Οι επιστήμονες έχουν από καιρό αναρωτηθεί για τον μηχανισμό πίσω από το γουργούρισμα και πρόσφατες μελέτες φαίνεται να επιβεβαιώνουν ότι αυτός ο ήχος προέρχεται από τον λάρυγγα. Είναι όμως το γουργούρισμα εθελοντικό ή όχι;
Το γουργούρισμα είναι πιθανότατα ένας από τους ήχους που μαζί με το νιαούρισμα σε κάνουν να σκεφτείς αμέσως τη γάτα. Αυτό το χαμηλό και ρυθμικό «βουητό» που εκπέμπει πολύ συχνά η γάτα σε καταστάσεις άνεσης και ευεξίας (αν και ορισμένοι τείνουν να το εκπέμπουν και σε στρεσογόνες καταστάσεις) παρέμεινε ένα είδος μυστηρίου για πολλά χρόνια , με τους επιστήμονες να εργάζονται σκληρά για να καταλάβουν πώς εκδόθηκε. Αλλά πρόσφατα έφτασε μια απάντηση που φαίνεται να επιβεβαιώνει τις υποθέσεις: η γάτα γουργουρίζει μέσα από τον λάρυγγα , και με διαφορετικό τρόπο από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.
Ο μηχανισμός του γουργουρίσματος της γάτας
Οι επιστήμονες έχουν από καιρό αναρωτηθεί για τον μηχανισμό πίσω από το γουργούρισμα . Στο παρελθόν υποτέθηκε ότι θα μπορούσε να εξαρτηθεί από τη δόνηση του μεγαλύτερου αιμοφόρου αγγείου, που ονομάζεται κοίλη φλέβα, που στη συνέχεια ενισχύεται από τον κλωβό των πλευρών, ή ακόμη και από τη δόνηση του υοειδούς, του οστού που βρίσκεται στη βάση της γλώσσας.
Στο τέλος έγινε κατανοητό ότι ο λάρυγγας είναι «υπεύθυνος» για το γουργούρισμα. Μέχρι πριν από λίγο καιρό πίστευαν ότι το γουργούρισμα προκλήθηκε από γρήγορες συσπάσεις των μυών του λάρυγγα, οι οποίες, με εναλλασσόμενη συμπίεση και διαστολή της γλωττίδας, χάρη στη δίοδο του αέρα κατά την αναπνοή, θα προκαλούσαν τον χαρακτηριστικό ήχο χαμηλής συχνότητας (το Η μέση συχνότητα ταλαντώνεται μεταξύ 21,98 Hz και 23,24 Hz) η οποία γίνεται επίσης αντιληπτή με την αφή μέσω της δόνησης.
Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Current Biology και διεξήχθη από μια διεθνή ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον Christian Herbs του Πανεπιστημίου της Βιέννης προχώρησε περισσότερο σε βάθος, υποθέτοντας ότι το γουργούρισμα δεν απαιτεί ενεργή και εκούσια μυϊκή σύσπαση, αλλά η εισροή είναι επαρκής από τον εγκέφαλο .
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι οποίοι ανέλυσαν τον λάρυγγα οκτώ νεκρών οικόσιτων γατών, ο λάρυγγας είναι υπεύθυνος για το γουργούρισμα, αλλά η συμπίεση και η διαστολή δεν είναι απαραίτητες. Για να το αποδείξουν αυτό, οι επιστήμονες συμπίεσαν τις φωνητικές χορδές των γατών και εισήγαγαν ζεστό, υγροποιημένο αέρα μέσα τους, σημειώνοντας πώς το γουργούρισμα παράγεται μέσω της αυτόματης ταλάντωσης .
Επιπλέον, από ανατομικές έρευνες, η ομάδα των ερευνητών εντόπισε μικρές μάζες συνδετικού ιστού ενσωματωμένες στις φωνητικές χορδές , ένα είδος μαξιλαριών , που θα μπορούσαν να εξηγήσουν πώς ένα τόσο μικρό ζώο μπορεί να παράγει έναν ήχο σε τόσο χαμηλές συχνότητες, χαρακτηριστικό των μεγαλύτερων ζώων. μακρύτερες φωνητικές χορδές.
Η γάτα που γουργουρίζει εθελοντικά ή ακούσια;
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Current Biology δεν διευκρινίζει πλήρως εάν το γουργούρισμα είναι εθελοντικό ή ακούσιο. Εάν τα αποτελέσματα του τεστ έχουν πράγματι δείξει ότι η γάτα δεν χρειάζεται ενεργή σύσπαση των μυών για να τους παράγει, η εισαγωγή από τον εγκέφαλο είναι ακόμα απαραίτητη για να «ενεργοποιήσει» αυτό το αντανακλαστικό.
Ως εκ τούτου, μπορεί να ειπωθεί ότι η γάτα, τουλάχιστον σύμφωνα με όσα έχουν βρει οι ερευνητές, δεν χρειάζεται απαραίτητα να ενεργοποιήσει συγκεκριμένους μύες ή κινήσεις για να προκαλέσει γουργούρισμα, αλλά ότι είναι ακόμα απαραίτητο αυτή η αντίδραση να διεγείρεται σε νευρικό επίπεδο .
Τι διεγείρει το γουργούρισμα
Το χάδι δεν ενεργοποιεί απαραίτητα το γουργούρισμα, αλλά μπορεί να προκαλέσει μια κατάσταση ευεξίας στη γάτα που την ωθεί να κάνει αυτόν τον ήχο. Στην πραγματικότητα, το γουργούρισμα είναι μια αντίδραση σε συγκεκριμένες διαθέσεις , αν και οι περισσότερες μελέτες έχουν υποθέσει ότι έχουν διαφορετικές λειτουργίες.
Τα γουργουρίσματα εκπέμπονται από τα γατάκια από τις πρώτες κιόλας μέρες της ζωής τους και πιστεύεται ότι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία μεταξύ μητέρας και γατών. Εκπέμπονται, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του θηλασμού , ή σε διάφορες άλλες περιστάσεις που εκφράζουν σχέσεις και κοινωνικότητα. Μπορούν επομένως να επικοινωνήσουν τόσο μια κατάσταση ευεξίας και χαλάρωσης όσο και μια ανάγκη για επιβεβαίωση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών ή για να σηματοδοτήσουν ένα αίτημα για προσοχή και φαγητό. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η συμπεριφορά, που γεννήθηκε για ενδοειδική επικοινωνία, μεταφέρθηκε στη συνέχεια και στους ανθρώπους, οι οποίοι με την εξημέρωση τόνισαν την ένταση και τη μονιμότητά της ακόμη και στην ενήλικη ζωή.
Έπειτα, υπάρχουν οι γάτες που γουργουρίζουν σε άλλες εκ διαμέτρου αντίθετες περιστάσεις: όχι όταν είναι καλά ή νιώθουν ήρεμες και άνετες, αλλά όταν είναι ταλαιπωρημένες , αγχωμένες ή ψυχοσωματικές ταλαιπωρίες . Στην πραγματικότητα, το γουργούρισμα έχει επίσης ευεργετική επίδραση στα οστά και τους μύες και με τη δόνηση θα έχει την ικανότητα να καταπραΰνει τον πόνο, διεγείροντας τον εγκέφαλο να απελευθερώσει αναλγητικές ορμόνες που θα βοηθούσαν τα γατάκια να χαλαρώσουν και να αντιμετωπίσουν καλύτερα μια πληγή ή τραύμα.
