Ο τρόμος μπορεί να μπλοκάρει οποιονδήποτε. Όλοι θα ήθελαν να ξεφύγουν από τις βόμβες που βασανίζουν την Ουκρανία, αλλά ο φόβος μπορεί να τους ωθήσει να σταματήσουν. Να μείνεις στην κρύα άσφαλτο, να κλείσεις τα μάτια με την ελπίδα να τελειώσει ο εφιάλτης όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Συμβαίνει σε ανθρώπους που ξέρουν τι είναι πόλεμος, τι μπορεί να κάνει το μυαλό ενός ανθρώπου που είναι έτοιμος να σκοτώσει τους συνανθρώπους του και να καταστρέψει ολόκληρες πόλεις. Και μετά υπάρχουν ζωντανά όντα. Όπως οι σκύλοι, οι γάτες και άλλα ζώα, που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί συμβαίνουν όλα αυτά.
Και ο Marcus Yam, φωτογράφος των Los Angeles Times, φρόντισε να απαθανατίσει αυτόν τον φόβο σε μια λήψη που τραβήχτηκε στο Irpin, ένα από τα μέρη που χτυπήθηκαν περισσότερο από τη ρωσική επίθεση. Η ίδια πόλη όπου σκοτώθηκε τις τελευταίες ημέρες ο Αμερικανός δημοσιογράφος Brent Renaud. Η ίδια πόλη όπου ο δήμαρχος Oleksandr Mrkuscyn απαγόρευσε την πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης για να αποτρέψει τους Ρώσους να πέσουν θύματα των Ρώσων.
Και σε αυτήν την εικόνα ο φωτογράφος απαθανατίζει μια στιγμή που είναι τόσο συγκινητική όταν είναι γλυκιά: ένας σκύλος στέκεται στη μέση του δρόμου. Στο βάθος διακρίνονται οχήματα κατεστραμμένα και καμένα. Ο φόβος του βομβαρδισμού τον έχει κυριολεκτικά παραλύσει και δεν μπορεί να κινηθεί, δεν μπορεί να συνεχίσει. Ο ιδιοκτήτης του, Andrej Kulik, καταλαβαίνει την κατάσταση: είναι άχρηστο να προσπαθήσεις να το ζορίσεις τραβώντας το με το λουρί. Αυτός και τα τετράποδά του μοιράζονται ένα δράμα, τον ίδιο φόβο. Κι έτσι σταματάει, σκύβει στα πόδια του. Ο σκύλος βάζει το ρύγχος του στα χέρια του, το χαϊδεύει. Βάζει τα αυτιά του και ακουμπάει το κεφάλι του στο μέτωπό του.
Η φωτογραφία δεν μας λέει τι λόγια μπορεί να είπε στον σκύλο του, αλλά αυτό είναι μια χειρονομία που όσοι έχουν τετράποδους φίλους θα έχουν βρεθεί να κάνουν πολλές φορές όταν υπάρχουν τα απεχθή πρωτοχρονιάτικα πυροτεχνήματα.
Αλλά δεν είναι καν πάρτι εδώ, υπάρχει πόλεμος εδώ.
Και αυτοί οι δύο πρέπει να φύγουν γρήγορα από αυτόν τον δρόμο. Όμως μένουν εκεί για λίγες στιγμές, ο άντρας θα του έχει ψιθυρίσει γλυκά λόγια, λόγια απλά αλλά γεμάτα αγάπη. Λέξεις που προσπαθούν να δημιουργήσουν μια φούσκα φτιαγμένη από κανονικότητα, έναν άλλο κόσμο που τους προστατεύει από τη φρίκη του πολέμου.
Μάλλον αυτός ο άνθρωπος δεν προσπαθεί μόνο να παρηγορήσει τον σκύλο του, αλλά και ο ίδιος προσπαθεί να βρει αμοιβαία ηρεμία σε αυτό το δράμα. Σε ένα άλλο πλάνο ο άνδρας φαίνεται στη συνέχεια να μπαίνει σε μια πύλη με το ζώο του, έχουν επιστρέψει σπίτι. Και εκεί μαζί θα περιμένουν τη μοίρα τους.
