Τα πίτμπουλ μπορεί να έχουν κακή φήμη, αλλά μερικές φορές ένας ήρωας βρίσκεται μέσα τους.
Υπάρχουν μερικά σκυλιά που αναμφίβολα έχουν γίνει διαβόητα. Οι ράτσες που οφείλονται στον τρόπο που γεννιούνται ή στην τάση που έχουν να δημιουργούν δύσκολες ιδιοσυγκρασίες, τείνουν να βγαίνουν πιο βίαιες ή επιθετικές από άλλες. Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι συνήθως είναι αρκετά μεγαλόσωμες ράτσες, πολλοί άνθρωποι θα τείνουν να υποθέσουν ότι αν δουν μια ράτσα όπως ένα Pit Bull ή το Rottweiler στο δρόμο, το καλύτερο που έχουν να κάνουν για τον εαυτό τους είναι να πάνε στο άλλο πεζοδρόμιο.
Μπορεί να το κάνουν για τη δική τους ασφάλεια, αλλά οποιοσδήποτε ειδικός στα ζώα μπορεί να επισημάνει ότι δεν είναι τόσο η ράτσα του σκύλου, αλλά ο τρόπος που εκτρέφεται. Ένα σκυλάκι που πάντα λάμβανε αγάπη και την απαραίτητη καλά εφαρμοσμένη πειθαρχία από τον κηδεμόνα του δεν έχει κανένα λόγο να είναι βίαιο απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιο πιθανό να τους κάνετε τη χάρη ή ακόμα και, όπως έμαθε μια γυναίκα από τη Σουηδία, να σώσει τη ζωή σας.
Ο Arjanit Mehana είναι ένας άντρας που ζούσε σε ένα διαμέρισμα με το πίτμπουλ του, ονόματι Simba. Ο Arjanit φροντίζει να βγάζει τον σκύλο του βόλτα καθημερινά, να του δίνει αγάπη και να τον μεγαλώνει με τον σωστό τρόπο. Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι γείτονές του ευχαριστημένοι με τον σκύλο. Ένας γείτονας συγκεκριμένα, μια ηλικιωμένη γυναίκα, υποθέτει ότι επειδή είναι πίτμπουλ, είναι ένας σκύλος που ξέρει μόνο για οργή και βία.
Ο Arjanit προσπάθησε να της δώσει να καταλάβει ότι δεν είναι έτσι, αλλά η κυρία έχει ήδη πάρει την απόφασή της. Προτιμά να μην δει το σκυλί και να κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε οι υπεύθυνοι του κτιρίου να τον αναγκάσουν να το αφήσει ή να το πάει σε κάποιο καταφύγιο. Αυτή ήταν η σχέση τους, μέχρι το απόγευμα που όλα άλλαξαν.
Επιστρέφοντας από μια βόλτα τους, ο Arjanit και ο σκύλος του πέρασαν την πόρτα του γείτονά τους, εκείνου που μισούσε τον Simba. Ο σκύλος σταμάτησε: η πόρτα τράβηξε πολύ την προσοχή του. Ο Arjanit υπέθεσε ότι μετά από τόσες στιγμές που η κυρία είχε δείξει την ενόχλησή της με το σκυλί, είχε καταλήξει να της το ανταποδώσει.
Ο Σίμπα επέμεινε στην πόρτα, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να σταθεί στα δύο πόδια και να την ξύσει με τα νύχια του. Εκεί ήταν που ο Αρτζανίτ άκουσε μια πολύ αμυδρή φωνή να έρχεται από μέσα. Αυτή η φωνή παρακαλούσε για βοήθεια.
Η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη και έτσι κατάφεραν να μπουν μέσα. Μέσα ήταν η ιδιοκτήτρια, που δεν μπορούσε να σηκωθεί μετά από πτώση που της κόστισε τη λεκάνη. Ο πρώτος που έφτασε στη σκηνή ήταν ο Σίμπα, ο οποίος στάθηκε στο πλευρό της. Η κυρία ακούμπησε στον σκύλο και με τη βοήθειά του σηκώθηκε ξανά.
Από εκείνη την ημέρα και μετά, δεν αμφιβάλλει ποτέ για την καλή θέληση ενός σκύλου.
