Ο Ουίνστον και η Τίλι ανέβηκαν μαζί στη «γέφυρα του ουράνιου τόξου», κρατώντας ο ένας τον άλλον μέχρι την τελευταία τους πνοή, μέχρι το τελευταίο χτύπημα της καρδιάς τους. Ο σκύλος και η γάτα έκαναν αυτό το τελευταίο βήμα μετά από μια ζωή στους δρόμους με μεγάλες δυσκολίες, αλλά και μετά από τα τελευταία τρία χρόνια που πέρασαν μαζί με έναν άνθρωπο που τους έκανε να βιώσουν τι σημαίνει να αγαπιέστε.
Αυτή είναι μια ιστορία που έρχεται από πολύ μακριά, από τη Μέση Ανατολή, όπου η Louisa Crook εργάζεται ως “ανεξάρτητη διασώστρια” όπως ορίζει η ίδια: “Εδώ υπάρχουν πολλά ζώα που χρειάζονται βοήθεια. Δεν υπάρχει σώμα φιλανθρωπίας και ούτε καν νόμοι για την προστασία τους. Έτσι, αν δεις ένα σκυλί που χρειάζεται βοήθεια, είτε το κάνεις μόνος σου είτε θα το αγνοήσεις. Αλλά δεν μπορούσα να το αγνοήσω», εξηγεί η γυναίκα.
Η Crook ανακάλυψε τον Winston πριν από πέντε χρόνια, αφού είδε μια φωτογραφία του στο Facebook, μια περίπτωση που δεν είχε συνηθίσει: “Τα σκυλιά που μάζεψα από το δρόμο ήταν συνήθως μόνο μερικών μηνών. Αλλά αυτό το ηλικιωμένο, σκληραγωγημένο σκυλί είχε επιζήσει για πάνω από οκτώ χρόνια σε μια βιομηχανική περιοχή όπου τα τρόφιμα ήταν σπάνια».
Ο χρόνος που πέρασε στους δρόμους είχε αφήσει το σημάδι του στον Ουίνστον: το σώμα του και το ένα από τα μπροστινά του πόδια έφεραν τα σημάδια ενός πιθανού ατυχήματος με ένα αυτοκίνητο και πάλευε, πιθανώς για αρκετά χρόνια, με μια επώδυνη λοίμωξη του δέρματος: «Ειλικρινά , σκεφτήκαμε ότι ίσως θα περνούσαμε έξι μήνες μαζί του. Αλλά μετά τα κατάφερε τον πρώτο χρόνο, μετά τον δεύτερο χρόνο και μετά λίγους ακόμα – ήμασταν πάνω από το φεγγάρι.”
Όμως ο Winston δεν ζούσε μόνο με σωματικά προβλήματα, αλλά και με ψυχικές ουλές, αυτές που δεν μπορείς να δεις αλλά να νιώθεις: «Χρειάστηκε πολύς χρόνος και προσεκτική προσπάθεια για να τον κάνω να νιώσει ασφάλεια και ευτυχία. Παρόλο που τα άλλα σκυλιά μου με βοήθησαν, ο Ουίνστον δεν έχασε ποτέ εντελώς το πνεύμα του ως μοναχικός σκύλος του δρόμου».
Δύο χρόνια μετά την άφιξη του Γουίνστον, η Κρουκ πήρε μια γάτα σε παρόμοιες οδυνηρές συνθήκες: “Η Τίλι ζούσε σε πλήρη εγκατάλειψη, παγιδευμένη σε ένα δωμάτιο σε ένα σπίτι. Ο ιδιοκτήτης της απλά δεν την ένοιαζε. Τελικά έφυγε από τη χώρα και την εγκατέλειψε, υπέφερε από σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι. Ήταν πραγματικά άρρωστη».
Όταν ο Ουίνστον συνάντησε τη γάτα συμπεριφέρθηκε σαν “γκρινιάρης γέρος γιατί πιθανότατα τον βασάνιζαν οι γάτες στη βιομηχανική περιοχή όπου ζούσε, οπότε μάλλον είχε προκατάληψη για τη μικρή Τίλι. Αυτή από την άλλη ήταν πολύ ευγενική και ήρεμη απέναντι σε αυτόν”. Και έτσι ήταν ο Winston που άλλαξε τη συμπεριφορά του και άρχισε να εκτιμά την παρουσία της γάτας: “Πέρυσι άρχισαν να περνούν όλη μέρα αγκαλιά ο ένας με τον άλλον, κάθε μέρα. Η Tilly ήταν μια πολύ προσκολλημένη γάτα με όλα τα σκυλιά μου, αλλά φαινόταν να αγαπά περισσότερο τον Winston», λέει η Crook.
Ωστόσο, τα δύο ζώα είχαν γεράσει πολύ: Ο Winston ήταν 15 ετών, η Tilly 13. Τον τελευταίο καιρό η γάτα άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο συκώτι, ενώ την ίδια περίοδο τα καρδιακά προβλήματα του σκύλου είχαν επιδεινωθεί. Είναι αδύνατο να παραταθεί η παρουσία τους σε αυτόν τον κόσμο και έτσι ήρθε η ώρα να πάρουμε τη δύσκολη απόφαση να υποβάλουμε και τους δύο σε ευθανασία.
“Είναι δύσκολο όταν πρέπει να κάνεις αυτή την κλήση στον κτηνίατρο – λέει η γυναίκα -. Έχω μεγάλη εμπειρία με τα ζώα για να ξέρω ποια είναι η πρόγνωση ή η εξέλιξη της κατάστασης. Δεν πρέπει να περιμένεις να υποφέρει το κατοικίδιο σου πριν κάνετε αυτή την κλήση». Το μόνο πράγμα που έκανε τη δύσκολη απόφαση λιγότερο επιβαρυντική ήταν να γνωρίζουμε ότι ο Winston και η Tilly θα ήταν μαζί εκείνες τις τελευταίες στιγμές. Η Crook είπε ότι η γνωριμία μεταξύ τους έκανε τεράστια διαφορά: ο Winston φοβόταν απίστευτα τον κτηνίατρο, αλλά όταν η Tilly ήρθε και ακούμπησε στο στήθος του όπως έκανε πάντα, εμφανώς ηρεμούσε και πραγματικά χαλάρωσε πολύ. Είναι τρομερό να πρέπει να «κοιμίζεις» ένα κατοικίδιο, ακόμα και όταν είναι απαραίτητο, αλλά αυτός ήταν ένας πολύ όμορφος τρόπος για να τους αποχαιρετήσεις».
Ο Winston και η Tilly ανέβηκαν έτσι στη “γέφυρα του ουράνιου τόξου” και ο Crook δημοσίευσε μια σειρά εικόνων στο TikTok (@crook_lock) με την ελπίδα ότι θα χρησιμεύσει ως υπενθύμιση ότι κάθε κατοικίδιο ζώο που διασώθηκε είναι άξιο αγάπης και ένα μέρος που πρέπει να καλέσετε σπίτι για οποιαδήποτε ηλικία : “Θα ήθελα το βίντεο μου να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να μην παραμελούν τους ηλικιωμένους ή εκείνους με αναπηρίες – είπε – . Αυτό δεν τους εμποδίζει να είναι υπέροχοι σύντροφοι.”
