Δεν είναι παιδιά. Δεν είναι συνεργάτης. Δεν είναι συναισθηματικά υποκατάστατα. Δεν είναι υποκατάστατα αγάπης. Είναι τα ζώα μας και είναι αγνή αγάπη. Και, κυρίως, δεν χρειάζεται να δικαιολογούμε τον εαυτό μας επειδή τους αγαπάμε και μας ανταποδίδουν ίση αγάπη και αφοσίωση.
Κλισέ και αγάπη για τα ζώα
Μεταξύ των πολυποίκιλων κλισέ, υπάρχουν μερικά που αντέχουν στη δοκιμασία του χρόνου και που θεωρούν τους ανύπαντρους που έχουν ζώα ως άτυχους, μοναχικούς, μειονεκτούντες, απροσάρμοστους: εκείνους που αντισταθμίζουν τη μοναξιά της καρδιάς με περισσότερα πόδια.
Αυτό δεν συμβαίνει καθόλου και όχι πάντα. Δεν μπορείς να τα συνδυάσεις όλα μαζί, η γενίκευση σε αυτή την περίπτωση γίνεται ο δρόμος για επικίνδυνες παρεξηγήσεις.
Δεν είναι χρήσιμο να θεωρούμε έναν τετράποδο φίλο υποκατάστατο για άλλες ελλείψεις: για το καλό του και την αξιοπρέπειά του ως ζώου και για την ψυχική υγεία όσων επιλέγουν να ζήσουν μαζί τους και να τους φροντίσουν.
Η αγάπη τους στη ζωή μας
Τα ζώα μας είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Ακολουθούν τους καθημερινούς μας ρυθμούς, εσωτερικεύουν τις συνήθειές μας -κάποιες φορές αρχίζουν να μας μοιάζουν-, κατοικούν στον βραδινό μας καναπέ και στην καρδιά μας, μοιράζονται μαζί μας τις καθημερινές μας οσφρητικές βόλτες. Φέρνουν ισορροπία, παιχνίδι και χαρά στο σπίτι. Είναι διανομείς ευεξίας, σαν φάρμακο βραδείας αποδέσμευσης, η παρέα τους αγκαλιάζεται ακόμα και ερήμην τους.
Ζουν μαζί μας, ζουν για εμάς. Και είναι όμορφο.
Αυτός που αγαπά δεν εγκαταλείπει
Δυστυχώς, η αγάπη και η φροντίδα δεν συμβαδίζουν πάντα με την ανάληψη μακροχρόνιων ευθυνών. Υπάρχουν κρίσιμοι μήνες, συνήθως μήνες διακοπών, που καλούν την εγκατάλειψη.
Όποιος εγκαταλείπει ένα σκύλο έχει χάσει το δρόμο της κοινής λογικής και του σεβασμού, της ευθύνης και των αξιών και προφανώς της αγάπης. Δεν μπορείς να αγαπάς και να νοιάζεσαι για ένα ζωντανό ον και μετά, αμέσως, όταν πλησιάζουν διακοπές, να σταματήσεις να το κάνεις. Είναι το παράδοξο μιας σχέσης αγάπης και είναι μια ανάξια χειρονομία να διωχθεί κανείς ποινικά.
Τα σιωπηλά μηνύματα: το βλέμμα
Τα μάτια τους δεν είναι απλά μάτια, είναι η πύλη προς την καρδιά: τα δικά τους και τα δικά μας. Τα ζώα μας έχουν τη συνήθεια να μας κοιτούν βαθιά. Ακούνε και βλέπουν το αόρατο, ειδικά αυτό που είναι αόρατο στο μάτι. Και συχνά μας μαθαίνουν να το κάνουμε.
Μερικοί από εμάς, χάρη σε αυτούς, μαθαίνουμε να κοιτάμε τον κόσμο με τα μάτια τους, μόνο έτσι μας φαίνεται λιγότερο άσχημο.
Οι τετράποδοι φίλοι και η πίστη της καρδιάς
Τα σκυλιά δεν ξέρουν την προδοσία. Είναι η οικογένεια, η πίστη, η σταθερότητα, ο μακροχρόνιος δεσμός. Αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα που έμαθα από τα σκυλιά και τα γαϊδούρια μου. Και ποτέ δεν λένε ψέματα για την αγάπη. Έχουν τη συνήθεια να γιορτάζουν τον ήλιο, μια νέα μέρα, ένα μπισκότο. Παίζουν με φύλλο, με φελλό, με τίποτα και χαίρονται. Ζουν στο παρόν, το εδώ και τώρα, δεν κρατούν κακία και, όπως είπε ο Φρόιντ, αγαπούν τους φίλους τους και δαγκώνουν τους εχθρούς τους, δείχνοντας τι είναι η συνοχή.
