«Η Βρετανία μου έμαθε τον τρόπο», είπε η χειριστής σκύλων Denise Corliss, «και συνεχίζω να μπορώ να κάνω τη δουλειά».
Εικόνα από αριστερά προς τα δεξιά: Denise Corliss με τον σκύλο αναζήτησης Bretagne στο έδαφος μηδέν στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 2001. Corliss με τον Finn, τη μικρή αδερφή της Bretagne, το 2020. Η Βρετάνια εργαζόταν σε ένα χώρο εκπαίδευσης καταστροφών για σκύλους στο Τέξας το 2014.
Με πολλούς τρόπους, η Βρετάνια – ο τελευταίος από τους σκύλους αναζήτησης που εργάστηκαν στο μηδέν της Νέας Υόρκης μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 – είναι ακόμα εδώ με όλους μας.
Παρόλο που πέθανε το 2016 , το χρυσό retriever παραμένει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα της επίπονης εργασίας έρευνας και διάσωσης που έγιναν από σκύλους και χειριστές ανθρώπων σε τόπους καταστροφών σε όλο τον κόσμο. Στην πρώτη της ανάπτυξη πριν από 20 χρόνια, η Bretagne (προφέρεται “Brittany”) ήταν μεταξύ των 300 περίπου σκύλων αναζήτησης που χρησιμοποίησαν τη δυνατή μύτη τους για να βρουν επιζώντες και ανθρώπινα λείψανα στον πανύψηλο σωρό των ερειπίων, όπου κάποτε βρισκόταν το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Βρετάνη έκανε παρόμοια εξαντλητική δουλειά ως απάντηση στον τυφώνα Κατρίνα και σε πολλές άλλες καταστροφές. Στα χρόνια της συνταξιοδότησής της, ήταν εθελοντής ως σκύλος βοηθού στην ανάγνωση, ακούγοντας ήρεμα και χωρίς κρίση, καθώς τα παιδιά του δημοτικού ασκούσαν την ανάγνωση δυνατά.
Τα χρόνια υπηρεσίας της Βρετανίας ήταν τόσο εντυπωσιακά που, την ημέρα του θανάτου της , πυροσβέστες και άλλοι πρώτοι ανταποκριτές έδειξαν την προσοχή και την χαιρέτησαν καθώς μπήκε στο κτηνιατρικό της γραφείο για τελευταία φορά. Χαιρέτησαν ξανά καθώς το σώμα της έφυγε από το νοσοκομείο ζώων τυλιγμένο με αμερικανική σημαία.
Δύο δεκαετίες μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ο χειριστής και ο καλύτερος φίλος της Bretagne, Denise Corliss, εκπαιδεύει ακόμη σκύλους, καθοδηγεί ομάδες χειριστών σκύλων και ανταποκρίνεται η ίδια στις καταστροφές. Όταν το κάνει, φοράει ένα γυάλινο μενταγιόν που περιέχει τις στάχτες της Βρετάνης.
“Δεν βγάζω αυτό το μενταγιόν”, δήλωσε ο Κόρλις, 56 ετών, από το Cypress του Τέξας, στο TODAY. «Η Βρετάνια είναι πάντα μαζί μου όταν θα δουλεύομαι».
Η Denise Corliss φοράει ένα αγαπημένο μενταγιόν που έχει μερικές από τις στάχτες της Bretagne εγκλωβισμένες σε γυαλί.
Η Bretagne παραμένει επίσης με την Corliss με ειδικούς τρόπους όταν επιστρέφει στο σπίτι από τα μέρη των καταστροφών. Καθώς η Corliss οδηγεί προς το σπίτι της, περνά ένα χάλκινο αναμνηστικό άγαλμα του αγαπημένου της σκύλου σε φυσικό μέγεθος στην είσοδο της γειτονιάς της. Στη συνέχεια, όταν περνάει από την εξώπορτά της, τη χαιρετάει εκ στασιαστικά η Φιν, η 1χρονη αδερφή της Βρετάνης.
Ως τελευταία τους πράξη πριν συνταξιοδοτηθούν, οι κτηνοτρόφοι της Βρετάνης αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία γέννα με κουτάβια χρησιμοποιώντας το παγωμένο γενετικό υλικό του βιολογικού πατέρα της Βρετάνης.
“Με πήραν τηλέφωνο και με ρώτησαν αν θα με ενδιέφερε να έχω ένα από τα κουτάβια”, είπε η Corliss. «Καθώς μου έλεγαν την ιστορία, δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπό μου. Φυσικά, οτιδήποτε είναι κοντά στη Βρετανία είναι αυτό που θέλω. … Δεν με νοιάζει καν αν γίνει σκυλί εργασίας ή όχι. Είμαι πολύ χαρούμενη που την έχω ».
