Όπως και στους ανθρώπους, η γήρανση, η γνωστική έκπτωση και η σωματική δραστηριότητα συνδέονται επίσης και στους ηλικιωμένους σκύλους. Μια νέα μελέτη δείχνει πώς η σωματική δραστηριότητα βοηθά στην πρόληψη της γνωστικής έκπτωσης στους σκύλους.
Στο είδος μας, τα θετικά αποτελέσματα στην υγεία είναι πλέον γνωστά και αποδεικνύονται χάρη στη διατήρηση υψηλού επιπέδου σωματικής δραστηριότητας σε όλες τις φάσεις της ζωής ενός ατόμου, ιδιαίτερα όταν κάποιος είναι ενήλικας και μεγαλώνει, για παράδειγμα για την πρόληψη των εκφυλιστικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ και γενικότερα όσον αφορά την επιβράδυνση της γνωστικής έκπτωσης.
Στους σκύλους , φυσιολογικές οδοί πολύ παρόμοιες με αυτές των ανθρώπων εντοπίζονται στη γήρανση του μυαλού και στο ρόλο της σωματικής δραστηριότητας ως παράγοντα πρόληψης . Στην πραγματικότητα, ακόμη και στους συντρόφους μας μπορούμε να παρατηρήσουμε μια προοδευτική μείωση με την προχωρημένη ηλικία, μέχρι και μορφών άνοιας του σκύλου, όπως το σύνδρομο γνωστικής δυσλειτουργίας του σκύλου (CCDS). Επιπλέον, η συχνότητα της σωματικής δραστηριότητας και το κίνητρο για ενασχόληση με αυτήν φαίνεται επίσης να μειώνεται στα σκυλιά καθώς μεγαλώνουν.
Ακολουθώντας αυτή την τάση, σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports, μια ομάδα ερευνητών μελέτησε τα πρότυπα φυσικής δραστηριότητας μιας ομάδας 27 ενηλίκων και ηλικιωμένων σκύλων που παρουσίασαν διάφορα επίπεδα γνωστικής έκπτωσης , σωματικής δραστηριότητας (το τελευταίο μετρήθηκε έμμεσα μέσω των χαρακτηριστικών και την ταχύτητα του βηματισμού τους πάνω και έξω από το λουρί) και τέλος για τα επίπεδα πόνου/προβλημάτων στις αρθρώσεις και στη σπονδυλική στήλη που παρουσίασαν.
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτών των παραγόντων συσχετίστηκαν στη συνέχεια με έναν δείκτη αρχαιότητας των σκύλων που μετρήθηκε ξεκινώντας από την αναλογία μεταξύ της τρέχουσας ηλικίας τους και του αριθμού των ετών που «απομένουν» σε σχέση με το μέσο προσδόκιμο ζωής τους (το τελευταίο εξαρτάται από παράγοντες όπως το μέγεθος και φυλή), επομένως ένας πιο αξιόπιστος δείκτης από την απλή μέτρηση της ηλικίας.
Όπως ήταν αναμενόμενο, καθώς αυξανόταν ο δείκτης ηλικίας, αυξήθηκε ο βαθμός γνωστικής έκπτωσης στον σκύλο και αυξήθηκε η πιθανότητα εκδήλωσης παθολογιών που προκαλούν πόνο στις αρθρώσεις και στη σπονδυλική στήλη, αποτελέσματα συγκρίσιμα με αυτά που βρέθηκαν στον άνθρωπο και επιβεβαιώνουν μια κοινή διαδικασία «γήρανσης». και γνωστική μεταξύ ανθρώπων και σκύλων.
Επιπλέον, καθώς αυξανόταν ο δείκτης ηλικίας, τα σκυλιά έτειναν να κοιμούνται χειρότερα τη νύχτα και να αναπληρώνουν τις ώρες ύπνου που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτές οι αλλαγές στον ρυθμό ύπνου-εγρήγορσης θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να προκαλέσουν τη μείωση της σωματικής δραστηριότητας που βρέθηκε παράλληλα από τους ίδιους τους ερευνητές σε ηλικιωμένους σκύλους κατά τις βραδινές ώρες της ημέρας. Αυτό υποδηλώνει ότι οι αλλαγές στην ποιότητα του ύπνου μπορεί να μειώσουν το κίνητρο των σκύλων να εκτελούν σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας, στερώντας τους τη δυνητική θετική επίδραση που μπορεί να έχει αυτός ο παράγοντας στην επιβράδυνση της σωματικής και γνωστικής έκπτωσης κατά τη γήρανση.
Λειτουργίες όπως η βραχυπρόθεσμη μνήμη έχει βρεθεί ότι επηρεάζονται θετικά από τον βαθμό της σωματικής δραστηριότητας. Μάλιστα, μετά τη χορήγηση μιας σειράς συγκεκριμένων γνωστικών τεστ, ήταν ακριβώς τα σκυλιά που ήταν πιο ενεργά σωματικά κατά τη διάρκεια της ημέρας που έδειξαν τα καλύτερα αποτελέσματα. Αν λάβουμε υπόψη ότι η βραχυπρόθεσμη μνήμη είναι μία από τις ικανότητες που επηρεάζονται αρνητικά από τις επιπτώσεις της γνωστικής έκπτωσης κατά τη γήρανση, τα αποτελέσματα αυτά φαίνεται να επιβεβαιώνουν την αρχική υπόθεση σχετικά με τον «προστατευτικό» ρόλο που μπορεί να παίξει η σωματική δραστηριότητα για την υγεία τους. Αυτός ο παράγοντας πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τα κατοικίδια ζώα ως εργαλείο πρόληψης.
Ως απόδειξη αυτού, σε μια περαιτέρω μελέτη, στην οποία αναλύθηκαν περισσότεροι από 11 χιλιάδες σκύλοι, φάνηκε ότι ο βαθμός γνωστικής έκπτωσης στην πραγματικότητα μειώθηκε καθώς αυξανόταν ο βαθμός της σωματικής δραστηριότητας , επιβεβαιώνοντας πώς η τελευταία θα μπορούσε να έχει «θετικό αντίκτυπο». να μετριάσει ορισμένα από τα προβλήματα υγείας που χαρακτηρίζουν τη γήρανση του σκύλου.
Συνολικά, αυτά τα αποτελέσματα μας πληροφορούν και τις δύο ομοιότητες μεταξύ της γνωστικής και σωματικής διαδικασίας γήρανσης σκύλων και ανθρώπων και για τον θετικό ρόλο που μπορεί να παίξει η σωματική δραστηριότητα στην υγεία των σκύλων, ειδικά στα προχωρημένα στάδια της ηλικίας, δείχνοντας έτσι πώς πρέπει να να ληφθούν σοβαρά υπόψη για την ανάπτυξη προληπτικών στρατηγικών που επιχειρούν να ανακόψουν τα προβλήματα που σχετίζονται με τη γήρανση στους συντρόφους της ζωής μας.
