Πέρα από κάθε ένθερμη φαντασία, υπάρχουν ιστορίες που αποτελούν μέρος της πραγματικότητας. Το πεπρωμένο διαλέγει και, όπως ένας σκηνοθέτης με το σενάριό του, στο θέαμα της ζωής μπορείς να είσαι πρωταγωνιστής ή έξτρα. Αλλά ακριβώς όταν όλα δείχνουν να αλλάζουν προς το χειρότερο και όλοι σου γυρίζουν την πλάτη, ακόμα και η ελπίδα, συμβαίνει κάτι απίστευτο. Έτσι πήγε ο Φραντσέσκο , ο ευγενικός άστεγος που για πάνω από 20 χρόνια ζει στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης , μεταξύ της Via Veneto και του San Pietro , που σώθηκε από έναν τετράποδο άγγελο που ονομάζεται Tommy.
Ήταν μια συνηθισμένη μέρα για τον Francesco, γεννημένο και μεγαλωμένο στη Λομβαρδία, ο οποίος αφού έχασε την οικογένεια και τη δουλειά του αποφάσισε να ξεκινήσει από το μηδέν, ελκυσμένος από την προοπτική μιας νέας ενασχόλησης και από το ένδοξο παρελθόν μιας πόλης που πίστευε ότι ήταν φιλόξενη.
Το έργο ναυάγησε σε μια θάλασσα από ψέματα και βρέθηκε να κοιμάται σε ένα παγκάκι, με μόνο την απόγνωση στην τσέπη του. Χωρίς στέγη, χωρίς φαγητό, χωρίς προορισμό. Προσπάθησε να αντισταθεί, αλλά μετά ένιωσε ότι ήρθε η ώρα να τα παρατήσει για πάντα. Και αμέσως μετά από αυτή την τελευταία, οριστική, αρνητική σκέψη , ένα σκυλάκι με λευκό τρίχωμα, χωρίς λουρί, λίγο βρώμικο, αλλά αμέσως στοργικό, έρχεται από το πουθενά .
Μια ματιά, έρωτας με την πρώτη ματιά. Αυτό το αξιολάτρευτο προσωπάκι άρχισε να ακολουθεί τον Φραντσέσκο παντού, μπαίνοντας ανάμεσα στα πόδια του καθώς περπατούσε. Αδύνατον να του μείνεις αδιάφορος. Ένα σημάδι; Ο Φραντσέσκο το ερμήνευσε έτσι και σήμερα ζει μόνος του, και χάρη στον Τομάζο , που για 5 χρόνια μοιράζεται τα καλά και τα κακά του δρόμου με τον αχώριστο άνθρωπο φίλο του.
Συχνά τους βοηθούν μερικές γενναιόδωρες ψυχές και οι Μονάδες Σκύλων της Επιτροπής Μητροπολιτικής Περιοχής του Ιταλικού Ερυθρού Σταυρού που με τους κτηνιάτρους τους ακολουθούν αυτό το κατοικίδιο με καρδιά γεμάτη αγάπη, το μόνο που μπορεί να κάνει τον Φραντσέσκο να χαμογελάσει παρά τις δυσκολίες και τις σκληρότητες της κάθε μέρας.
Και είναι γι’ αυτόν που αυτός ο ευγενικός άστεγος θα ήθελε τόσο πολύ να αλλάξει τη ζωή του, να βρει οποιαδήποτε δουλειά, ένα καταφύγιο και ασφαλές φαγητό πρωί και βράδυ.
Τα ανθρώπινα θαύματα μερικές φορές υπάρχουν και ελπίζουμε ότι αυτή είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις που μπορούν να υλοποιηθούν.
Ο ευγενικός άστεγος βρίσκει τελικά δουλειά και ξεσπά σε κλάματα: «Ευχαριστώ»
Ο άστεγος στη Via Veneto ήταν έτοιμος να «δουλέψει δωρεάν» για να μη χωρίσει από τον σκύλο του, τον προσέλαβε ιδιοκτήτης σχολής ιππασίας στη Μάντοβα. Θα φροντίσει τους στάβλους και τον λαχανόκηπο. «Είμαι χαρούμενος, τους ευχαριστώ όλους»
Η δύναμη των social media, να θέλεις να τα χρησιμοποιήσεις για καλό σκοπό. Μέσα σε κάτι περισσότερο από 24 ώρες, χάρη στην ευεργετική «μετάδοση» του βίντεο έκκλησης που πυροδότησε διαγωνισμό αλληλεγγύης σε όλη την Ιταλία, ένας από τους οκτώ χιλιάδες «αόρατους» που μετά βίας επιβίωσαν στη σκιά του Θόλου βρέθηκε καταπέλτης σε ένα παραμύθι.
Από τη μια μέρα στην άλλη οι «νεράιδες» του έκαναν το θαύμα: από τη μη ζωή στο πεζοδρόμιο στην αξιοπρέπεια μιας δουλειάς, με αναγνωρισμένο ρόλο στην κοινωνία. Ήταν η Μαρία Τερέζα Ναπολιτάνο, δικηγόρος, κάτοικος της Via Veneto, που παρατήρησε τον ερωτευμένο με τον σκύλο άστεγο την ώρα που ψαχούλεψε σε έναν κουβά μπροστά σε ένα εστιατόριο, αναζητώντας φαγητό για τον Τόμι. “Χρειάζεστε βοήθεια?” Είχε απαντήσει με ένα νεύμα συμφωνίας, κοιτάζοντάς την σιωπηλά. Και πήρε ενστικτωδώς το κινητό από την τσάντα της και κάλεσε τη φίλη της Λορεντάνα Πρόνιο.
Όχι νωρίτερα. Το ίδιο βράδυ το βίντεο έκκληση ήταν στο Fb και σε λίγες ώρες, γυρίζοντας «στο τέρμα» είχε κατακτήσει τους ανθρώπους του Δικτύου. «Ξέρω πώς να κάνω πολλά πράγματα – είπε ο Francesco – μαγείρεμα, καθαρισμός, κηπουρική, τοιχοποιία, υδραυλικά. Δεν έχω άλλο κακό από το να καταβροχθίζω βιβλία και μεγάλη αγάπη για τα ζώα! Δεν ζητάω μισθό, μόνο ένα κρεβάτι και ένα γεύμα για τον Tommaso και εμένα… «Μεταξύ των πολλών που επικοινώνησαν με τη Loredana Pronio, επίσης ιδιοκτήτρια σχολής ιππασίας στη Μάντοβα που πρόσφερε διατροφή και διαμονή (« συμπεριλαμβανομένου ενός σκύλου , φυσικά!») με αντάλλαγμα τον καθαρισμό των στάβλων και τη συντήρηση του λαχανόκηπου και του κήπου. «Είμαι χαρούμενος, μου αρέσει να βρίσκομαι σε εξωτερικούς χώρους», είπε, αποδεχόμενος την πρόταση. Και δεν υπήρχε ειρωνεία ή θυματοποίηση στα λόγια του, μάλλον μια αρχαία σοφία, που αποστάχθηκε επί πολλά χρόνια στο ύπαιθρο, κάτω από τα αστέρια. «Αυτοί οι άνθρωποι μας διδάσκουν τόσα πολλά, πρέπει να τους ευχαριστήσουμε», σκέφτηκαν δυνατά οι δύο φίλοι, οι «νεράιδες» του Φραντσέσκο, καθώς τον συνόδευαν στον σταθμό Termini, προς τη νέα ζωή. Λίγο τους άγγιξε κι αυτούς.