Ο Φιν, ένας ευτυχισμένος που είναι η αδερφή του παιδιού της Βρετάνης, θυμίζει στη Ντενίζ Κόρλις της Βρετανίας με πολλούς τρόπους.
Σε αντίθεση με οποιονδήποτε άλλο Golden Retriever της Corliss όλα αυτά τα χρόνια, ο Φιν εμφανίζει πολλές από τις ίδιες ιδιόρρυθμες συμπεριφορές της Βρετάνης. Όταν χαλαρώνει, ο Φιν βγάζει τα πίσω πόδια της σε στάση σαν βάτραχο. Όταν είναι πρόθυμη να καταβροχθίσει ένα σνακ, κουβαλάει στο στόμα της σακούλες με λιχουδιές μέχρι να παραδοθεί η μαμά της και να την αφήσει να φάει .
“Είναι αυτά τα μικρά φυσικά πράγματα που είναι τόσο πολύτιμα που ξαναζωντανεύουν με αυτόν τον άλλο σκύλο”, είπε η Corliss.
Ο τρέχων σκύλος αναζήτησης της Corliss, Taser, είναι 9 ετών και τελειώνει τη συνταξιοδότησή του. Ο Rennes, ένας 2χρονος σκύλος της Corliss που περιγράφηκε ως «μικρό πυροτέχνημα», που πήρε το όνομά του από την πρωτεύουσα της γαλλικής Βρετανίας, περιμένει να δουλέψει.
Ο Taser (δεξιά), ο σημερινός σύντροφος σκύλου έρευνας και διάσωσης της Denise Corliss, και η Rennes χαλαρώνουν στη βάση ενός χάλκινου αγάλματος της Βρετάνης στην είσοδο της γειτονιάς τους σε ένα προάστιο του Χιούστον.
Η Ρενς βρίσκεται σε καλό δρόμο για να ολοκληρώσει μια δοκιμή FEMA προηγμένου επιπέδου τον Οκτώβριο που θα της επιτρέψει να αναπτυχθεί σε καταστροφές ως σκύλος αναζήτησης και διάσωσης.
Η Denise Corliss και ο σύζυγός της, Randy Corliss, λατρεύουν να φροντίζουν τους τρεις golden retrievers τους, τον Finn, τον Rennes και τον Taser.
Ο Corliss είπε ότι ο Finn – το όνομα του οποίου προορίζεται να προκαλέσει τη λέξη “φινάλε” – μπορεί να καταλήξει να έχει ό, τι χρειάζεται για να κάνει την ανίχνευση ανθρώπινων λειψάνων.
“Έτσι θα είχα ένα σκυλί που ψάχνει τους ζωντανούς και ένα που ψάχνει τον νεκρό”, είπε ο Corliss. «Και οι δύο δουλειές είναι σημαντικές»
Αυτή η σημασία είναι κάτι που η Corliss καταλαβαίνει πολύ καλά. Όταν εκείνη και ο Μπρετάνι ταξίδεψαν στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 2001 για την πρώτη τους ανάπτυξη ως μέλη της Task Force 1 του Τέξας, φανταζόταν ότι η κύρια δουλειά τους θα ήταν να εντοπίσουν επιζώντες. Όταν όμως έφτασαν στο σωρό των δοκών, του σκυροδέματος και της στάχτης, δεν βρέθηκαν άνθρωποι που επέζησαν – μόνο ανθρώπινα λείψανα.
«Πίστευα πραγματικά ότι θα μπορούσαμε να βρούμε κάποιον – οποιονδήποτε! – αν μπορούσαμε να φτάσουμε στον σωστό κενό χώρο, » είπε η Corliss στο TODAY το 2014 . «Αλλά η πραγματικότητα μας ήταν πολύ διαφορετική. Βρήκαμε διάφορα είδη λειψάνων, άλλα αναγνωρίσιμα, άλλα όχι τόσο πολύ ».
Ο Chuck Jones, 60, ο τρέχων επικεφαλής επιχειρήσεων για το Texas A&M Task Force 1 (μετονομάστηκε το 2018), ήταν μεταξύ εκείνων που εξερευνούσαν στη Νέα Υόρκη με τους Corliss και Bretagne τον Σεπτέμβριο του 2001. Εκείνη την εποχή, ήταν ένας βετεράνος πυροσβέστης που είχε συναντήσει αμέτρητες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και καταστροφές – αλλά δεν είχε δει ποτέ κάτι σαν το μηδέν.
