Όταν μια ομάδα φιλόζωων γειτόνων στον μεξικανικό δήμο Cuautitlan ανακάλυψε ένα κουτάβι στο τοπικό τους πάρκο τις προάλλες, κατάλαβαν αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Ο σκύλος με συρμάτινο τρίχωμα ήταν μόνο ένα από τα πολλά αδέσποτα στη γειτονιά του Joyas de Cuautitlan, το καθένα με τις δικές του ανάγκες. Αλλά η ομάδα γειτόνων, που είναι αφοσιωμένη στη φροντίδα των τοπικών σκυλιών του δρόμου, συνειδητοποίησε γρήγορα ότι αυτό το κοριτσάκι χρειαζόταν επιπλέον φροντίδα.
Κουλουριασμένη σε ένα κομμάτι γρασίδι, το φτωχό κορίτσι φορούσε ένα θολό μωβ πουλόβερ και είχε έναν ανησυχητικό βήχα.
Λόγω περιορισμένων πόρων και χώρου, οι γείτονες είναι συνήθως σε θέση να στειρώσουν μόνο τα σκυλιά του δρόμου που συναντούν και στη συνέχεια τα απελευθερώνουν πίσω στην κοινότητα. Αλλά αυτή τη φορά, η Beatriz Ordaz αποφάσισε να φέρει τη σκυλίτσα στο σπίτι και να αντιμετωπίσει τον βήχα της.
Το κουτάβι, το οποίο ονόμασε Καταλίνα η Μεγάλη, ανακουφίστηκε αμέσως που βρισκόταν στη στοργική φροντίδα του Ορντάζ. Σύντομα άρχισε να ευδοκιμεί σε ένα αυστηρό πρόγραμμα θεραπείας.
«Ο γιος μου και εγώ της κάνουμε θεραπείες νεφελοποίησης», είπε ο Ordaz. «Τα πάει καλύτερα, αλλά ακόμα δεν έχει οικογένεια».
Ενώ η ιστορία καταγωγής της Catalina είναι ακόμα άγνωστη, ο Ordaz υποπτεύεται ότι το γλυκό κορίτσι δεν γεννήθηκε σκύλος του δρόμου. Υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποτε είχε οικογένεια.
«Σίγουρα ζούσε σε ένα σπίτι πριν, αφού της αρέσει να ανεβαίνει στον καναπέ της», είπε ο Ordaz. «Είναι ένας σκύλος που του αρέσει να συναναστρέφεται με ανθρώπους».
Η Catalina είναι μια αγαπημένη, όπως και τα άλλα σκυλιά που περιφέρονται στο Cuautitlan. Δυστυχώς, η ιστορία της εγκατάλειψης δεν είναι ασυνήθιστη. Σύμφωνα με την Ordaz, η πατρίδα και η γειτονιά της είναι γεμάτες περιπτώσεις παραμέλησης.
Όμως η Ordaz είναι αποφασισμένη να δώσει σε κάθε αδέσποτο σκυλί που συναντά τη ζωή που τους αξίζει, ξεκινώντας από την αγαπημένη της Catalina.
«Ελπίζω μέσα μου να δώσει κάποιος μια ευκαιρία σε αυτό το κορίτσι», είπε η Ordaz. «Από τώρα, περιμένω να αναρρώσει 100 τοις εκατό από την αναπνευστική της νόσο».
Λόγω της ασθένειας της Catalina, πρέπει να φοράει συνεχώς το πουλόβερ της. Τη βοηθά να παραμένει ζεστή όλη την ημέρα και της φέρνει ηρμία. Εκτός από την αγάπη και τον έπαινο της, η Ordaz καθαρίζει συχνά το πουλόβερ της Catalina και το επανατοποθετεί πάντα με τη μέγιστη προσοχή.
Προς το παρόν, κανείς δεν έχει προχωρήσει για να δώσει στην Catalina ένα μόνιμο σπίτι, αλλά η Ordaz ελπίζει ότι η ευτυχία του σκύλου θα έρθει σύντομα.
Μέχρι τότε, θα συνεχίσει να τυλίγει τα χέρια της γύρω από το ανθεκτικό κορίτσι και να σκέφτεται τι της έχει διδάξει η ιστορία της Catalina, συγκεκριμένα.
«Τα σκυλιά μας δίνουν τόσες πολλές ευκαιρίες», είπε η Ordaz. «Έχουν εμπιστοσύνη σε εμάς, ακόμα και όταν έχουμε αποτύχει. Έχουμε πολλά να μάθουμε από αυτούς».
