Όσο λυπηρό κι αν ακούγεται, οι σκύλοι φίλοι μας είναι απλώς προσωρινοί επισκέπτες στη ζωή μας – ωστόσο, συνήθως είμαστε όλη τους η ζωή. Και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε τις τελευταίες στιγμές των κατοικίδιων μας είναι να μένουμε μαζί τους, φροντίζοντας όταν έρθει η ώρα τους, να ξέρουν ότι δεν ήταν απλώς κατοικίδια για εμάς – ήταν μέρος της οικογένειας μας.
Δυστυχώς, το να αποχαιρετήσεις τον ηλικιωμένο σκύλο σου μπορεί να είναι μια συγκλονιστική εμπειρία που δεν μπορούν να αντέξουν όλοι. Αυτός είναι μόνο ένας από τους λόγους για τους οποίους ορισμένα ηλικιωμένα ή άρρωστα κατοικίδια ζώα εγκαταλείπονται. Ωστόσο, σαν μια αχτίδα ελπίδας, μια γυναίκα φροντίζει όλα τα εγκαταλελειμμένα ζώα να περάσουν τις τελευταίες τους μέρες ζώντας τη ζωή στο έπακρο.
Όταν οι άνθρωποι φτάνουν στο τέλος της ζωής τους, έχουν κάποιον που θα τους φροντίσει. Είτε οικογένεια είτε φίλους, περιβάλλονται όχι μόνο με ιατρική φροντίδα, αλλά και αγάπη, συμπόνια και συντροφιά καθώς αντιμετωπίζουν τις τελευταίες μέρες τους.
Τα ζώα, από την άλλη πλευρά, συχνά αντιμετωπίζουν την αντίθετη αντιμετώπιση.
Τα ηλικιωμένα κατοικίδια ζώα συχνά εγκαταλείπονται, συνήθως επειδή οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν πλέον να συμβαδίζουν με τη φροντίδα που χρειάζονται.
Μία γυναίκα στο Ηνωμένο Βασίλειο παρέχει τώρα ένα μέρος για τα σκυλιά να πάνε όταν ετοιμάζονται να πεθάνουν. Το αποκαλεί το πρόγραμμα Gray Muzzle Canine Hospice.
“Είμαι λάτρης των ζώων και δεν αντέχω τη σκέψη των τελευταίων ημερών, εβδομάδων ή μηνών τους χωρίς την αγάπη που τους αξίζει”
Η Nicola Coyle είναι μια 46χρονη γυναίκα που αποφάσισε να κάνει το καλύτερο που μπορούσε στη ζωή της, να δημιουργήσει ένα καταφύγιο στο σπίτι της που θα ονόμαζε The Gray Muzzle Canine Hospice Project στο Μάνσφιλντ του Νότινγχαμ.
Η ιδέα είναι να καλωσορίσουμε τα ζώα με λιγότερες πιθανότητες να αγαπηθούν και εκείνα που έχουν μια βραχύβια φιλοδοξία, είτε επειδή είναι άρρωστα, ηλικιωμένα ή καταδικασμένα σε ευθανασία.
Ο κύριος σκοπός είναι να καλωσορίσει σκύλους που δεν είχαν τόσο ευτυχισμένη ζωή, ώστε να τους δείξει πόσο χαρούμενοι, διασκεδαστικοί και χαϊδεμένοι μπορούν να είναι στα χέρια της.
Η ιδέα προέκυψε μετά από χρόνια εργασίας ως εθελοντής σε ένα καταφύγιο, όπου η Νίκολα είδε τη θλιβερή πραγματικότητα τόσων ζώων και την τρομερή μοίρα που τους περιμένει όταν πολλά θανατώνονται, τότε, πήρε μεγάλο μέρος αυτών των αδέσποτων ζώων στο σπίτι της, αποτρέποντάς τους από την ευθανασία.
Η ιδέα της συνέχισε να κερδίζει όλο και περισσότερη δύναμη μέχρι που αποφάσισε να μετατρέψει το σπίτι της στο σπίτι τόσων πολλών ζώων που θέλουν να περάσουν τις τελευταίες μέρες τους περιτριγυρισμένα από όλη την αγάπη, τα χάδια και τα τρόφιμα που αυτή η γυναίκα είναι πρόθυμη να τους δώσει με όλη τη γεύση και την αγάπη στον κόσμο.
Η Nicola οργανώνει μια λίστα επιθυμιών για κάθε σκυλάκι που διασώζει, στην οποία συμπεριλαμβάνονται δραστηριότητες όπως το να τρώνε παγωτό, να κάνουν βόλτα στην παραλία, να μπαίνουν στο νερό για να παίξουν, να τρώνε χάμπουργκερ, κρέατα, λουκάνικα, ψάρια και να λαμβάνουν τόνους αγάπης.
Διαβεβαιώνει ότι για κάθε σκυλάκι επενδύει περίπου 5.000 ευρώ για να τους δώσει το καλύτερο, μεταξύ των δαπανών είναι οι επισκέψεις στον κτηνίατρο, το πρόχειρο φαγητό, τα φάρμακα, τα παιχνίδια κ.λπ.
