Το άγχος αποχωρισμού είναι ένα άγχος που έχουν κοινό και οι σκύλοι και οι γάτες . Και εμείς οι άνθρωποι μπορούμε επίσης να υποφέρουμε από αυτά ως αντίδραση στην έλλειψή τους. Μάλιστα, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία έχει αναγνωρίσει επίσημα τη διαταραχή άγχους αποχωρισμού ως διαγνωστική κατηγορία ψυχικών ασθενειών. Ισχύει τόσο για παιδιά όσο και για ενήλικες που έχουν «ασυνήθιστα έντονο φόβο ή άγχος σχετικά με τον αποχωρισμό από άτομα με τα οποία αισθάνονται έντονη προσκόλληση», και αυτό περιλαμβάνει τα κατοικίδια στο σπίτι.
Περισσότεροι άνθρωποι παρά σκύλοι
Μια αυστραλιανή μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Affective Disorders , αποκάλυψε μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του άγχους αποχωρισμού που βιώνουν οι σκύλοι και οι άνθρωποι, διαπιστώνοντας ότι είναι πιο διαδεδομένο μεταξύ των ειδών μας παρά μεταξύ των δικών τους. Οι πιο επιρρεπείς φαίνεται να είναι οι γυναίκες, αλλά και τα άτομα που έχουν λιγότερη κοινωνική υποστήριξη, δεν κάνουν παιδιά και παρουσιάζουν μεγαλύτερο άγχος προσκόλλησης με άλλα ανθρώπινα όντα. Μια άλλη μελέτη που διεξήχθη από ανθρωποζωολόγους στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον έδειξε ότι τα τρία τέταρτα των αγχωμένων φοιτητών κολεγίου παρουσίασαν ήπια συμπτώματα άγχους αποχωρισμού σε ζώα που έμειναν στο σπίτι.
Μαρτυρίες
«Το άγχος αποχωρισμού έχει μελετηθεί ευρέως σε κατοικίδια, αλλά λίγες μελέτες έχουν εξετάσει το άγχος αποχωρισμού στους ιδιοκτήτες τους, αλλά αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία αυτού του δεσμού ανθρώπου-ζώου και πώς το άγχος αποχωρισμού των κατοικίδιων μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις και τις ανησυχίες των ιδιοκτητών κατοικίδιων. σχόλια Ο καθηγητής Hal Herzog του Πανεπιστημίου Δυτικής Καρολίνας στην Ψυχολογία Σήμερα .
«Και υποψιάζομαι ότι αυτό είναι εκπληκτικά κοινό. Πράγματι, σήμερα το πρωί, όταν είπα στη γειτόνισσα μου τη Λούσι τι έγραφα, είπε: «Α, πρέπει να μιλήσεις με τον άντρα μου. Υποτίθεται ότι έπρεπε να πάμε στην Ευρώπη για ένα μήνα αυτό το καλοκαίρι, αλλά ο Τζέιμς ήθελε να επιστρέψει δύο εβδομάδες νωρίτερα. Ανησυχούσε για τον σκύλο μας». Αυτή όμως είναι μόνο μία από τις πολλές μαρτυρίες που συνέλεξε ο ψυχολόγος. «Η Σούζι, για παράδειγμα, περιέγραψε τους φόβους της όταν άφηνε τις γάτες της μόνες στο σπίτι. Σκεφτείτε όλα τα φρικτά πράγματα που θα μπορούσαν να πάνε στραβά, από μια φωτιά μέχρι τη δηλητηρίαση, και να πεθάνουν φοβισμένοι και μόνοι. Η Τζόαν μου είπε ότι το άγχος της έχει επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας: Τώρα παίρνει τα δύο σκυλιά της μαζί της σχεδόν παντού. Η Σούζαν, από την άλλη πλευρά, νιώθει συνεχώς σαν να έχει δανεικό χρόνο από τον ηλικιωμένο σκύλο της, κάτι που την κάνει αρκετά ανήσυχη ώστε να αναδιατάξει τη ζωή της για να προσπαθήσει να είναι πιο κοντά του».
Σαν παιδί
Όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες κατοικίδιων αναφέρουν ότι αισθάνονται άγχος όταν βρίσκονται μακριά από τα κατοικίδιά τους και είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί τους. Σε μια έρευνα που διεξήχθη από το YouGov , το 40% ενός αντιπροσωπευτικού δείγματος ιδιοκτητών κατοικίδιων απάντησε ναι στην ερώτηση: «Νιώθετε άγχος να αφήσετε τα κατοικίδιά σας μόνο στο σπίτι όλη μέρα;» Μια αίσθηση που σήμερα είναι πιο αποδεκτή από την κοινωνία, ακόμα κι αν δεν παραλείπει να πυροδοτήσει συζητήσεις, ειδικά όταν αυτός ο σπλαχνικός δεσμός συγκρίνεται με αυτόν που έχεις με ένα παιδί.
Η αναγνώριση του πένθους
Μια προσκόλληση που αναδύεται δυναμικά ακόμα και με το θάνατο του κατοικίδιου ζώου. Η αντιμετώπιση και η υπέρβαση της θλίψης είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία που ο καθένας βιώνει με τον δικό του τρόπο. Αλλά το σχετικό κοινωνικό στίγμα μπορεί να περιπλέξει τη διαδικασία επούλωσης, ακόμη περισσότερο μετά την πανδημία . Στην πραγματικότητα, η απομόνωση του Covid άλλαξε τη σχέση μας με τα κατοικίδια, αυξάνοντας το άγχος αποχωρισμού τους καθώς επιστρέφουν στην κανονικότητα και καθιστώντας τον αποχαιρετισμό ακόμα πιο επώδυνο, κάτι που απαιτεί μια βαθιά αλλαγή από την κοινωνία. Εάν αντιμετωπίζετε άγχος και κατάθλιψη, η ψυχολογική υποστήριξη μπορεί να είναι αποτελεσματική: επικοινωνήστε με έναν γιατρό που θα είναι σε θέση να σας κατευθύνει στο μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσετε.
