Οι οικόσιτες γάτες μπορούν να προσβληθούν από πολλά εντερικά παράσιτα, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στη γάτα. Ας δούμε λοιπόν πώς θα καταλάβετε αν η γάτα σας έχει σκουλήκια και τι να κάνετε.
Είτε πρόκειται για ταινία , αγκυλόστομα ή τοξοκάρα , τα εντερικά παράσιτα μπορεί να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα στις γάτες. Πώς όμως μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η γάτα μας έχει σκουλήκια; Συχνά δεν μπορούμε να τα δούμε στα κόπρανα: ζουν καλά στο έντερο, στην πραγματικότητα, όπου κάνουν μια κλοπή εις βάρος της καημένης γάτας και μόνο όταν η προσβολή γίνει μαζική μπορούν να βρεθούν στα περιττώματα. Σε δραματικές περιπτώσεις κάνουν επίσης έμετο και μπορεί να έχετε συμπτώματα όπως απώλεια βάρους, απώλεια όρεξης, κατάθλιψη και μείωση της άμυνας του ανοσοποιητικού.
Η γάτα που έχει μολυνθεί από σκουλήκια, τηρώντας τις καλές προδιαγραφές υγιεινής, δύσκολα θα μπορέσει να τα μεταδώσει στον άνθρωπο επειδή η μετάδοση είναι συνήθως από το στόμα , επομένως μπορούμε να τα “πιάσουμε” μόνο… με την κατάποση περιττωμάτων ή τροφών μολυσμένων από κόπρανα (επομένως προσέξτε τα λαχανικά που δεν είναι καλά πλυμένα!).
Συμπτώματα των σκουληκιών στις γάτες
Οι παρασιτικές προσβολές είναι συχνά εντελώς ασυμπτωματικές ή δίνουν αμελητέα ή μη ειδικά συμπτώματα επειδή τα παράσιτα ζουν τρέφοντας στο έντερο της γάτας όπου ως επί το πλείστον αναπτύσσονται, αναπαράγονται και πεθαίνουν. Αυτή είναι μια κερδοφόρα συμβίωση για το παράσιτο που δεν ενδιαφέρεται να αφήσει τον ξενιστή του να πεθάνει. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις: εάν η γάτα έχει χαμηλή ανοσολογική άμυνα , για παράδειγμα επειδή έχει προσβληθεί από FIV, Felv, ερπητοϊό, καλυκοϊό ή ακόμα και συνακόλουθες παθολογίες όπως ενδοκρινικές ή ογκολογικές ασθένειες, συμβαίνει ο ήδη ανεπαρκής οργανισμός της να μην μπορεί να αντέξει δράση των παρασίτων. Θα έχουμε λοιπόν μερικά πολύ εμφανή συμπτώματα:
Απώλεια βάρους.
Διάρροια ή εναλλαγή κανονικών κοπράνων με κακώς σχηματισμένα κόπρανα.
Παρουσία βλέννας ή αίματος στα κόπρανα.
Θαμπό παλτό.
Χλωμή βλεννογόνοι.
Απώλεια όρεξης και/ή έμετος.
Κνησμός και γλειψίματα στην περιοχή του πρωκτού.
Βορβόρυγμη, μετεωρισμός και διογκωμένη κοιλιά.
Εντερικά παράσιτα και η διάγνωσή τους
Τα στρογγυλά σκουλήκια είναι σίγουρα τα πιο γνωστά εντερικά παράσιτα, αλλά μπορούμε να αναφέρουμε και τα «σκουλήκια σπαγγέτι» του γένους toxocara, τα σκουλήκια «μαστίγιο» ή trichuris και το ancylostomi. Τα τελευταία μπορεί να είναι ορατά με γυμνό μάτι στα κόπρανα σε περίπτωση μεγάλων προσβολών, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι ορατά και επομένως είναι απαραίτητο να αποφευχθεί η παρουσία τους κάνοντας μια απλή εξέταση κοπράνων «επίπλευσης» (πρέπει να κάνετε τουλάχιστον 10 γραμμάρια στον κτηνίατρο φρέσκου 24ωρου υλικού κοπράνων).
Μεταξύ των άλλων γνωστών ενδοπαράσιτων υπάρχει και η ταινία, του γένους «πλατυποσκώληκας» , με τις προγλωττίδες της να αναγνωρίζονται ως κόκκοι ρυζιού που είναι ορατοί στα κόπρανα ή μέσω της ανακάλυψης αυγών στη μικροσκοπική εξέταση κοπράνων. Υπάρχουν επίσης ενδοπαράσιτα όπως τα πρωτόζωα που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι και αυτά περιλαμβάνουν τοξόπλασμα, γιάρδια και κοκκίδια.
