Φανταστείτε αυτό: απλώς ασχολείστε με τη δική σας δουλειά ως συνήθως και προσπαθείτε να εστιάσετε στη δουλειά σας σε μια αρκετά μεγάλη έρημο όταν κάτι τραβά την προσοχή σας.
Αποδείχθηκε ότι ήταν δύο μικρά κουτάβια που δεν μπορούσαν να είναι πάνω από δύο μηνών. Έρχονται σε εσάς επειδή πεινούν και χρειάζονται βοήθεια, αλλά τι θα κάναμε όλοι;
Λοιπόν, ενώ μπορεί να φαίνεται σαν μια απλή απάντηση σε μερικούς από εμάς, η αλήθεια είναι ότι πολλοί άνθρωποι απλώς θα τους αγνοούσαν και θα συνέχιζαν τη μέρα τους, και αυτό είναι απλώς τραγικό.
Κάνοντας κάτι τόσο απλό, όπως να τους πάμε σε ένα καταφύγιο, ή ακόμα και ένα τηλεφώνημα σε οργανισμούς διάσωσης, θα ήταν περισσότερο από αρκετό για να εξασφαλίσουν ότι θα έχουν μια νέα ευκαιρία.
Σε αυτή την ιστορία, θα μιλήσουμε για κινηματογραφιστές που βρήκαν αυτά τα δύο κουτάβια σε μια έρημο και προσπάθησαν να καταλάβουν πώς θα μπορούσαν να τα βοηθήσουν.
Όταν οι ευγενικοί άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι τα δύο κουτάβια πιθανότατα πεινούσαν , προσπάθησαν να τους πλησιάσουν για να τους βοηθήσουν.
Έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν ότι ήταν πολύ φιλικοί και δεν φοβούνταν καθόλου τους ανθρώπους. Ένας από αυτούς ανέβηκε στην αγκαλιά μιας γυναίκας και ζήτησε ευγενικά αγκαλιές. Ήταν τόσο αξιολάτρευτος.
Όταν σκεφτόταν τι να κάνει στη συνέχεια, ένας από τους σκηνοθέτες, ο Ramy, είπε : « Ήταν προφανές ότι έπρεπε να τους δεχθούμε και να τους βοηθήσουμε με τον καλύτερο τρόπο. ”
Οι νέοι διασώστες τους αντιμετώπισαν λίγο πρόβλημα. Επειδή πλησίαζαν στο τέλος ενός γυρίσματος και έπρεπε να επιστρέψουν στο σπίτι, έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να τους βοηθήσουν γρήγορα.
Στην αρχή, συνειδητοποίησαν ότι ήταν αδύνατο για αυτούς να πάρουν τα κουτάβια πίσω στο σπίτι μαζί τους, αλλά η εύρεση της κατάλληλης διάσωσης θα ήταν μια εξαιρετική επιλογή.
Μεταφέρθηκαν σε κτηνιατρική κλινική, όπου υποβλήθηκαν σε πλήρη έλεγχο. Εκτός από το να χρειάζονταν φάρμακα για τους ψύλλους, ήταν σχεδόν σε τέλεια υγεία.
Μετά από αυτό, τους επετράπη να χαλαρώσουν και απλώς να παίξουν. Οι νέοι διασώστες τους έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν πόσο ευδιάθετοι ήταν.
Ένας από τους διασώστες, η Εστέλ, είπε: « Τώρα που ήταν όλοι υγιείς, θέλαμε πραγματικά να έχουν το καλύτερο ξεκίνημα στη ζωή τους. ”
Θα τους έπαιρναν σε κάθε λογής διασκεδαστικές περιπέτειες στο σύντομο χρονικό διάστημα που βρίσκονταν εκεί. Τα κουτάβια κολυμπούσαν στην όαση, έτρεχαν σε ένα μεγάλο χωράφι και ακόμη και πεζοπορούσαν στα βουνά.
Οι διασώστες ήταν πολύ χαρούμενοι που τους έδωσαν αυτή την ευκαιρία και τα κουτάβια το απολάμβαναν όλη την ώρα.
Ωστόσο, παρόλο που περνούσαν την ώρα της ζωής τους, οι ευγενικοί φροντιστές τους έπρεπε να βρουν μια λύση στο πρόβλημά τους. Έπρεπε να βρουν ένα καλό καταφύγιο.
Δοκίμασαν πολλά διαφορετικά, αλλά δεν έλαβαν καμία απάντηση. Μετά από αυτό, άρχισε το άγχος καθώς έπρεπε να πάνε σπίτι σύντομα, αλλά δεν είχαν ακόμη λύση.
Όπως θα το έκανε η μοίρα, υπήρχε μια ακόμη επιλογή που δεν είχαν δοκιμάσει ακόμα. Έκαναν ένα μεγάλο άλμα πίστης οδηγώντας στο τελευταίο καταφύγιο που γνώριζαν και ζητώντας βοήθεια.
Ευτυχώς, το μέρος ήταν καταπληκτικό και το προσωπικό εκεί δέχτηκε αμέσως τα κουτάβια στη φροντίδα τους. Και οι δύο ανέπνευσαν έναν τεράστιο αναστεναγμό ανακούφισης.
Θα είναι εντάξει. Τώρα που οι κινηματογραφιστές πήγαν σπίτι τους, το προσωπικό του καταφυγίου εργάστηκε ακούραστα για να βρει μια υπέροχη οικογένεια για τα κουτάβια.
Όχι πολύ καιρό μετά, μεταφέρθηκαν όλοι στα αιώνια σπίτια τους και τώρα ζουν την καλύτερη ζωή τους με κάποιον ξεχωριστό.
Η Estelle είπε: « Φαίνονται τόσο όμορφα! Μπορείτε να πείτε ότι φροντίζονται πολύ καλά. ”
Στο τέλος, αυτή η ιστορία μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ευγενικοί και να νοιαζόμαστε με τα σκυλιά γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε μπορεί να αλλάξει τη δική μας ζωή ή τη ζωή κάποιου άλλου.