«Η καρδιά μου ράγισε. Δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο τεράστια ήταν η περιοχή της καταστροφής », δήλωσε ο Τζόουνς στο TODAY. «Ποτέ δεν ήμουν σε σημείο ατυχήματος ή καταστροφής με αυτόν τον τύπο ακατέργαστης και απόλυτης καταστροφής».
Η δουλειά του κατά τη διάρκεια της έρευνας ήταν να χρησιμεύσει ως διαχειριστής εφοδιαστικής και να υποστηρίξει τα μέλη της ομάδας εργασίας που εργάζονται στο σωρό – συμπεριλαμβανομένου της Corliss και του χαρούμενου νεαρού σκύλου της.
Η Denise Corliss απεικονίζεται με τον σκύλο αναζήτησής της Bretagne στο έδαφος μηδέν στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 2001. Ήταν η πρώτη τους δουλειά μαζί.
«Θυμάμαι ακόμα αυτή τη νεαρή κοπέλα με τα πιο ευγενικά μάτια που είχα δει ποτέ και είχε αυτό το πανέμορφο σκυλί που ήταν το πιο αγαπημένο ζώο που θα μπορούσε ποτέ να είναι», θυμάται ο Τζόουνς. «Όλοι με τους οποίους ήρθαν σε επαφή ερωτεύτηκαν και τους δύο.
«Ήταν πραγματικά συγκινητικό να βλέπω αυτούς τους μεγάλους, σκληρούς πυροσβέστες και ανθρώπους διάσωσης να κάθονται δίπλα στη Βρετάνη. Η Βρετάνια έβαζε το κεφάλι της στην αγκαλιά τους και έβλεπες την ένταση να ξεφεύγει από τα πρόσωπά τους. Για λίγα λεπτά, μπορούσατε να το δείτε: Αυτή είναι η ηρεμία ».
Η Denise Corliss και η Bretagne κάνουν ένα διάλειμμα μαζί στο μηδέν το 2001. Εργάστηκαν 12 ώρες βάρδιες στο χώρο ως ομάδα. Ευγενική παραχώρηση της Denise Corliss
Η Δρ Cynthia Otto, κτηνίατρος που φρόντιζε για σκύλους αναζήτησης της 11ης Σεπτεμβρίου στο μηδέν, είπε ότι τα σκυλιά που δούλεψαν στο σωρό έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.
«Αυτά τα σκυλιά παρείχαν ελπίδα – ελπίδα ότι ίσως μπορούσαμε να βρούμε κάποιον», είπε ο Ότο στο TODAY. «Και ακόμη και όταν δεν βρήκαμε ζωντανούς ανθρώπους, η ικανότητα των σκύλων να βρίσκουν ανθρώπινα λείψανα αποδείχθηκε πολύ, πολύ σημαντική για τόσες πολλές οικογένειες».
Μετά τις 11 Σεπτεμβρίου, ο Otto συνέχισε να εγκαινιάζει το Penn Vet Working Dog Center στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Τον Οκτώβριο του 2020, το κέντρο δημοσίευσε τα αποτελέσματα της 15ετούς επιτήρησής του σε δεκάδες σκύλους εργασίας της 11ης Σεπτεμβρίου . Μεταξύ των αγαπημένων της ευρημάτων: Τα σκυλιά αναζήτησης και διάσωσης τείνουν να ζουν περισσότερο από άλλα σκυλιά.
«Πιστεύουμε ότι το να έχεις πραγματικά δουλειά και να κάνεις εκπληκτικά πράγματα και να συνεργάζεσαι στενά με έναν ειδικό άνθρωπο είναι πραγματικά καλό για έναν σκύλο», είπε ο Ότο. “Είναι επίσης καλό για το άτομο που κάνει αυτή τη δουλειά.”
Η Κόρλις δεν μπορούσε να συμφωνήσει περισσότερο. Είπε ότι η ζωή της έχει αλλάξει τόσο βαθιά από το έργο της για την αντιμετώπιση καταστροφών που έβγαλε τις υποθέσεις της για να αποσυρθεί νωρίς από τη δουλειά της μηχανικής πέρυσι σε ηλικία 55 ετών. Τώρα έχει περισσότερο χρόνο να αφιερώσει στα πάθη της: εκπαίδευση σκύλων, βοήθεια -Έρχονται ομάδες χειριστών σκύλων, ανταποκρίνονται σε καταστροφές και βοηθούν άτομα που έχουν ανάγκη.
