Είχα ήδη δύο γάτες και πραγματικά δεν ήθελα άλλη. Νωρίς ένα πρωί, όμως, γύρω στις 4 το πρωί, άκουσα ένα γατάκι να νιαουρίζει. Ήξερα ότι δεν ήταν δικό μου και οι δύο κοιμόντουσαν βαθιά στο κρεβάτι δίπλα μου, οπότε σηκώθηκα να το ερευνήσω.
Ζούσα σε ένα διαμέρισμα και όταν άνοιξα την εξώπορτά μου, έτρεξε αυτό το γατάκι. Πήδηξε αμέσως στο κρεβάτι μου και κουλουριάστηκε δίπλα στις γάτες μου. Την τάισα γιατί πεινούσε.
Αφού χόρτασε, κοιμήθηκε δύο μέρες. Ρώτησα στη γειτονιά και έμαθα ότι ήταν στον δρόμο, οπότε, νομίζοντας ότι πρέπει να τον ψάχνουν, την πήρα μαζί μου και κατέβηκα εκεί.
Χτύπησα μία πόρτα και όταν ο άντρας απάντησε, ο Ρόκο με κράτησε τόσο σφιχτά και άρχισε να τρέμει. Ο άντρας την κοίταξε και είπε ότι την πέταξε έξω και δεν την ήθελε, έτσι την πήρα πίσω στο σπίτι μαζί μου και έγινε ο Ρόκο.
Οι προηγούμενοι πρέπει να του φέρθηκαν πολύ άσχημα γιατί ήταν πολύ δειλό. Δεν του αρέσει να τον χαϊδεύουν ή να τον αγκαλιάζουν και δεν είναι στοργικός. Με τον καιρό όμως έγινε η σκιά μου. Όπου είμαι εγώ, είναι αυτός. Δεν είναι γάτος στην αγκαλιά (είναι αρκετά μεγάλος), αλλά πηδάει στην αγκαλιά μου από καιρό σε καιρό και γουργουρίζει πολύ δυνατά. Κοιμάται μαζί μου κάθε βράδυ.
Μπορεί να μην είναι η τυπική γάτα, αλλά έχουμε έναν ιδιαίτερο δεσμό που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε. Είμαι τόσο χαρούμενος που ήρθε στην πόρτα μου εκείνο το πρωί.
