Ο εκπαιδευτής σκύλων Davide Roccetti είναι ο συγγραφέας του “17 λόγοι για να μην έχεις σκύλο – ένα σοβαρό φυλλάδιο κόμικ για όσους θέλουν να αποκτήσουν σκύλο ή δυστυχώς έχουν ήδη ένα”. Ένα βιβλίο που μας βοηθά να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να προετοιμαστούμε για μια συνύπαρξη που θα είναι φτιαγμένη από ευτυχία και διασκέδαση, αλλά και από θυσίες και ευθύνες.
«Το να έχεις σκύλο είναι απέραντη απόλαυση αλλά όπως όλα τα καλά πράγματα στη ζωή έχουν ένα τίμημα». Με αυτή τη φράση ο Davide Roccetti, εκπαιδευτής σκύλων, περιγράφει γιατί αποφάσισε να γράψει « 17 λόγοι για να μην έχεις σκύλο – ένα σοβαρό φυλλάδιο κόμικ για όσους θέλουν να αποκτήσουν σκύλο ή δυστυχώς έχουν ήδη ένα» . Ένα μικρό βιβλίο στο οποίο, με ανάλαφρο και διασκεδαστικό ύφος, στοχάζεται τη σημασία της προετοιμασίας για μια συνύπαρξη που θα είναι φτιαγμένη από ευτυχία και διασκέδαση αλλά και από θυσίες και ευθύνες. Ένας γενικός προβληματισμός, βασικά, σχετικά με τη σημασία της κατανόησης του πώς η άφιξη ενός σκύλου οδηγεί σε μια πραγματική αλλαγή ζωής.
Ο Roccetti είναι ο διευθυντής του Arnaldo Dog Center στο Sant’Egidio, στην επαρχία Macerata, όπου τον Νοέμβριο του 2021 μεταφέρθηκαν οι Ares, Aragon, Alex, Apache και Artù , οι πέντε Τσεχοσλοβακικοί Wolf Dogs, δυστυχώς πρωταγωνιστές της τραγικής ιστορίας του Grugliasco, ένας μικρός δήμος στα περίχωρα του Τορίνο. Εκεί, στις 18 Δεκεμβρίου 2020, μια 74χρονη βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της μαζί με σκύλους που είχε η κόρη της, Σιμόνα Σπάταρο.
«Από τότε που κάνω αυτή τη δουλειά, έχω γνωρίσει σχεδόν 2000 οικογένειες και μέσα από τις ιστορίες τους παρατήρησα πόσο ελαφρά λαμβάνεται η απόφαση να καλωσορίσουν έναν σκύλο – υπογραμμίζει ο Roccetti – άντλησα έμπνευση από τις εμπειρίες τους, με την ελπίδα να τους κάνω να χαμογελάσετε και να αντικατοπτρίσετε αυτούς που ήδη ζουν με έναν σκύλο και αυτούς που θέλουν να αντιμετωπίσουν την υιοθεσία».
Ο σκύλος τρώει, γαβγίζει, χάνει τα μαλλιά του και δεν αποτελεί έκπληξη
Το φυλλάδιο του Roccetti ξεκινά περιγράφοντας τις πιο παράλογες πτυχές για τις οποίες πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται για τα σκυλιά με τα οποία ζουν, όπως το γεγονός ότι χάνουν τρίχες, κατουρούν και γαβγίζουν. Επιπλέον, τα σκυλιά λατρεύουν να μυρίζουν ή να γλείφουν και γενικά δεν προτιμούν εξαιρετικά, νόστιμα πιάτα σύμφωνα με τα ανθρώπινα πρότυπα, αλλά ουσίες και μυρωδιές που απλώς μας ανατριχιάζουν, όπως περιγράφει ο ίδιος ο συγγραφέας.
«Μερικές φορές ένα γλείψιμο στο χέρι είναι αστείο και όλοι θα είστε έτοιμοι να γελάσετε νομίζοντας ότι σας λέει ότι σας αγαπάει, αν και ξέρω μερικά σκυλιά που γλείφουν για να γευτούν. Ωστόσο, υπάρχει ένας πολύ αυστηρός κανόνας που όλα τα σκυλιά, ακόμα και τα πιο άναρχα, σέβονται. Όλοι οι σκύλοι ξέρουν ότι σε καμία περίπτωση, ποτέ, δεν πρέπει να γλείφουν κάποιον στο πρόσωπο χωρίς να φάνε πρώτα κάτι σάπιο ή να έχουν κάνει μια πλήρη συνεδρία οικείας υγιεινής».
