Ακόμη και στον 21ο αιώνα συνεχίζουμε να αφήνουμε τον εαυτό μας να μας καθοδηγεί η εμφάνιση. Αυτή η ιστορία έχει να κάνει με αυτό, γιατί από όπου περνούσε η Kooki που κανείς δεν ήθελε να την κοιτάξει. Ωστόσο, όπως σας λέμε πάντα, μερικές φορές οι θλιβερές ιστορίες έχουν αίσιο τέλος.
Υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες ζώα εγκαταλελειμμένα στους δρόμους με διάφορες ασθένειες. Κρίνονται από αυτούς χωρίς να έχουν την παραμικρή γνώση του τι τους συμβαίνει. Ευτυχώς, υπάρχουν κέντρα και καταφύγια πρόθυμα να τους βοηθήσουν χωρίς κανένα κέρδος. Μόνο από καλοσύνη και ανθρωπιά προς τα ζώα κάνει το μεγάλο του έργο.
Αυτό συνέβη στον πρωταγωνιστή αυτής της ιστορίας, την Kooki.
Η Kooki και η ιστορία της
Η Κούκι δεν ήξερε τι της συνέβαινε. Τα μαλλιά της είχαν πέσει, το δέρμα της είχε φαγούρα, ακόμα και το πρόσωπό της πονούσε. Κατάλαβε ότι οι άνθρωποι δεν την κοιτούσαν, τα παιδιά έτρεχαν μακριά της. Αλλά ήταν τόσο τρυφερή…! Παλιότερα τα αγόρια την αναζητούσαν για να παίξουν μαζί της, αλλά τώρα κάτι είχε αλλάξει…
Δεν ήταν πολύ ξεκάθαρη για το τι, αλλά ήταν προφανές ότι όχι μόνο ένιωθε, αλλά ότι ήταν πολύ μόνη. Μερικές φορές κοίταζε τις πατούσες της, είχαν ένα παράξενο κόκκινο χρώμα και τις έγλειφε, αλλά ήταν τραχιές και είχαν άσχημη γεύση. Συχνά ένιωθε απαίσια και δεν μπορούσε να θυμηθεί την τελευταία φορά που κάποιος τη χάιδεψε.
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν γεμάτο πληγές. Αλλά οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ήταν ένα μικρό σκυλάκι που τσακώθηκε και αυτά ήταν τα τραύματα του πολέμου.
Η Kooki και η διάσωσή της
Η μοίρα ή κάποια ανώτερη δύναμη ήθελε την Kooki να βρεθεί από ένα καταφύγιο των ΗΠΑ και να την πάρει μαζί τους. Η κατάσταση της Kooki ήταν πραγματικά θλιβερή. Σύντομα όμως, μετά από κάποιες εξετάσεις, ανακάλυψαν τι της συνέβαινε. Η περίπτωσή της ήταν μια κατάσταση ακραίας ψώρας.
Τι είναι ψώρα
Η ψώρα προκαλείται από ένα παράσιτο που τρυπώνει κάτω από το δέρμα . Αναπαράγεται χάρη σε αυτό που τρώει από το σώμα τους. Καθώς περπατάει απλώνει τα αυγά της παντού. Αυτά, με τη σειρά τους, δημιουργούν χιλιάδες παράσιτα που αρχίζουν να σέρνονται κάτω από το δέρμα προκαλώντας φρικτή φαγούρα που δεν μπορεί να σταματήσει.
Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο πιο αιχμηρό γίνεται και τόσο πιο δύσκολο να αφαιρεθεί. Επιπλέον, προκαλεί τον όλεθρο στο δέρμα και την εμφάνιση του ζώου.
Λοιπόν, η Kooki φαινόταν να είχε αυτή την ψώρα για μήνες, ίσως και χρόνια, αφού η κατάστασή της ήταν ακραία . Είχε επηρεάσει το πρόσωπό της και ήταν χωρίς γούνα στο μεγαλύτερο μέρος του σώματός της. Η εμφάνισή της ήταν περισσότερο σκύλος ζόμπι παρά γλυκός και χαδιάρης σκύλος. Μάλιστα, είχε αρχίσει να υποφέρει ακόμη και από αναπνευστικά προβλήματα.
Σύντομα το καταφύγιο ξεκίνησε την κατάλληλη κτηνιατρική θεραπεία. Η κατάστασή της ήταν τόσο προχωρημένη που χρειάστηκε ακόμη και μετάγγιση αίματος .
Οι γιατροί υπολόγισαν την αιτία της ψώρας της ότι είχε καταπιεί ποντικοφάρμακο ενώ ίσως έψαχνε κάτι να φάει στο δρόμο. Όπως και να έχει, η Kooki είχε την τύχη να τη βρει κάποιος που ήταν πρόθυμος να τη βοηθήσει.
Αν και η διαδικασία ήταν μακρά και κουραστική λόγω της κατάστασης στην οποία βρισκόταν η Kooki, η θεραπεία λειτούργησε. Η Kooki άρχισε να συνέρχεται. Τα μαλλιά άρχισαν να μεγαλώνουν, τα πόδια της επέστρεψαν στο κανονικό τους σχήμα και το δέρμα της δεν ήταν πια κόκκινο. Επιπλέον, ανέπνεε καλύτερα και η φυσική και εσωτερική της κατάσταση άλλαξε εντελώς.
Σήμερα η Kooki είναι ένας εντελώς διαφορετικός σκύλος. Τώρα όλοι την κοιτούν και θέλουν να παίξουν μαζί της. Αν και υπάρχει κάτι που δεν έχει αλλάξει σε αυτήν: η συμπάθειά της και η όμορφη προσωπικότητά της. Αλλά αυτό ήταν κάτι που πριν πολλοί δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να δουν.
Ελπίζουμε να ακούσουμε πολλές ακόμη περιπτώσεις σαν της Kooki και να σταματήσουμε σιγά σιγά την μάστιγα της εγκατάλειψης.
