Ο Ντουκ είναι ένα από αυτά τα σκυλιά με μια πολύ συγκινητική ιστορία ζωής. Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που διασώθηκε και ίσως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τον θυμούνται. Ο φτωχός τετράποδος βίωσε τρομερή σκληρότητα αφού πέρασε από εγκατάλειψη, πείνα και πόνο.
Αυτό το σκυλί δεν είχε καμία πιθανότητα να επιβιώσει. Όλα όμως άλλαξαν με την άφιξη των διασωστών που επενέβησαν οικειοθελώς. Χάρη σε αυτούς τους ανθρώπους, σήμερα μπορούμε να σας πούμε αυτή την ιστορία με ένα υπέροχο τέλος.
Επιβίωσε και μάλιστα τόσο πληγωμένος, κατάφερε να προσφέρει το μόνο πράγμα που είχε ακόμα: όλη του την αγάπη του.
Σε ηλικία μόλις δέκα μηνών, ο Ντουκ έμεινε εντελώς μόνος, εγκαταλειμμένος και αλυσοδεμένος από ένα παλιό, άχρηστο τρέιλερ στα περίχωρα μιας βουλγαρικής πόλης χωρίς φαγητό και νερό. Τι θλίψη!
Τον αποκάλεσαν «Δούκα, τον Άθικτο», επειδή υποτίθεται ότι είχε μια επικίνδυνη ασθένεια και κανείς δεν έπρεπε να τον πλησιάσει. Η αλήθεια είναι ότι είχε εγκαταλειφθεί από τους κηδεμόνες του με μοναδική πρόθεση να δώσει τέλος στη ζωή του.
Το μόνο φαγητό στο οποίο είχε πρόσβαση ήταν μερικά υπολείμματα από τους ανθρώπους που είχαν περάσει. Άντεξε εκεί για μέρες, πεινασμένος και κρύος. Τι πεπρωμένο!
Το μόνο που χρειαζόταν στην περίπτωση αυτής της απάνθρωπης χειρονομίας προς έναν φτωχό αθώο τετράποδο φίλο ήταν να έρθει ένας ήρωας και να τον σώσει.
Διαφορετικά, ο σκύλος φαινόταν προορισμένος να πεθάνει.
Ευτυχώς, μια γυναίκα που ζούσε στο χωριό είδε αυτό το σκυλί και κατάλαβε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν και το μεγάλο βάσανο που περνούσε. Ο Ντουκ έπρεπε επειγόντως να βγει από εκείνη την κόλαση. Παρενέβη ζητώντας βοήθεια από τη φιλανθρωπική οργάνωση “Rudozem Street Dog Rescue”, η οποία ασχολείται με τη διάσωση και την αποκατάσταση άπορων ζώων. Ως αποτέλεσμα, ο Tony Rowles, συνιδρυτής του κέντρου διάσωσης, πήγε αμέσως στο σημείο για να ερευνήσει.
Ο άνδρας κατάλαβε αμέσως ότι ο φτωχός σκύλος δεν μπορούσε να πάει πουθενά: η δική του βρωμιά τον περικύκλωσε, όλα μύριζαν έντονα αμμωνία, μύγες στριμώχνονταν, η κατάστασή του αποκάλυπτε υποσιτισμό και τα μπροστινά του πόδια ήταν λυγισμένα.
Ο Τόνι εξομολογήθηκε ότι η εμπειρία αυτής της συνάντησης με τον Δούκα ήταν συντριπτική: παρά το γεγονός ότι έτρεμε σε όλους τους καρπούς του φοβισμένος, είχε τη δύναμη να αντιδράσει και να ευχαριστήσει αυτόν τον άνθρωπο γλείφοντας το πρώτο του χέρι τεντωμένο προς το μέρος του και κουνώντας δυνατά την ουρά του.
Ο Ντιουκ δεν είχε ιδέα, αλλά από εκείνη τη στιγμή η ζωή του επρόκειτο να αλλάξει εντελώς.
Το καταφύγιο ήταν γεμάτο, οπότε ο Τόνι αποφάσισε να πάει τον Ντιουκ στο σπίτι του, όπου θα απολάμβανε την παρέα με τα σκυλιά και τις γάτες της οικογένειας. «Παρόλο που αντέδρασε καλά όταν τον πρωτογνώρισα την ημέρα της διάσωσης, στο σπίτι συμπεριφέρθηκε εντελώς διαφορετικά: έδειξε έντονο φόβο για τους ανθρώπους και προσπάθησε να μείνει μακριά. Χρειάστηκαν μερικές εβδομάδες για να αισθανθεί ασφαλής και να δημιουργήσει έναν ιδιαίτερο δεσμό με τη σύζυγό μου Νταϊάν.