Ο Roccetti μιλάει για τις ικανότητες των σκύλων, με ειρωνικό και ανάλαφρο τόνο, κυρίως χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες του επαγγέλματός του γιατί, όπως λέει και ο ίδιος: «Στο βιβλίο σίγουρα δεν προσποιούμαι ότι μπορώ να λύσω τα προβλήματα του συντρόφου ή να εξηγήσει πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται κάθε άτομο σκύλος. Η δική μου είναι μάλλον μια κωμική λίστα των παραγόντων που, αν και φυσικοί και συμβαδίζουν με την ηθολογία του είδους, εξακολουθούν να εκπλήσσουν πολλούς ανθρώπους. Για να δώσετε πρακτικές συμβουλές θα πρέπει να γνωρίζετε τα μεμονωμένα σκυλιά, την προσωπικότητά τους και την οικογενειακή ισορροπία στην οποία ζουν. Μόνο έτσι μπορούμε να παρέμβουμε επαρκώς».
«Η σχέση που μπορούμε να δημιουργήσουμε με αυτά τα ζώα στις περισσότερες περιπτώσεις μας εμπλουτίζει, μας διασκεδάζει και μας επιτρέπει να μοιραστούμε εξαιρετικές στιγμές μαζί τους, αλλά δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι, μερικές φορές, μας οδηγεί επίσης να αντιμετωπίζουμε τραγικές και δραματικές καταστάσεις όπως π. χ. αυτό που συνέβη στο Grugliasco », δηλώνει ο Roccetti.
Μετά τον θάνατο της γυναίκας, η κόρη της, η ιδιοκτήτρια των ζώων, κατηγορήθηκε για ανθρωποκτονία από αμέλεια επειδή θεωρήθηκε υπεύθυνη για τις πράξεις των σκύλων, παρόλο που δεν ήταν παρούσα όταν συνέβη η τραγωδία. Τον περασμένο Μάιο, ωστόσο, αθωώθηκε επειδή οι δοκιμές που έγιναν στα πέντε τσεχοσλοβακικά λυκόσκυλα αποκάλυψαν ότι ήταν σε εξαιρετική κατάσταση υγείας και δεν είχαν δείξει ποτέ σημάδια ανισορροπίας . Εξάλλου, η μητέρα του Σπατάρου θεωρήθηκε από τους ανακριτές κατάλληλο πρόσωπο για να διατηρήσει την επιμέλειά τους , ιδίως επειδή έμεναν μαζί για αρκετό καιρό.
Πάνω από δύο χρόνια μετά την τραγωδία, ωστόσο, τα σκυλιά εξακολουθούν να βρίσκονται στο Roccetti Dog Center, το οποίο περιγράφει την κατάσταση της υγείας τους ως εξής: «Είναι πολύ καλά και στη συμπεριφορά τους δεν βρίσκω κανένα πρόβλημα που να σχετίζεται με το άγχος, αν όχι, που προκαλείται από τη ζωή σε ένα κλουβί για μεγάλο χρονικό διάστημα».
«Η εκπαίδευση των σκύλων μας είναι ένδειξη ευθύνης απέναντί τους»
Στο βιβλίο του ο συγγραφέας θίγει μια άλλη σημαντική πτυχή που, κατά τη γνώμη του, μπορεί να ευνοήσει τη δημιουργία μιας ειρηνικής ζωής μαζί με τους σκύλους, δηλαδή την απόφαση να γίνει υπεύθυνος για την εκπαίδευσή τους : «Ένας ισορροπημένος σκύλος είναι ένας σκύλος που γνωρίζει το περιβάλλον στο οποίο κινείται, που ξέρει να αναγνωρίζει τα πλαίσια και να προσαρμόζεται χωρίς υπερβολική προσπάθεια στο περιβάλλον του, καθοδηγούμενο από τον άνθρωπο, υπεύθυνο και πρόθυμο να εμπλακεί για να προωθήσει μια κατάσταση ευημερίας».
Σύμφωνα με τον Roccelli, στην πραγματικότητα, το να κάνουμε ένα ταξίδι με έναν ειδικό είναι ένα σημαντικό βήμα που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε το άτομο που καλωσορίσαμε στην οικογένεια.
«Η κατανόηση των επιθυμιών, των αναγκών και της προσωπικότητάς του είναι το λιγότερο που πρέπει να κάνουμε για να του δείξουμε σεβασμό – εξηγεί – η εκπαίδευση βοηθά τον σκύλο να ενταχθεί στην οικογένεια και την κοινωνία, αυξάνοντας τις πιθανότητες η σχέση που θα δημιουργηθεί να αποτελεί πλεονέκτημα και δεν είναι πρόβλημα. Πολλοί άνθρωποι, ωστόσο, τα παρατάνε με τον πρώτο απαγχονισμό, χωρίς να αποδεχτούν ότι είναι ζωντανά πλάσματα που κάνουν πράγματα για τα οποία πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να αποδειχτούμε έτοιμοι να τα διαχειριστούμε».
