Φημίζονται για την εξωτική ομορφιά και την άγρια εμφάνισή τους. Χάρη στη στίγματα γούνα και την κομψή μυϊκή τους δομή, θεωρούνται από τις πιο συναρπαστικές ράτσες γατών στον κόσμο, και επομένως και από τις πιο ακριβές. Εκτός από την εξωτερική τους ομορφιά, οι γάτες της Βεγγάλης είναι επίσης γνωστές για το ταμπεραμέντο τους. Πότε όμως είναι πραγματικά άγρια;
Νεαρές γάτες
Η φυλή της Βεγγάλης υπάρχει εδώ και λιγότερο από έναν αιώνα, η οποία είναι πολύ μικρή σε σύγκριση με τις περισσότερες οικόσιτες γάτες που υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αυτή είναι μια υβριδική ράτσα που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1960, αλλά αναγνωρίστηκε επίσημα μόλις το 1986, διασταυρώνοντας οικόσιτες γάτες Felis catus με γάτες λεοπάρδαλης Prionailurus bengalensis, ένα μικρό είδος άγριας γάτας που προέρχεται από την Ασία. Αυτά τα δύο είδη είχαν έναν τελευταίο κοινό πρόγονο πριν από περίπου 6 εκατομμύρια χρόνια και οι γενετικές διαφορές μεταξύ των δύο ειδών είναι μεγαλύτερες από ό,τι μεταξύ ανθρώπων και χιμπατζήδων.
Κηλίδες ροζέτας
Οι Βεγγάλης είναι οι μόνες οικόσιτες γάτες που μπορούν να καυχηθούν τις «ροζέτες» που χαρακτηρίζουν τις λεοπαρδάλεις, τους τζάγκουαρ και τους οσελότους στη γούνα τους. Μια ιδιορρυθμία που είναι σίγουρα αποτέλεσμα του αρχικού υβριδισμού οικόσιτων και άγριων γατών αλλά κυρίως της μετέπειτα επιλεκτικής εκτροφής, που εισήγαγε μια σειρά από νέα χρώματα και «μοντέλα» τριχώματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι αποδίδουν το μοναδικό χρώμα και τα εξωτικά χαρακτηριστικά του τριχώματος των Βεγγαλών στο DNA που κληρονόμησαν από τον άγριο πρόγονό τους, αλλά μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Current Biology παρέχει μερικές γενετικές εκπλήξεις και αποκαλύπτει ορισμένα γενετικά μυστικά που κρύβουν τη μοναδική τους εμφάνιση.
Λίγα άγρια γονίδια
Από δοκιμές που διεξήχθησαν από ερευνητές στο Ινστιτούτο Βιοτεχνολογίας HudsonAlpha στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ προέκυψε ότι το DNA της ασιατικής λεοπάρδαλης συμβάλλει, κατά μέσο όρο, μόνο σε ένα μικρό ποσοστό στη φυλή της Βεγγάλης και, παραδόξως, δεν υπάρχουν ούτε ένας ή λίγοι Ασιάτες γονίδια λεοπάρδαλης που προκαλούν τη μοναδική εμφάνιση της Βεγγάλης. Αποδεικνύεται ότι μερικά από τα πιο εκπληκτικά παραδείγματα επιλογής στη φυλή αφορούν χαρακτηριστικά που υπήρχαν ήδη, αλλά πολύ σπάνια, σε οικόσιτες γάτες. Και αυτό μας λέει ότι, αν και σπάνιες, οι γάτες θα μπορούσαν να γεννηθούν με αυτή τη γούνα χωρίς να είναι Βεγγάλης.
Η μετάλλαξη του εφέ γκλίτερ
Ένα συναρπαστικό χαρακτηριστικό του τριχώματος της Βεγγάλης είναι η λάμψη της γούνας: ένα εφέ, το οποίο ορίζεται στην ορολογία ως γκλίτερ, το οποίο κυριολεκτικά κάνει τη γάτα να λάμπει στον ήλιο. Από την τελευταία επιστημονική έρευνα, προκύπτει ότι αυτό το πολύ δημοφιλές χαρακτηριστικό μεταξύ των Βεγγαλών προκαλείται από μια μετάλλαξη σε ένα γονίδιο που ονομάζεται Fgfr2, που υπάρχει σε όλα τα θηλαστικά, δεδομένου ότι είναι σημαντικό για την εμβρυϊκή ανάπτυξη και την οργανογένεση. Αν και η πλήρης απώλεια του Fgfr2 είναι ασύμβατη με τη ζωή, μια μέτρια μείωση είναι ένοχη για ένα τόσο επιθυμητό και αξιοζήλευτο χαρακτηριστικό.
Όταν τα φαινόμενα απατούν
Εν ολίγοις, οι γάτες της Βεγγάλης είναι πολύ λιγότερο άγριες από όσο φανταζόμαστε. Και παρόλο που μπορεί να φαίνονται εξωτικά στα μάτια μας, είναι στοργικά και κοινωνικά κατοικίδια, αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας επιλογής και προσαρμογής στη συνύπαρξη με τον άνθρωπο. Ο χαρακτήρας τους μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο, αλλά υπάρχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά όπως είναι πολύ έξυπνοι, εξαιρετικά δραστήριοι και παιχνιδιάρικοι, φιλικοί, φωνητικοί και επικοινωνιακοί.
