Οι γάτες μπορούν να μείνουν μόνες στο σπίτι, αλλά με όρια. Μάλιστα, δεν πρέπει να μένουν μόνα τους για περισσότερο από 2-3 ημέρες και είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη η ηλικία της γάτας.
Οι γάτες μπορούν να παραμείνουν μόνες στο σπίτι , είναι σε θέση να ανεχθούν περιόδους μοναξιάς, αλλά με όρια . Το οποίο, αν και πολλοί το πιστεύουν, δεν μπορεί πάντα να παρακαμφθεί απλά με την υιοθεσία μιας άλλης γάτας. Το θέμα της μοναξιάς της γάτας συζητείται πολύ, αλλά πολύ συχνά είναι επίσης ένα από τα πιο παρεξηγημένα. Στην πραγματικότητα, είναι άλλο πράγμα να μιλάμε για αυτό με όρους ανοχής σε στιγμές απομόνωσης, αλλά είναι άλλο να σκεφτόμαστε τον αντίκτυπο που έχει η μοναξιά στη ζωή μιας γάτας .
Εμείς τα ανθρώπινα όντα τείνουμε να φοβόμαστε τη μοναξιά επειδή είμαστε ένα άκρως κοινωνικό είδος, το οποίο ριζώνει την ίδια την κατασκευή της προσωπικότητας του ατόμου ως συνάρτηση των κοινωνικών σχέσεων που χτίζει σε όλη την ύπαρξή του. Αλλά ο δικός μας είναι μόνο ένας από τους τρόπους έκφρασης και βίωσης της κοινωνικότητας. Ο σκύλος, για παράδειγμα, εκφράζει ένα άλλο μοντέλο: η ζωή της ομάδας και οι σχέσεις μέσα σε αυτήν είναι κεντρικές. Σκέφτεται με συλλογικούς όρους και ό,τι κάνει και σκέφτεται είναι προσανατολισμένο προς τα συμφέροντα της ομάδας του. Η γάτα έχει ένα ακόμη κοινωνικό μοντέλο που βασίζεται σε παρατεταμένες περιόδους μοναχικής δραστηριότητας (που δεν σημαίνει ότι παραμένει απομονωμένη και αδρανής) που περιστασιακά διακόπτεται από φιλικές κοινωνικές συναντήσεις που έχουν ως στόχο την επιβεβαίωση των δεσμών και, σε ορισμένες πτυχές, τη συνοχή μέσα εντός μιας κοινής επικράτειας.
Με άλλα λόγια, η κοινωνική δομή του γάτου τον οδηγεί να ανέχεται πολύ καλά τις στιγμές μοναξιάς , όταν τη χρειάζεται. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι μπορούμε να αφήσουμε μια οικογενειακή γάτα μόνη για όσο καιρό μας αρέσει. Οι γάτες ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τη μοναξιά αλλά μόνο εφόσον αυτό δεν είναι το αντίστοιχο της απουσίας φροντίδας, κοινωνικών επαφών, ερεθισμάτων, σχέσεων. Και ο κίνδυνος να είναι, αντίθετα, είναι τόσο πιο αληθινός όσο περισσότερο έχουμε δημιουργήσει μια σχέση εξάρτησης μαζί τους.
Σε ποια ηλικία μπορεί να μείνει μια γάτα μόνη;
Στη γενική ερώτηση σχετικά με το πόσο καιρό μια γάτα μπορεί να μείνει μόνη, τότε, μπορεί κανείς να απαντήσει μόνο κάνοντας ορισμένες αυστηρές διακρίσεις. Ένας πρώτος παράγοντας διάκρισης είναι η ηλικία: τα γατάκια κάτω του ενός έτους δεν μπορούν να μείνουν μόνα τους για πολύ, επειδή αυτό επηρεάζει αρνητικά τη διαδικασία οικοδόμησης της εξελισσόμενης προσωπικότητάς τους, ειδικά από κοινωνική άποψη. Σκεφτείτε έναν δεκαπεντάχρονο άνθρωπο που μεγαλώνει απομονωμένος στην κρεβατοκάμαρά του και θα έχετε μια ιδέα για τον αντίκτυπο.
