Οι διαστημικές υπηρεσίες θέλουν να στείλουν διάφορα είδη ζώων στο διάστημα στο εγγύς μέλλον, αλλά με δυσκολία θα δούμε σκύλους και γάτες στη Σελήνη τα επόμενα χρόνια.
Τις επόμενες δεκαετίες, η NASA και άλλες διαστημικές υπηρεσίες θα προσπαθήσουν να επιστρέψουν στη Σελήνη και στη συνέχεια να στρέψουν το βλέμμα τους στον Άρη. Ωστόσο, δεν γνωρίζουν όλοι ότι η ιδέα είναι επίσης να στείλουνε διάφορα ζώα σε διαστημικές αποστολές, όχι μόνο για τη διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων αλλά και για την αναδημιουργία πραγματικών μικρών επίγειων κοινοτήτων στις αποικίες της Σελήνης και του Άρη.
Αν και αυτή η επιλογή μπορεί να είναι ηθικά αμφιλεγόμενη, τουλάχιστον η NASA δεν φαίνεται διατεθειμένη να εκτοξεύσει αποστολές όπως αυτή που περιλαμβάνει τη Laika, τον Ρώσο σκύλο στο Sputnik 2 , ο οποίος αφέθηκε εν γνώσει τους να πεθάνει στο διάστημα το 1957 από την ΕΣΣΔ. Προς το παρόν, στην πραγματικότητα, οι μηχανικοί του διαστήματος σχεδιάζουν να στείλουν μόνο εκείνα τα είδη που εμπίπτουν στη λίστα των ζώων συντροφιάς (μικρά θηλαστικά, πουλιά) ή εκείνα που μπορούν να συμβάλουν στην παραγωγή προμηθειών τροφίμων όπως γαιοσκώληκες και έντομα. Η ιδέα είναι να φύγουν μαζί με τους αστροναύτες που θα κατοικήσουν στο μόνιμο φυλάκιο της Σελήνης , το οποίο θα προκύψει μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας γύρω από τη σεληνιακή τροχιά.
Οι επιστήμονες σκέφτονται το θέμα εδώ και χρόνια και σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Κάτλινγκ , αστροβιολόγο στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ , θα έπρεπε επιτέλους να είμαστε μακριά από τις εποχές που σκύλοι, γάτες και μαϊμούδες «πυροβολήθηκαν» στο διάστημα σαν να ήταν αντικείμενα. Πέρα από την καλή διαβίωση των ζώων, για τους επιστήμονες, η μεταφορά αυτών των ειδών στο διάστημα θα ήταν στην πραγματικότητα αντιπαραγωγική και σε κάθε περίπτωση δεν συγκαταλέγεται στις επείγουσες προτεραιότητες των διαστημικών υπηρεσιών να εισάγουν ζώα που είναι δύσκολο να διαχειριστούν. Για το λόγο αυτό σκέφτηκαν λοιπόν μερικές πολύ απλές μορφές ζωής που έχουν ήδη αποδειχθεί «πολύ χρήσιμες» από την άποψή τους στον ISS, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό .
Ζώα όπως πεταλούδες, αράχνες, υμενόπτερα, χελώνες, κουνέλια και μερικά μικρά χάμστερ, στην πραγματικότητα έχουν ήδη φτάσει στο διάστημα αρκετές φορές, συμβιώνοντας με αστροναύτες σε διαστημικούς σταθμούς για μήνες. Είναι λοιπόν δυνατό να φανταστούμε ότι αυτά θα είναι τα πρώτα ζώα που θα φτάσουν στο σεληνιακό ή στον Αρειανό έδαφος, μαζί με άλλα είδη όπως τα αργόσχολα που έφτασαν στο διάστημα «αυτόνομα» σκαρφαλώνοντας στο διαστημόπλοιο.
