Η στείρωση των κατοικίδιων ζώων μας, είναι περισσότερο από μια υποχρέωση, είναι μια πράξη αγάπης. Είναι για να αποφύγουμε πολλά αθώα κουτάβια που καταλήγουν στο δρόμο τριγυρίζοντας χωρίς να το αξίζουν. Αυτό συμβαίνει με ένα ζευγάρι σκυλιά. Οι συνθήκες στις οποίες βρέθηκαν συγκλόνισαν τους πάντες.
Δύο ανήμπορα κουτάβια που ανήκαν πρόσφατα σε μια οικογένεια βρέθηκαν αναγκασμένα να επιβιώσουν στους δρόμους. Οι κοιλιές τους ήταν εξαιρετικά διογκωμένες με συσσωρευμένο υγρό. Και τα δύο κουτάβια ήταν τόσο υποσιτισμένα που είχαν χαμηλά επίπεδα λευκωματίνης. Η λευκωματίνη είναι μια απαραίτητη πρωτεΐνη στο αίμα. Και σε πολύ χαμηλά επίπεδα στο σώμα, τα υγρά μπορούν να συσσωρευτούν στην κοιλιά.
Αυτά τα δύο κουτάβια δεν θα είχαν επιβιώσει πολύ, αλλά ευτυχώς διασώθηκαν την κατάλληλη στιγμή και μεταφέρθηκαν σε κτηνιατρική κλινική. Η ζωή στους δρόμους τους είχε αγριέψει και δεν είχαν πλέον συνηθίσει στους ανθρώπους. Έτρεμαν από φόβο, χωρίς να γνωρίζουν τι θα τους συμβεί στη συνέχεια. Απλώς κολλούσαν ο ένας στον άλλον και κοιτούσαν ασταμάτητα έναν τοίχο.
Όταν τελικά ο κτηνίατρος μπόρεσε να τα εξετάσει, εξεπλάγη. Αυτά τα κουτάβια είχαν πολλά τσιμπούρια, ένα πρόβλημα που σε συνδυασμό με τον υποσιτισμό τους προκάλεσε αναιμία. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, υπέφεραν επίσης από Ehrlichia canis, μια βακτηριακή ασθένεια που προσβάλλει τα λευκά αιμοσφαίρια.
Και τα δύο κουτάβια χρειάστηκαν εκτεταμένη θεραπεία, συμπεριλαμβανομένων μεταγγίσεων αίματος.
Ήταν πολύ σημαντικό για τον κτηνίατρο να αφαιρέσει όλο το υγρό από την πρησμένη κοιλιά τους, αλλά αυτή είναι μια περίπλοκη διαδικασία. Μερικά σκυλιά δεν επιβιώνουν. Ο κτηνίατρος και η ομάδα του προετοίμασαν τα κουτάβια στο χειρουργικό τραπέζι. Τα ηρέμησαν για να μην αισθάνονται πόνο ή να κινούνται πολύ.
Ήταν μια αργή διαδικασία και πιθανότατα έπρεπε να επαναληφθεί αρκετές φορές. Αλλά το υγρό άρχισε να αφαιρείται με επιτυχία. Ένας από τους κτηνιάτρους κρατούσε τα πόδια τους όλη την ώρα για να τους ενθαρρύνει.
Τα κουταβάκια αποδείχθηκαν εξαιρετικά γενναίοι! Μετά την ανάρρωση από την αναισθησία, μπόρεσαν ακόμη και να φάνε ένα κανονικό γεύμα. Ήταν ακόμα ντροπαλοί, αλλά σίγουρα προχωρούσαν. Τις επόμενες ημέρες έλαβαν αρκετές μεταγγίσεις αίματος. Αυτό τους έκανε να νιώθουν όλο και καλύτερα! Σύντομα άρχισαν να τρώνε κανονικά και να παίζουν.
Οι κοιλιές τους φαίνονταν πολύ καλύτερα τώρα, αλλά ήταν ακόμα ελαφρώς πρησμένες. Χρειαζόταν άλλη παρέμβαση, αλλά και πάλι, τα δύο κουτάβια ήταν πολύ γενναία. Είχαν αρχίσει να εμπιστεύονται τους νέους φίλους τους.
Καθώς η υγεία τους βελτιωνόταν, μια τοπική ομάδα διάσωσης έλαβε ρυθμίσεις για να μείνουν μαζί σε ένα προσωρινό σπίτι. Μόλις δεν εξαρτώνται πλέον από τον κτηνίατρο, τα δύο κουτάβια θα είναι διαθέσιμα για υιοθεσία.
Είναι μεγάλη χαρά που αυτά τα αξιολάτρευτα μικρά βρέθηκαν εγκαίρως! Για να δείτε ολόκληρη την ιστορία και να ανακαλύψετε το θάρρος αυτών των απολαυστικών κουταβιών, δείτε το παρακάτω βίντεο.
