Ο οδυνηρά αδύνατος σκύλος ήταν ακουμπισμένος στο σπίτι καθώς παρακολουθούσε τους διασώστες να πλησιάζουν.
Οι διασώστες από το St. Louis Group (SRSL) έχουν συνηθίσει να σώζουν τα σκυλιά από οδυνηρές συνθήκες. Όμως ένα σκυλάκι που γνώρισαν πρόσφατα, το οποίο αποδείχθηκε ότι ήταν η πρώτη τους διάσωση της χρονιάς, τους ράγισε τις καρδιές με έναν νέο τρόπο.
Ήταν μια κρύα, θυελλώδης μέρα του Ιανουαρίου, όταν η ομάδα ανακάλυψε έναν σκύλο που βρισκόταν στην μπροστινή αυλή κάποιου . Ο οδυνηρά αδύνατος σκύλος ήταν ακουμπισμένος στο σπίτι καθώς παρακολουθούσε τους διασώστες να πλησιάζουν.
Με την πρώτη ματιά, δεν ήταν σίγουρος για αυτούς, αλλά σύντομα συνειδητοποίησε ότι ήταν εκεί για να τον βοηθήσουν. «Απλώς περίμενε κάποιον να είναι ευγενικός μαζί του και να τον βοηθήσει», έγραψε η SRSL στο Facebook.
Η ομάδα διάσωσης, με επικεφαλής την Donna Lochmann, πλησίασε αργά τον σκύλο, καλώντας τον με λόγια ενθάρρυνσης. Όταν τελικά πλησίασαν αρκετά για να τον χαϊδέψουν, ο σκύλος έλιωσε στην αγκαλιά τους. «Τον πλησιάσαμε και ήρθε αμέσως σε εμάς, πολύ ευγνώμων που κάποιος σταμάτησε επιτέλους για να τον βοηθήσει», έγραψε η SRSL.
Μια νέα ζωή για τον Νίκο
Η ΜΚΟ διάσωσης δεν μπορούσε να πει πόσο καιρό είχε επιβιώσει μόνος του. Παρά το γεγονός ότι ήταν εγκαταλελειμμένο και πεινασμένο , το κατοικίδιο, που αργότερα ονομάστηκε Νίκο, ήταν πρόθυμο να δώσει και να λάβει αγάπη.
Η Ντόνα έκανε μπάνιο το σκυλάκι με αγκαλιές πριν προσπαθήσει να το πάει πίσω στο αυτοκίνητό της. Αρχικά, η ομάδα σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να παρασύρει τον σκύλο στο αυτοκίνητο με τη βοήθεια ενός λουριού, όπως κάνουν με τις περισσότερες από τις διασώσεις τους . Αλλά έμειναν έκπληκτοι όταν έμαθαν ότι ο Νίκο δεν χρειαζόταν αυτή την τεχνική. «Δεν χρειαζόμασταν καν κολάρο, μας άφησε να τον σηκώσουμε και να τον βάλουμε κατευθείαν στο τζιπ διάσωσης».
Η Ντόνα πήγε τον Νίκο στα κεντρικά γραφεία της ΜΚΟ, όπου υποβλήθηκε σε άμεση ιατρική αξιολόγηση. Τότε ήταν που η ομάδα συνειδητοποίησε ότι ζύγιζε μόλις 14,5 κιλά – το ήμισυ από αυτό που έπρεπε να ζυγίζει. Επομένως, ο σκύλος θα πρέπει να τεθεί σε πρόγραμμα σίτισης.
Αλλά εκτός από αυτό, ήταν υγιής. Και απολάμβανε κάθε ίχνος στοργής που του έδωσε η ομάδα. Δεν άργησε να αποκτήσει τη φήμη ότι είχε εμμονή με τη στοργή. «Αν ανοίξεις τις πόρτες, απλώς πηδάει στην αγκαλιά σου με την ταχύτητα του φωτός», έγραψε η ΜΚΟ στο Facebook.
Η ομάδα παρακολουθούσε τον Νίκο στα κεντρικά γραφεία της μέχρι να αισθανθεί ότι ήταν αρκετά υγιής για να συνεχίσει τη θεραπεία σε ανάδοχο σπίτι. Ευτυχώς, μια υπέροχη οικογένεια παρενέβη αμέσως για να βοηθήσει τον Νίκο και από τότε έχει ευδοκιμήσει υπό τη φροντίδα τους. «Παίρνει βάρος αργά και με ασφάλεια στο ανάδοχό του. Ο κηδεμόνας του λέει ότι αυτό που του αρέσει περισσότερο είναι να δίνει φιλιά! Είναι ο πιο γλυκός από τους αγγέλους!».