Δεν έπασχε από καμία ασθένεια, αποδείχθηκε ότι το μόνο μεταδοτικό πράγμα που είχε ο Ντουκ ήταν η γοητεία του.
Η αλυσίδα στην οποία τον είχαν δέσει κατέστρεψε το λαιμό του, με αποτέλεσμα να βήχει απότομα. Επίσης ήταν ταυτόχρονα συγκλονιστικό και συναισθηματικό να ανακαλύψουμε ότι τα πόδια του είχαν σπάσει κατά τις προηγούμενες κακοποιήσεις.
Ο κτηνίατρος του έβγαλε μερικές ακτινογραφίες και τα αποτελέσματα αποκάλυψαν το τραύμα: “Προφανώς του είχαν σπάσει τα πόδια του , οι σύνδεσμοι του είχαν σπάσει, έτσι ώστε τα οστά του φαινόταν να επιπλέουν”. Είναι εκπληκτικό τι έπρεπε να υπομείνει αυτό το φτωχό σκυλί.
Ο Ντιουκ θα έπαιρνε όλη τη βοήθεια που χρειαζόταν για να θεραπεύσει τα τραυματισμένα πόδια του. Αποδείχτηκε γενναίο αγόρι και δεν μπορούσε παρά να δείξει τον ενθουσιασμό του, παρά τις δυσκολίες. Ένας πραγματικός μαχητής!
Μετά από αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις για αρκετούς μήνες και φορώντας νάρθηκα στα πόδια, ο Ντουκ άρχισε να αναρρώνει, τόσο μέσα όσο και έξω. Τελικά κατάφερε να περπατήσει ξανά με τα πόδια του ανοικοδομημένα.
Εκτός από το γεγονός ότι ένιωθε προστατευμένος και ότι όλα θα ήταν καλά στη ζωή του, το παρελθόν ήταν απλώς μια θλιβερή ανάμνηση: «ήξερα ότι είχε έρθει η ώρα, ήταν έτοιμος να υιοθετηθεί», λέει ο Τόνι.
Από τότε που η ομάδα διάσωσης “Rudozem Street Dog Rescue” ξεκίνησε την αποστολή της πριν από οκτώ χρόνια, περισσότερα από χίλια σκυλιά έχουν βρει σπίτι, μερικά έχουν ξεπεράσει τα σύνορα και βρίσκονται με τις οικογένειές τους στη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, το Βέλγιο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα, ο Duke θα ξεκινούσε το ταξίδι του στην Αγγλία με την Diane Romaine, το πρόσωπο που τον υιοθέτησε και τον υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες στην οικογένειά του.
«Ήταν ένα δακρυσμένο αντίο», θυμάται ο Τόνι. Αρκετά δάκρυα έχυσαν στην Αγγλία καθώς και ένα συγκινητικό καλωσόρισμα.
Ο Ντιουκ ζει τώρα περιτριγυρισμένος από αγάπη σε μια υπέροχη οικογένεια.
Πέρασαν δύο χρόνια και πολλοί ήθελαν να μάθουν τι συμβαίνει με αυτόν τον αγαπητό φίλο. Η Νταϊάν έστειλε ευγενικά μερικές φωτογραφίες, φυσικά με χαιρετισμούς από τον Ντιουκ.
Τι χαρά να γνωρίζουμε ότι η ζωή ενός σκληρά κακοποιημένου σκύλου έχει αλλάξει εντελώς και για πάντα.
Ευλογία και αίσιο τέλος για το ον που έχει αλυσοδεθεί και αποκαλούσαν «ανέγγιχτο».
Ειλικρινά ευχαριστώ τόσο για εκείνους τους ανθρώπους που με τη γενναιοδωρία τους σώζουν τα σκληρά κακοποιημένα ζώα και γίνονται ήρωες που τους αλλάζουν για πάντα, όσο και για τις οικογένειες που τα υιοθετούν, δίνοντάς τους μια νέα ευκαιρία να βιώσουν την Αγάπη και την Ευτυχία!
