Μια απλή εφαρμογή υπόσχεται να φέρει επανάσταση στον αγώνα κατά της λύσσας, μιας από τις πιο επικίνδυνες ασθένειες που μπορεί να επηρεάσει σκύλους και ανθρώπους.
Η λύσσα είναι μια από τις ασθένειες που συνεχίζει να προκαλεί θύματα ζώων και μη σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο, πλήττοντας ιδιαίτερα τους άγριους σκύλους ή γενικά τους ελεύθερους σκύλους που ανήκουν σε κοινότητες και χωριά. Για να λύσει αυτό το σοβαρό πρόβλημα και να εντοπίσει γρήγορα τα σκυλιά που έχουν προσβληθεί από τη νόσο, μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Ουάσιγκτον (WSU) ανέπτυξε μια εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα και τάπλετ ικανή να αναγνωρίζει εμβολιασμένους και υγιείς σκύλους από μη εμβολιασμένους και δυνητικά άρρωστους με την αναγνώριση προσώπου .
Αυτή η εφαρμογή παρουσιάστηκε σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Scientific Reports και σύμφωνα με τους επιστήμονες της WSU υπόσχεται επίσης να βελτιώσει σημαντικά τις προσπάθειες εμβολιασμού κατά της λύσσας σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας, όπου οι πιθανότητες ενός σκύλου να αρρωστήσει από Λύσσα είναι υψηλότερες.
Για να δοκιμάσουν το προϊόν τους, οι ερευνητές της έρευνας αποφάσισαν να πάνε σε μια εξειδικευμένη κλινική εμβολιασμού κατά της λύσσας στην αγροτική Τανζανία, όπου νεαροί εθελοντές και κτηνίατροι εργάζονται καθημερινά στην περιοχή για μικροτσίπ, εμβολιασμό και καταγραφή όχι μόνο των κατοικίδιων σκύλων αλλά και εκείνων που είναι άγρια και είναι πιο δύσκολα προσβάσιμα. Μάλιστα, στην Τανζανία χιλιάδες σκυλιά μολύνονται από τον ιό της λύσσας κάθε χρόνο, συμβάλλοντας στην εξάπλωση της νόσου στους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που παρέχονται στο άρθρο, η τεχνολογία αποδείχθηκε αρκετά ακριβής, όταν το λογισμικό προσαρμόστηκε για να αναγνωρίζει τα πρόσωπα μεμονωμένων σκύλων. Χρησιμοποιώντας την εφαρμογή, οι κτηνίατροι σε αυτό το κέντρο στην Τανζανία μπόρεσαν να αναγνωρίσουν σωστά το 76,2% των εμβολιασμένων σκύλων και το 98,9% των μη εμβολιασμένων σκύλων, απλοποιώντας σημαντικά τα βήματα που επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια των αναλύσεων. Τώρα, όταν ένας κτηνίατρος υποψιάζεται ότι ένας σκύλος πάσχει από λύσσα χωρίς να έχει ακόμη εμφανίσει συμπτώματα, μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτήν την εφαρμογή περιμένοντας τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος για να αρχίσει να παίρνει μια ιδέα και στη συνέχεια να σχεδιάσει τη θεραπεία.
«Δεδομένου ότι οι οικόσιτοι σκύλοι είναι η κύρια δεξαμενή του ιού της λύσσας, που επηρεάζει και το είδος μας, ο έλεγχος του παγκοσμίως απαιτεί μαζικό εμβολιασμό των σκύλων. Ένα έργο που έγινε ευκολότερο, με την εισαγωγή της τεχνολογίας μας», δήλωσε ο αναπληρωτής καθηγητής του WSU Felix Lankester , κύριος ερευνητής της μελέτης.
Κάθε φορά που ένας κτηνίατρος εμβολιάζει έναν σκύλο κατά της λύσσας, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να τραβήξει μια φωτογραφία του προσώπου του μέσω της εφαρμογής για να συνεισφέρει στο έργο, διαβεβαιώνουν οι ερευνητές. Αυτές οι εικόνες στην πραγματικότητα αποθηκεύονται σε μια βάση δεδομένων, από την οποία αντλεί το λογισμικό αναγνώρισης προσώπου σκύλου. Επομένως, σε περίπτωση που φτάσει ένας σκύλος χωρίς έγγραφα στο κτηνιατρείο του, θα μπορεί να χρησιμοποιήσει την εφαρμογή για να καταλάβει εάν το ζώο που βρίσκεται μπροστά του έχει εμβολιαστεί κατά της λύσσας, είτε από τον ίδιο στο παρελθόν είτε από κάποιον συνάδελφό του, δεδομένου ότι το λογισμικό αναγνωρίζει μόνο σκύλους που έχουν εγγραφεί. Με αυτόν τον τρόπο, ένας κτηνίατρος μπορεί να εξετάσει εάν ένα ζώο κινδυνεύει δυνητικά και να χρησιμοποιήσει την εφαρμογή για να σαρώσει το πρόσωπό του και να προσδιορίσει εάν έχει συγκεκριμένα συμπτώματα που σχετίζονται με την ασθένεια.
Η λύσσα σκοτώνει περίπου 60.000 ανθρώπους κάθε χρόνο. Πάνω από το 99% των θανάτων οφείλονται σε δαγκώματα σκύλου. Ως εκ τούτου, οι κτηνίατροι σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται να αναπτύξουν εκστρατείες εμβολιασμού μεγάλης κλίμακας, όπως αυτές που πρωτοστάτησαν το πρόγραμμα της WSU για τη Λύσσα χωρίς την Αφρική. Ωστόσο, για να γίνει ένας πληθυσμός σκύλων ανθεκτικός στη νόσο, χάρη στην ανοσία της αγέλης, περίπου το 40% των σκύλων σε μια περιοχή πρέπει να εμβολιαστεί. Μια πολύ περίπλοκη πρόκληση για να επιτευχθεί, για εκείνες τις περιοχές που είναι πολύ φτωχές και έχουν περιορισμούς στο εργατικό δυναμικό.
Στην Τανζανία, για παράδειγμα, τα κέντρα εμβολιασμού για ζώα είναι πολύ σπάνια και υπάρχουν πολύ λίγοι κτηνίατροι σε σύγκριση με τον πληθυσμό των σκύλων. Επομένως, η ανάπτυξη αυτής της εφαρμογής υπόσχεται ότι αυτές οι περιοχές θα λάβουν μεγαλύτερη υποστήριξη, ακόμη και όταν ο αριθμός των χειριστών παραμένει περιορισμένος ή αυξάνονται οι περιπτώσεις λύσσας του σκύλου. Οι επιστήμονες του WSU επιθυμούν επίσης να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία τους για την αντιμετώπιση άλλων επικίνδυνων ασθενειών, που επηρεάζουν ζώα και ανθρώπους.
Ο μόνος περιορισμός αυτού του εργαλείου είναι ότι οι κτηνίατροι πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με ένα δίκτυο Διαδικτύου για να λειτουργήσει η εφαρμογή, διευκρινίζει ο Lankester. Δεν είναι μικρό πρόβλημα όταν βρίσκεστε σε απομονωμένες περιοχές. Η ομάδα του WSU εργάζεται επίσης για τη συμπίεση του μεγέθους της εφαρμογής, ώστε να επιτρέπεται η χρήση της εκτός σύνδεσης και η λήψη της μέσω παλαιών και αργών δικτύων Διαδικτύου.