Ωστόσο, όταν είναι απαραίτητο να φτάσουν στην επιφάνεια του Άρη, με στόχο την οικοδόμηση μιας κοινότητας εκεί, οι άποικοι θα πρέπει επίσης να προσπαθήσουν να αναπαράγουν έναν σταθερό βιότοπο ικανό να συντηρηθεί και να ανακυκλώσει τους πόρους τους. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, οι επιστήμονες είναι επομένως πρόθυμοι να ζητήσουν τη βοήθεια άλλων οργανισμών, όπως οι τερμίτες, τα μυρμήγκια και τα annelids, που θεωρούνται θεμελιώδεις για τη μετατροπή του στείρου εδάφους του Άρη σε γόνιμα οικόπεδα.
Μηχανικοί από την ESA (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία) και τη NASA ελπίζουν φυσικά ότι αυτά τα είδη θα ευδοκιμήσουν στο έδαφος του Άρη και στη Σελήνη όπως και στη Γη, αλλά δεν υπάρχει ακόμα καμία επιβεβαίωση που να μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση αυτών των πλασμάτων σε άλλους πλανήτες , αν και σε ελεγχόμενο περιβάλλον. Για να καταλάβουν αν αυτά τα είδη θα μπορούν ή όχι να ζουν σε αφιλόξενα περιβάλλοντα, οι αστροβιολόγοι περιμένουν να ξεκινήσουν οι αποστολές.
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Astronomy and Space Sciences το 2021 αντανακλούσε αυτό ακριβώς το θέμα. Οι συγγραφείς προσπαθούσαν να καθορίσουν, σε αυτή την περίπτωση, εάν οι αστροναύτες θα μπορούσαν να κατασκευάσουν ένα ενυδρείο στην επιφάνεια της Σελήνης . Και παρόλο που η φαντασία ενός ψαριού να κολυμπά σε μια δεξαμενή στο διάστημα μπορεί μερικές φορές να φαίνεται σαν επιστημονική φαντασία, τα αποτελέσματα που προέκυψαν έδειξαν ότι από όλα τα σπονδυλωτά, τα ψάρια θα ήταν «το καλύτερο» για να οδηγήσουν στη Σελήνη , δεδομένου ότι δεν επηρεάζονται ιδιαίτερα από μείωση της δύναμης της βαρύτητας και είναι οικολογικά πιο βιώσιμες. Στην πραγματικότητα, είναι απολύτως ικανά να διατηρούν το περιβάλλον τους καθαρό, να σπαταλούν λίγους πόρους και να εκπέμπουν μικρή ποσότητα απορριμμάτων. Η ίδια ιδέα έχει προταθεί για τους γρύλους και τα σαλιγκάρια που για περίπου τριάντα χρόνια θεωρούνται από ορισμένους ανθρώπους στη Γη ως «κατοικίδια».
Σε πολλά χρόνια πιθανότατα θα είναι ακόμη δυνατό να φανταστούμε να στέλνουμε σκύλους και γάτες στο διάστημα προς μια ανθρώπινη αποικία στον Άρη. Σε εκείνο το σημείο, ωστόσο, θα είναι επίσης απαραίτητο να αξιολογήσουμε τα ηθικά ερωτήματα που κρύβονται πίσω από την επιθυμία μας να εξερευνήσουμε το ηλιακό σύστημα. Μπορούμε στην πραγματικότητα να είμαστε σίγουροι δηλώνοντας ότι είναι σωστό να απομακρύνουμε είδη από έναν πλανήτη όπως η Γη, μετά από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης, για να αποικίσουμε νέους κόσμους που σήμερα είναι αφιλόξενοι; Είναι σωστό να δοκιμάζουμε στο διάστημα ποια είδη αποδεικνύονται καλύτερα για διάφορες περιβαλλοντικές συνθήκες, γνωρίζοντας ότι καταδικάζουμε όλες εκείνες τις μορφές ζωής που δεν θα αποδειχθούν κατάλληλες για τον εξωγήινο βιότοπο;
Επομένως, πριν αποικίσει το διάστημα, η ανθρωπότητα θα πρέπει πρώτα να προσπαθήσει να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα σκεπτόμενος την ευημερία όλων των έμβιων όντων και όχι μόνο τα ενδιαφέροντα του είδους και να διασφαλίσει ότι όλα τα πλάσματα στον πλανήτη μας έχουν τις ίδιες πιθανότητες επιβίωσης ακόμη και νωρίτερα από σε άλλους πλανήτες της βιόσφαιρας της Γης.
