Στον κόσμο, από περίπου 75 δισεκατομμύρια ζώα που εκτρέφονται για τροφή, τα 18 δισεκατομμύρια δεν καταναλώνονται. Μια μελέτη μάς κάνει να κατανοήσουμε τη φρικαλεότητα αυτού που κάνουμε σε άλλα έμβια όντα με σκοπούς που στερούνται κάθε λογικής και που επίσης θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του δικού μας είδους σε αυτόν τον πλανήτη.
«Η ζωή των ζώων ενσωματώνεται στην απώλεια και τη σπατάλη τροφής». Είναι ο τίτλος μιας επιστημονικής μελέτης που πιστοποιεί ότι από τα περίπου 75 δισεκατομμύρια ζώα που εκτρέφονται για τροφή στον κόσμο , τα 18 δισεκατομμύρια δεν καταναλώνονται και επομένως η ήδη άθλια ύπαρξή τους δεν αξίζει «ούτε ένα πιάτο» για τον άνθρωπο.
Αυτό και μόνο το γεγονός και το ίδιο το όνομα της μελέτης μας κάνουν να καταλάβουμε τη θηριωδία αυτού που κάνουμε σε άλλα έμβια όντα με σκοπούς χωρίς λογική και που επίσης βλάπτουν τη ζωή του δικού μας είδους στον πλανήτη. «Ενώ η σημασία της μείωσης των απωλειών και των απορριμμάτων κρέατος αναγνωρίζεται λόγω των σημαντικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων – γράφουν οι ερευνητές – η πτυχή της καλής διαβίωσης των ζώων παραμένει σε μεγάλο βαθμό άλυτη . Η ταλαιπωρία και ο θάνατος που προκαλούνται στα ζώα για την παραγωγή τροφής που δεν θα καταναλωθεί ποτέ παραμένουν αόρατα. Αυτή η μελέτη στοχεύει να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της λογιστικής βιβλιογραφίας σχετικά με την απώλεια και τα απόβλητα τροφίμων (FLW) και την καλή διαβίωση των ζώων.
Οι ερευνητές της μελέτης είναι οι Juliane Klaura, Gerard Breeman και Laura Scherer του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Επιστημών (CML) στο Leiden της Ολλανδίας. Ο στόχος τους ήταν ακριβώς, έχοντας διαθέσιμα δεδομένα, να εκτιμήσουν τον αριθμό των ζωών ζώων που χάθηκαν όχι μόνο λόγω της ανθρώπινης διατροφής κάθε αυτή αλλά και της προκύπτουσας σπατάλης κρέατος που σχετίζεται με έξι κύρια είδη .
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το 2019 περίπου 18 δισεκατομμύρια ζώα έχασαν τη ζωή τους για ανθρώπινη κατανάλωση αλλά δεν έγιναν ποτέ κρέας για άμεση κατανάλωση. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν με ανάλυση της παραγωγής κρέατος χοίρων, βοοειδών, προβάτων, κατσίκας, κοτόπουλου και γαλοπούλας σε 158 χώρες, 7 περιφερειακές περιοχές και σε 5 στάδια της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Οι αριθμοί που προέκυψαν, μέσω μιας φόρμουλας που εξηγείται πλήρως στη μελέτη, δείχνουν ότι «80,8 εκατομμύρια συνολικοί θάνατοι σημειώθηκαν μεταξύ ειδών από τα οποία 63,9 εκατομμύρια (79,11%) ήταν κοτόπουλα , 8, 1 εκατομμύρια (10,0%) χοίροι , 2,6 εκατομμύρια ( Το 3,2%) ήταν βοοειδή , 2,4 εκατομμύρια (3,0%) πρόβατα , 2,3 εκατομμύρια (2,8%) κατσίκες και 1,5 εκατομμύρια (1,9%) γαλοπούλες ».
Από γεωγραφική άποψη , οι χώρες με τον μεγαλύτερο αριθμό απωλειών ζωικής ζωής έχουν επίσης προσδιοριστεί ως εκείνες που είναι οι πρώτες σε απώλεια ανθρώπινων ζωών. «Τρεις χώρες ειδικότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Νότια Αφρική και η Βραζιλία είναι επίσης στην πρώτη δεκάδα για απώλεια ανθρώπινων ζωών κατά κεφαλήν: μπορούν να θεωρηθούν γεωγραφικά hotspot για απώλεια ζωής ζώων και απώλεια ευημερίας γενικότερα».