Από την άλλη πλευρά, οι ηλικιωμένες γάτες ή οι γάτες που χρειάζονται συνεχή βοήθεια επειδή βρίσκονται υπό θεραπεία, επειδή είναι ανάπηρες ή έχουν ειδικές ανάγκες, μπορεί να χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση και ως εκ τούτου θα μπορούσαν να είναι τρομεροί υποψήφιοι ακόμη και για βραχυπρόθεσμη μοναξιά.
Πόσες μέρες μπορεί να μείνει η γάτα μόνη;
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ακόμα ότι υγιείς νεαρές ή ενήλικες γάτες χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα μπορούν να μείνουν μόνες όσο μας αρέσει. Πόσο καιρό θα λείπουμε; Και είναι η απουσία προσωρινή, εφάπαξ (ίσως αρκετός χρόνος για διακοπές το χρόνο; ) ή μιλάμε για μια μοναξιά που συνεχίζεται μέρα με τη μέρα, τουλάχιστον 5 ημέρες από τις 7, 10-12 ώρες την ημέρα ? Επειδή αυτές οι παράμετροι επηρεάζουν πολύ διαφορετικά, ακόμη και σε νεαρές και σε φόρμες γάτες.
Μάλιστα, μπορούν να ανεχθούν ακόμη και απουσία πολλών ημερών. Μια περίοδος 2-3 ημερών δεν απαιτεί απαραίτητα την παρέμβαση γατοφύλακα, ειδικά αν δεν είστε ανήσυχος και οι γάτες είναι ανεξάρτητες ως προς τη διατροφή τους.
Άλλο θέμα είναι η καθημερινή μοναξιά που οφείλεται στο ότι το σπίτι παραμένει ακατοίκητο, ακίνητο, αμετάβλητο, για 10-12 ώρες την ημέρα και αυτό για κάθε μέρα της ζωής του ή σχεδόν, χωρίς τη δυνατότητα να έχει ή να αναζητά εναλλακτικές εμπειρίες. Περνά τη μέρα κοιμούμενος γιατί αυτό που τον περιβάλλει είναι πολύ γνωστό και το πολύ δραστηριοποιείται όταν ακούει την εξώπορτα να ανοίγει γιατί οι άνθρωποι της οικογένειας αντιπροσωπεύουν τη μόνη πηγή ικανή να ζωντανέψει τη μέρα του. Αυτή η κατάσταση, που παίρνει τη μορφή ενός αυθεντικού εθισμού, μπορεί γρήγορα να οδηγήσει – ειδικά όταν περάσει η νεανική φάση – σε στάδια απάθειας , κατάθλιψης και κοινωνικής απομόνωσης λόγω, σε πολύ βαθιά επίπεδα, στην πλήρη αποσιώπηση οποιουδήποτε εγγενούς κινήτρου. , στην απουσία ενδιαφερόντων αλλά, κυρίως, της ευκαιρίας να καλλιεργηθούν αυτά του είδους.
Πώς να αφήσετε τη γάτα σας μόνη στο σπίτι
Για να αφήσετε τη γάτα μόνη στο σπίτι για λίγες μέρες, αρκεί να προσθέσετε λίγα μπολ (πόσα θα εξαρτηθούν από τον αριθμό των γατών), μερικά μεγάλα μπολ και επιπλέον νερό , χωρίς να ξεχάσετε να αφήσετε διαθέσιμα μερικά παιχνίδια και δραστηριότητες. για να κάνουν . Άλλες σημαντικές αλλαγές δεν θα πρέπει να είναι απαραίτητες: σε τελική ανάλυση, με αυτόν τον τρόπο οι γάτες παραμένουν στο συνηθισμένο τους περιβάλλον.
