιβιώσουν. Οι ειδικοί, λοιπόν, προβλέπουν ότι πολλά από αυτά θα πεθάνουν κυριολεκτικά από την πείνα, ειδικά τα μικρά που δεν έχουν αρκετή ενέργεια για να επιβιώσουν.
Εν τω μεταξύ, το WWF άρχισε να χρησιμοποιεί μια νέα τεχνολογία, το Environmental DNA , σε μια προσπάθεια να αυξήσει τη γνώση των 20 πληθυσμών πολικών αρκούδων. Αυτό το σύστημα δεν λέει μόνο ποια μέρη είναι συχνότερα και, επομένως, πού χρειάζεται παρέμβαση προτεραιότητας, αλλά και ποια άτομα μετακινούνται και πού. Με αυτόν τον τρόπο, οι δράσεις προστασίας, διατήρησης και μετριασμού των συγκρούσεων με τις τοπικές κοινότητες μπορούν να βαθμονομηθούν καλύτερα.
