Το να ζεις μέσα στα όρια των τεσσάρων τοίχων ενός ρείθρου καταφυγίου μπορεί να είναι μια μοναχική και μπερδεμένη εμπειρία.
Ενώ τα περισσότερα καταφύγια κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον όπου όλα τα σκυλιά θα αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, η πραγματικότητα είναι ότι κανένα κυνοκομείο δεν μπορεί να αντικαταστήσει ένα στοργικό σπίτι και μια αφοσιωμένη συντροφιά.
Πίσω από τις ράβδους του ρείθρου, όλα αυτά τα γούνινα πλάσματα σκέφτονται – είναι το παντοτινό τους σπίτι.
Μερικοί σκύλοι καταλήγουν να βρίσκουν το παντοτινό τους σπίτι αρκετά γρήγορα, αλλά άλλοι, όπως η Dixie Rae, γίνονται ένα από τα κατοικίδια μακράς διαμονής που παραβλέπονται σε ένα καταφύγιο.
Σε τέτοιες συνθήκες, κάθε γάβγισμα γίνεται μια σιωπηλή κραυγή στοργής και κάθε ουρά μια ελπιδοφόρα παράκληση.
Η Dixie Rae (παλαιότερα γνωστή ως Blanca) βρέθηκε να περιφέρεται στους δρόμους του Ντάλας του Τέξας, ως αδέσποτη.
Έφτασε στο καταφύγιο Dallas Animal Services Shelter όπου περίμενε υπομονετικά κάποιον να την υιοθετήσει.
Ωστόσο, επειδή η Dixie ήταν αρκετά ήσυχη και ντροπαλή, την παραβλέπουν συνεχώς. Οι μέρες έγιναν μήνες και η Dixie έγινε δυστυχώς ένας από τους μακροβιότερους κατοίκους του καταφυγίου.
Είχε φτάσει σε εκείνο το σημείο όπου επρόκειτο να είναι στη λίστα κινδύνου. Η Dixie χρειαζόταν πραγματικά μια νίκη, και ευτυχώς, μια μέρα, τελικά ήρθε.
Η Σάρα και ο σύζυγός της είναι μακροχρόνιοι ανάδοχοι φίλοι του Dallas Pets Alive – μιας οργάνωσης διάσωσης που βασίζεται σε ανάδοχους και είναι αφιερωμένη στη διάσωση της ζωής υγιών και θεραπεύσιμων κατοικίδιων.
Όταν το ζευγάρι επισκέφτηκε το καταφύγιο με την ομάδα διάσωσης Dallas Pets Alive, συνάντησε τον Dixie.
«Ο εθελοντής με τον οποίο ήμασταν είπε, ξέρετε, η Dixie χρειάζεται πραγματικά μια νίκη. Είπαμε, ξέρεις τι; Ας της δώσουμε μια νίκη», είπε η Sarah, η ανάδοχη μαμά του Dixie, στο GeoBeats Animals .
Η οικογένεια αποφάσισε να αναθέσει την Dixie και από εκείνο το σημείο και μετά, η ζωή της άλλαξε για πάντα.
Κάποια στιγμή στη ζωή της, η Dixie είχε σαφώς μια γέννα από κουτάβια, και πιθανώς, είχε επίσης ένα σπίτι ή τουλάχιστον ένα άτομο που τη φρόντιζε, αλλά κανείς δεν ξέρει πόσο καιρό πέρασε στους δρόμους.
Στο καταφύγιο, η Dixie έκλεισε και χρειαζόταν πραγματικά κάποιον να της δώσει χρόνο και χώρο για να αποσυμπιεστεί.
Οι πρώτες δύο μέρες στο ανάδοχό της αφορούσαν την αποσυμπίεση. Ευτυχώς, αυτή η οικογένεια είχε ήδη αναθέσει άλλα σκυλιά, οπότε ήξεραν τι έκαναν.
Μετά από μερικές μέρες, η προσωπικότητά της άνθισε. Μετατράπηκε στο πιο χαρούμενο σκυλάκι που του αρέσει να κάνει νέους φίλους, να παίζει με τα θετά αδέρφια της και να τρίβει την κοιλιά της.
«Αν ήταν άνθρωπος, θα ήταν σούπερ εξωστρεφής. Είναι η πιο βολεμένη, πιο αγκαλίτσα Πίτι που θα συναντήσεις ποτέ, μια σκυλίτσα 65 λιβρών», είπε η Σάρα.
Δυστυχώς, οι ανάδοχοι γονείς της Dixie δεν μπορούν να την υιοθετήσουν.
«Αν υιοθετήσω τη Dixie, δεν μπορώ να συνεχίσω να αναλαμβάνω και η ανάγκη για ανάδοχους και υιοθέτες στο Τέξας και πραγματικά σε όλη τη χώρα είναι μεγάλη, οπότε θέλω να μπορώ να ανοίξω το σπίτι μας σε ανάδοχους σκύλους», πρόσθεσε .
Η ανάδοχη οικογένειά της της έσωσε τη ζωή και της έδωσε μια ευκαιρία όταν κανείς άλλος δεν ήθελε, και η Dixie Rae μεγάλωσε τόσο πολύ από τότε.
Είναι έτοιμη για το παντοτινό της σπίτι και μια ζωή ευτυχία.