Εναλλακτικά ή αν η απουσία υπερβαίνει το Σαββατοκύριακο , μπορείτε να επιλέξετε να προσλάβετε έναν γατοφύλακα που πηγαίνει σε αυτούς 1-2 φορές την ημέρα και, εκτός από το να καθαρίζει μπολ και δίσκους απορριμμάτων, τους διασκεδάζει και τους προσφέρει λίγη κοινωνική ζεστασιά, βοηθώντας τους να σπάσουν την αναπόφευκτη μονοτονία της απομόνωσης σε ένα διαμέρισμα.
Όσον αφορά την επιλογή επιβίβασης ή φιλοξενίας με έναν γνωστό, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι όσο ευπρόσδεκτη και αν είναι, το συναισθηματικό κόστος της μεταφοράς είναι για τις γάτες, κατ’ εξοχήν εδαφικό και συνηθισμένο, υψηλότερο από το να μείνουν στο σπίτι, μεταξύ της δικής τους ασφάλειας και της δικής τους ασφάλειας, μυρίζει, εκτός εάν η εναλλακτική είναι μέρος των συνηθειών ρουτίνας της γάτας.
Η υιοθεσία μιας άλλης γάτας δεν είναι πάντα η λύση
Πολύ συχνά πιστεύεται ότι η λύση για τη μοναξιά μιας γάτας είναι η υιοθέτηση μιας δεύτερης γάτας , μια ιδέα που επιβεβαιώνεται από τις εικόνες δύο γατών που παίζουν και κυνηγούν η μια την άλλη, «κάνοντας συντροφιά η μια στην άλλη». Ωστόσο, η εμπειρία που μοιράζονται όλοι οι χειριστές που ασχολούνται με τις σχέσεις ανθρώπου-γάτας είναι ότι η συνύπαρξη μεταξύ γατών, ειδικά εκείνων που συναντήθηκαν στην ενήλικη ζωή, δεν είναι καθόλου προφανής. Η λύση για τη μοναξιά μιας γάτας είναι σπάνια μια άλλη γάτα γιατί, πολύ απλά, δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο ότι θα δημιουργηθεί μια φιλική σχέση μεταξύ των δύο. Μερικές φορές τα προβλήματα ενισχύονται, λόγω της εχθρότητας που αναδύεται μεταξύ των δύο γατών. Άλλες φορές, όσο περνάει ο καιρός, η υιοθεσία της δεύτερης γάτας μεταφράζεται στο άθροισμα της μοναξιάς των δύο, αν και οι δύο τοποθετηθούν σε ένα πλαίσιο που σε κάθε περίπτωση είναι αποθαρρυντικό.
Πότε να απευθυνθείτε σε γατοφύλακα;
Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να διακόψουμε τις ώρες της μοναξιάς όπως γίνεται με τα σκυλιά, στα οποία κάποιος που πληρώνεται για να το κάνει εγγυάται μια ή δύο βόλτες την ημέρα; Μπορεί η χρήση ενός γατοφύλακα που έρχεται μία ή δύο φορές την ημέρα για να διασκεδάσει τη γάτα να γίνει μια καθημερινή επιλογή για μεγάλες αποστάσεις; Ειλικρινά δεν το σκέφτηκα ποτέ: μιλάμε για ένα ζώο που αγαπά την προβλεψιμότητα του περιβάλλοντός του και προτιμά να σχετίζεται με αυτούς που το γνωρίζουν, αλλά πιστεύω ότι, αν είναι κοινωνικό, θα μπορούσε να συνηθίσει στην «εισβολή» ενός άγνωστο μια φορά την ημέρα για να του κάνει παρέα και να του αποσπά λίγο την προσοχή. Ωστόσο, αυτές είναι λύσεις υποστήριξης και δεν είναι εντός του προϋπολογισμού του καθενός. Ίσως το ερώτημα που πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι: δεν είναι απαραίτητο να αναθεωρήσουμε τις παραμέτρους βάσει των οποίων αποφασίζουμε να υιοθετήσουμε μια γάτα, αρχίζοντας να δίνουμε τη σωστή βαρύτητα στην ποσότητα και το είδος της μοναξιάς που θα της επιβάλει ο τρόπος ζωής μας;