Η γυναίκα λαμβάνει μεταξύ ενός και δύο σκύλων ταυτόχρονα, καθώς θέλει να είναι σε θέση να τους παρέχει όλη την απαραίτητη προσοχή, αυτά γενικά που έχουν προσδόκιμο ζωής έξι μηνών κατ’ ανώτατο όριο, αν και διαβεβαιώνει ότι το σκυλάκι που τη συνόδευε το μεγαλύτερο ήταν εκείνο που έζησε ένα χρόνο και αυτός με τον λιγότερο χρόνο που μπορούσε να μοιραστεί ήταν αυτός που έζησε μόλις δύο εβδομάδες.
Η Νίκολα διαβεβαιώνει ότι παρόλο που είναι πολύ ευχάριστο να βλέπεις τα χαρούμενα πρόσωπα αυτών των ζώων μετά την εκπλήρωση των επιθυμιών τους, επιβεβαιώνει επίσης ότι είναι μια πολύ θλιβερή και περίπλοκη δουλειά, αλλά γι’ αυτό είναι πρόθυμη να το κάνει γιατί δεν έχουν όλοι το θάρρος και την καρδιά που έχει.
Μπορεί να είναι μια απολύτως θλιβερή δουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να το κάνει. Είμαι λάτρης των ζώων και δεν αντέχω τις σκέψεις των τελευταίων ημερών, εβδομάδων ή μηνών τους χωρίς την αγάπη που τους αξίζει. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο, αλλά τελικά είναι τόσο ικανοποιητικό όταν μπορείτε να κάνετε αυτές τις στιγμές ξεχωριστές.
Ένα από τα πιο σημαντικά καθήκοντα αυτής της γυναίκας είναι να γιορτάσει τα γενέθλιά τους, αν και δεν γνωρίζει την ακριβή ημερομηνία γέννησής τους, προσπαθεί να δώσει στον καθένα τον εορτασμό των γενεθλίων τους, δείχνοντας έτσι ότι η ύπαρξή τους είναι όμορφη και πολύτιμη.
Δεν ξέρω πότε είναι τα γενέθλιά τους, γι’ αυτό φροντίζουμε να τους κάνουμε το πάρτι γενεθλίων τους. Εάν είναι αρκετά καλά, τους πάμε μια μέρα στην παραλία, τρώνε ψάρια και πατατάκια στην παραλία και παγωτό. Θα τα πάμε επίσης στην τοπική παμπ, είναι πολύ φιλικό προς τους σκύλους, εκεί παίρνουν ένα δείπνο με μπριζόλα.
Όταν φτάσει η τελευταία ημέρα των σκύλων, η Νίκολα τα θάβει σε ένα ειδικό κομμάτι γης στο σπίτι της ή στο σπίτι των γονιών της και δίνει πάντα μια άξια τελετή σε εκείνες τις τριχωτές μικρές ζωές που πέρασαν από τα χέρια της.
Η Nicola κάνει μια καταπληκτική δουλειά φροντίζοντας τα σκυλιά όταν οι ιδιοκτήτες τους τα έχουν εγκαταλήψει στο τέλος της ζωής τους, ή όταν έχουν φτάσει στο τέλος της ζωής τους και δεν είχαν ποτέ οικογένεια, αλλά τους δίνει την αγάπη και την προσοχή που οι περισσότεροι δεν έλαβαν ποτέ στη ζωή τους.
ΕΝΑ ΜΠΟΥΛΝΤΟΓΚ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑ.
Διαχειρίζεται και διευθύνει το καταφύγιο εδώ και χρόνια, αλλά του έδωσε ένα επίσημο όνομα πριν από ένα χρόνο, αφού έσωσε, φροντίζει και αγαπά ένα σκυλάκι που ονομάζεται Dougie, ένα μπουλντόγκ.
Ο Dougie βρέθηκε δεμένος έξω από κτηνίατρο ένα πρωί, αφού μια διάγνωση του έδωσε λίγες εβδομάδες για να ζήσει αφού ανακάλυψαν ότι είχε λέμφωμα.
Είχε το καλύτερο ταπεραμέντο και απλά ήθελε να νιώσει αγαπημένος και ασφαλής. Ήταν πολύ καλός και δεν ήταν μαζί μας για πολύ, αλλά η διαφορά που είδα σε αυτόν μόλις ήρθε μαζί μας σε λίγες μέρες ήταν απίστευτη. Ήταν ένα εντελώς διαφορετικό σκυλί .
Από εκείνη τη στιγμή η Νίκολα αποφάσισε τι θεωρεί το ποιο σημαντικό από τη ζωή της.
Η Dougie ήταν περίπου πριν από ένα χρόνο και τότε αποφάσισα ότι δεν ήθελα να δω άλλα σκυλιά να το περνούν. Πιστεύω πραγματικά ότι πρέπει να έχουν ένα καλό τέλος.
Σύμφωνα με την έκθεση Stray Dog’s Dog’s Trust, το 2016 και το 2017 καταγράφηκαν συνολικά 2.231 ως ευθανασία σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο, 280 σκυλιά τους έγινε ευθανασία λόγω ανησυχιών για την υγεία τους και 226 επειδή δεν διασώθηκαν ή υιοθετήθηκαν.
Χάρη λοιπόν στη Nicola και τη δουλειά της, αν δεν ήταν αυτή, είμαστε σίγουροι ότι αυτός ο αριθμός θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος.