Χρόνος στην παρέα τους
Όταν αγαπάς ένα ζώο, η επιθυμία να είσαι μαζί του αυξάνεται δραματικά μέρα με τη μέρα. Όπως ακριβώς συμβαίνει όταν αγαπάς.
Σας εισβάλλει μια ασταμάτητη κατάσταση ευεξίας, οικειότητας και ανήκω.
Η σχέση γίνεται όλο και πιο οικεία και βαθιά και ο χρόνος που αφιερώνεις σε εκείνον και σε σένα μαζί του τείνει να αυξάνεται καθημερινά όλο και περισσότερο, αποτελώντας αληθινό δώρο. Οργανώστε τις Κυριακές και τις διακοπές σας σύμφωνα με τις ανάγκες σας. Ζητήστε βοήθεια από τις γιαγιάδες, τους γείτονες και τις νταντάδες των κατοικίδιων ζώων για να βεβαιωθείτε ότι δεν θα περάσει πολύ χρόνο μόνος του και ούτω καθεξής.
Είτε είναι ένα ζώο που γαβγίζει ή νιαουρίζει, τίποτα δεν αλλάζει εκτός από τον τρόπο που σχετίζεσαι μαζί του.
Σε σύγκριση με τη σχέση με τον άνθρωπο, αυτή η επικίνδυνη τάση για συμβίωση δεν συνεπάγεται κινδύνους, αλλά μάλλον υπέροχες παρενέργειες. Όταν όμως γίνεσαι συμβιωτικός με το άτομο που αγαπάς ή είσαι φίλος, κινδυνεύεις να καταλάβεις όλους τους χώρους του και να εξαφανίσεις τους δικούς σου.
Κινδυνεύετε να μετατοπίσετε το ψυχικό σας κέντρο βάρους από τον εαυτό σας στη σχέση, να την καταστρέψετε και να βλάψετε τον εαυτό σας.
Οι κίνδυνοι αυτής της συμβίωσης είναι η συναισθηματική παράλυση, η ζωή με την αντήχηση του φωτός των άλλων ανθρώπων, ενώ χάνεται το δικό του, η πείνα για αγάπη (που μερικές φορές είναι η αιτία της συμβίωσης παρά η συνέπεια), ο ψυχικός παρασιτισμός και η πείνα για αέρα. Αυτό δεν συμβαίνει με ένα ζώο.
Σεβόμενοι τις ανάγκες τους, τα ζώα μας βελτιώνουν τη ζωή μας και μας μαθαίνουν να επιθυμούμε απλά, αληθινά, έντονα και καθημερινά πράγματα.
Είναι αναμφίβολα ένα αντίδοτο στο σκοτάδι.
Ζώα και αγάπη
Εμείς που αγαπάμε τα ζώα δεν τα αγαπάμε επειδή είμαστε δυστυχισμένοι ή κοινωνικοί άνθρωποι, ή τα αντικαθιστούμε με παιδιά, φίλους και άντρες ή συζύγους ή εραστές.
Τους αγαπάμε γιατί τους σεβόμαστε και τους σεβόμαστε γιατί τους αγαπάμε.
Συχνά, χάρη στην παρουσία τους στη ζωή μας, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, μαθαίνουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας, αναπνέουμε σεβασμό, φροντίδα, σταθερότητα.
Τα παιδιά που είναι αρκετά τυχερά και μπορούν να μεγαλώσουν με σκύλους, γάτες, άλογα, γαϊδούρια, είναι πιο ευγενικά παιδιά που είναι πιο προσεκτικά στις σιωπηλές ανάγκες των ζώων μας.
Η γεννητικότητα και τα κλισέ
Αν και ο Πάπας, και όχι μόνο αυτός, πιστεύει ότι επιλέγουμε τα σκυλιά από τα παιδιά, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και πιο πολύπλευρη.
Δεν έχουμε περισσότερα ή λιγότερα παιδιά για πολύ διαφορετικούς λόγους, σίγουρα όχι επειδή αγαπάμε τα ζώα. Υπάρχει έλλειψη σταθερότητας στην αγάπη και στη δουλειά και πολλά άλλα, αλλά γράφω για αυτό αλλού.
Ένα άλλο κλισέ βλέπει την αγάπη ως μια απλή επιλογή: είτε ο σκύλος είτε το παιδί, είτε ο σύντροφος ή η γάτα, και ούτω καθεξής.
Γιατί δεν μπορείτε να αγαπάτε τα σκυλιά και τα παιδιά μαζί; Η μια αγάπη δεν αποκλείει την άλλη, μάλλον την ενισχύει.