Για την αναγνώριση των εντερικών πρωτόζωων, είναι συχνά απαραίτητη μια ειδική εξέταση κοπράνων, κατά προτίμηση επαναλαμβανόμενη σε τρία φρέσκα δείγματα κοπράνων για κοκκίδια. Ωστόσο, για τη Giardia, εκτός από την έρευνα κοπράνων με τη χρήση μικροσκοπίας, μπορεί να πραγματοποιηθεί μια ειδική εξέταση. Τέλος, για το Toxoplasma, εκτός από τον έλεγχο στα κόπρανα, είναι δυνατό να γίνει και έλεγχος για αντισώματα στο αίμα.
Πώς οι γάτες αποκτούν σκουλήκια
Τα σκουλήκια στις γάτες μπορούν να μεταδοθούν από τη μητέρα στα γατάκια, γι’ αυτό συνιστάται πάντα να αποπαρασιτώνεται η γάτα και στη συνέχεια να γίνεται δοκιμή κοπράνων στα γατάκια. Οι άλλοι τρόποι μπορεί να είναι μέσω της κατάποσης θηραμάτων όπως μύγες, σαύρες, σαλιγκάρια και επίσης μέσω της κατάποσης χόρτου μολυσμένου με περιττώματα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στους ψύλλους γιατί συχνά μπορούν να «φιλοξενήσουν» την ταινία και επομένως εάν η γάτα καταπιεί τον ψύλλο γλείφοντας ή δαγκώνοντας τον εαυτό της, αυτομάτως προσβάλλεται.
Τι να κάνετε εάν η γάτα σας έχει σκουλήκια
Εάν πιστεύετε ότι η γάτα σας έχει σκουλήκια επειδή τα έχετε δει στα κόπρανα ή αν τα υποπτεύεστε λόγω κάποιων συμπτωμάτων, κάντε πάντα πρώτα μια εξέταση κοπράνων. Σας συνιστώ να φέρετε στον κτηνίατρό σας ένα δείγμα τουλάχιστον 10-20 γραμμαρίων περιττωμάτων ή ακόμα περισσότερο, τοποθετημένο σε ειδικό πλαστικό δοχείο με βιδωτό καπάκι, κατά προτίμηση εάν δεν υπάρχει πολύ άμμος από τα απορρίμματα (μερικοί κόκκοι είναι ανεκτά). Για να γίνει το τεστ βέλτιστο, τα κόπρανα πρέπει να είναι φρέσκα (που έχουν συλλεχθεί τις προηγούμενες 24 ώρες) και να τοποθετούνται σε δροσερό, σκιερό μέρος (εάν έχει πολύ ζέστη, καλύτερα να τα διατηρείτε στο ψυγείο).
Η εξέταση κοπράνων είναι πάντα απαραίτητη προκειμένου να εντοπιστεί το παράσιτο και να χορηγηθεί το καταλληλότερο φάρμακο. Δεν συμβουλεύω ανεπιφύλακτα τις μεθόδους της γιαγιάς, όπως το να δίνεις σκόρδο, για έναν απλό λόγο: για να έχεις πραγματική δύναμη ως ζιζανιοκτόνο χρειάζεσαι μεγάλη ποσότητα, με μια μικρή δόση θα μπορούσε αντί να είναι τοξικό.
Πρόληψη
Σε γενικές γραμμές, για γάτες εξωτερικού χώρου ή για γάτες που βγαίνουν έξω, συνιστάται να κάνετε μια εξέταση κοπράνων κάθε 3 μήνες ως προληπτικό μέτρο , ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα. Η εξέταση κοπράνων ενδείκνυται πάντα σε σύγκριση με την τυχαία χορήγηση λυχνιοφυγόκεντρου γιατί με την αναγνώριση του παρασίτου μέσω της εξέτασης κοπράνων θα είναι δυνατή η χορήγηση του καταλληλότερου φαρμάκου, αποφεύγοντας άσκοπες αλλοιώσεις του εντερικού μικροβιώματος. Στη συνέχεια, φροντίστε να μην έχει μολυνθεί από ψύλλους που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως φορέας για την ταινία.
Οι αυστηρά εσωτερικές γάτες, που δεν κυνηγούν θηράματα και δεν έχουν ψύλλους, είναι απίθανο να προσβληθούν από ενδοπαράσιτα ως ενήλικες, επομένως γι’ αυτές συνιστάται η εξέταση κοπράνων μία φορά το χρόνο, εκτός εάν παρατηρήσετε αλλαγές στα κόπρανα ή συγκεκριμένα συμπτώματα.