Αντιθέτως, κοιτάζοντας την κατανομή ανά περιφερειακές περιοχές , η βιομηχανοποιημένη Ασία είναι αυτή με τον υψηλότερο αριθμό απωλειών ανθρώπινων ζωών, δηλαδή 19,2%, ενώ η υποσαχάρια Αφρική έχει τον χαμηλότερο αριθμό, δηλαδή 8,5%. «Ωστόσο, το μερίδιο της βιομηχανοποιημένης Ασίας κατανέμεται στο 21,8% του πληθυσμού που εξετάζεται σε αυτήν την ανάλυση. Σε σύγκριση με αυτό, η ομάδα των περιοχών με τις υψηλότερες απώλειες ανθρώπινων ζωών κατά κεφαλήν, η Βόρεια Αμερική και η Ωκεανία, έχει σημαντικά υψηλότερο μέσο όρο απώλειας και αποβλήτων με 6,98 ζωές ζώων που ενσωματώνονται κατά κεφαλήν σε 24,5 κιλά βρώσιμων απωλειών και απορριμμάτων σε σύγκριση με σε μόλις 2,07 ζωές ζώων που αντιπροσωπεύονται από 7,71 κιλά βρώσιμων απωλειών και απορριμμάτων κρέατος στη βιομηχανοποιημένη Ασία».
Οι ερευνητές αξιολόγησαν επίσης την κατάσταση στη Λατινική Αμερική, τη Βόρεια Αφρική και την Ευρώπη, οι οποίες προσδιορίστηκαν ως περιοχές των οποίων τα ποσοστά απώλειας ζωής είναι δυσανάλογα υψηλά σε σύγκριση με το μερίδιό τους στον παγκόσμιο πληθυσμό.
«Τα σενάρια αποκαλύπτουν ότι η σπατάλη και η απώλεια ζωών ζώων θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 7,9 δισεκατομμύρια εάν ενσωματωθούν βελτιωμένες αποδόσεις και κατά 4,2 ή 8,8 δισεκατομμύρια εάν εφαρμοστεί ένας στόχος βιώσιμης ανάπτυξης, επιτυγχάνοντας 50% μείωση των απωλειών και των απορριμμάτων αντίστοιχα κατάντη ή στην ολόκληρη την εφοδιαστική αλυσίδα», καταλήγουν οι ειδικοί, προτείνοντας και ενδεικτικές προτάσεις για το ποιες βελτιώσεις θα μπορούσαν πραγματικά να εφαρμοστούν.
Η «απώλεια και απορρίμματα τροφίμων», σύμφωνα με τον ορισμό που δόθηκε από τον FAO το 1981 και αναφέρεται στη μελέτη, μπορεί να οριστεί ως «υγιεινό βρώσιμο υλικό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση, το οποίο εμφανίζεται σε οποιοδήποτε σημείο της αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων και το οποίο αντίθετα απορρίπτεται , χαθεί, υποβαθμίστηκε ή καταναλώθηκε από παράσιτα.” Περίπου το ένα τρίτο των τροφίμων που παράγονται παγκοσμίως, σύμφωνα με όσα ανέφεραν οι ερευνητές, «χάνεται ή σπαταλάται και το FLW ανέρχεται σε 1,3 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως με αξία περίπου 940 δισεκατομμύρια δολάρια».
«Σε τελική ανάλυση – σχολιάζουν οι ειδικοί – ανεξάρτητα από το αν κάποιος αντιτίθεται ή όχι στην εκτροφή ζώων ως πηγή ανθρώπινης τροφής , η θανάτωση ενός ζώου που δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό είναι άχρηστη και σπάταλη και η ανάγκη αντιμετώπισης του προβλήματος των ζωών που χάνονται ή σπαταλώνται, υπογραμμίζεται περαιτέρω από αυξανόμενα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι καταναλωτές έχουν σύγκρουση σχετικά με την κατανάλωση άλλων έμβιων όντων. Ωστόσο, οι στάσεις και η συμπεριφορά απέναντι στα ζώα είναι συχνά ασυνεπείς, όπως παραδειγματίζεται με τη δημιουργία σχέσεων αγάπης με τα κατοικίδια και το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του φιλικό προς τα ζώα, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί την κατανάλωση κρέατος και γαλακτοκομικών ως κοινωνικό κανόνα».
