Υπάρχει μια περίπλοκη σχέση μεταξύ της κακοποίησης ζώων και της κοινωνικής επικινδυνότητας. Αυτή η συσχέτιση μπορεί να μην φαίνεται πολύ λογική ή αυτόματη, αλλά τα στοιχεία αυτής της σύνδεσης είναι εκπληκτικά και αναγνωρίζονται και εξηγούνται με επιστημονικούς και πληθυσμιακούς στατιστικούς όρους. Αλλά έχει επίσης περιγραφεί από τα αρχαία χρόνια.
Το ενδιαφέρον για την κακομεταχείριση των ζώων , σε αντίθεση με μια τρέχουσα ψευδή πεποίθηση, δεν υπακούει σε ένα απλό χαρακτηριστικό της κοινωνίας της ευημερίας, αλλά προϋποθέτει ένα θεμελιώδες ηθικό ερώτημα που έχει τις ρίζες του στις απαρχές της φιλοσοφίας . Η μεταχείριση που προσφέρουμε σε άλλα ζώα ήταν και είναι αντικείμενο έντονων συζητήσεων, καθώς ένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα είναι σε ποιο βαθμό είναι ηθικό να χρησιμοποιούνται άλλα ζώα ως πόροι απλώς και μόνο επειδή ανήκουν σε διαφορετικό είδος από το δικό μας. Ας μην ξεχνάμε ότι η κοινωνία μας συμπεριφέρεται σε αυτά τα αισθανόμενα όντα , ικανά να αισθάνονται ευχαρίστηση και πόνο , σαν να ήταν αντικείμενα που δημιουργήθηκαν για τη χρήση μας, τα πλασματοποιούν και τα παραμορφώνουν, για να μας γλιτώσει από το αίσθημα της ενοχής και να αποφύγουμε να αμφισβητήσουμε την ηθική της σχέσης μας μαζί τους.
Από την άλλη, η καταδίκη της σκληρής μεταχείρισης προς τα ζώα οφειλόταν στον φόβο της επέκτασης της βίαιης συμπεριφοράς στο ανθρώπινο είδος. Ο Άγιος Θωμάς ο Ακινάτης , για παράδειγμα, δεν ανησυχούσε για την ταλαιπωρία των ζώων ως τέτοια, αλλά συνέστησε την κοινωνική καταδίκη της κακομεταχείρισης των ζώων αφού, σύμφωνα με τον ίδιο, «με το να είσαι σκληρός με τα ζώα, καταλήγεις να γίνεις σκληρός με τους ανθρώπους». Στα τέλη του 17ου αιώνα, ο φιλόσοφος Τζον Λοκ έγραψε: «Το να συνηθίσεις να βασανίζεις και να σκοτώνεις ζώα θα σκληρύνει σταδιακά το μυαλό απέναντι στους ίδιους τους ανθρώπους· και όσοι βρίσκουν ικανοποίηση στα βάσανα άλλων πλασμάτων δεν θα είναι ικανοί να είναι συμπονετικοί και καλοπροαίρετη προς τους άλλους στο είδος τους».
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον αποτέλεσμα αυτής της εποχής είναι τα χαρακτικά του Βρετανού καλλιτέχνη William Hogarth με τίτλο The Stages of Cruelty . Τα τέσσερα χαρακτικά αντιπροσωπεύουν τη φυσική κλιμάκωση της βίας . Οι ηχογραφήσεις ξεκινούν με τον πρωταγωνιστή Tom Nero, ο οποίος κακομεταχειρίζεται πρώτα έναν σκύλο και μετά ένα άλογο , σε ένα γκροτέσκο και βίαιο κοινωνικό πλαίσιο όπου η κακομεταχείριση των ζώων φαίνεται να έχει τις ρίζες του. Το φυσικό τέλος αυτών των συμπεριφορών θα είναι ο φόνος της γυναίκας του από τον πρωταγωνιστή , με ένα εκπληκτικό τέλος όπου ένας σκύλος θα τρέφεται με τα εντόσθια του πρωταγωνιστή κατά τη διάρκεια της αυτοψίας του, μετά τον απαγχονισμό που δέχθηκε για το έγκλημα που διέπραξε.
Μελέτες για την κακοποίηση και τη σύνδεση μεταξύ της παιδικής σκληρότητας και της μελλοντικής διαπροσωπικής βίας
Σε επιστημονικό επίπεδο, μεταξύ του 18ου και του 19ου αιώνα, υπήρχε ήδη μια σύνδεση μεταξύ της παιδικής σκληρότητας προς τα ζώα και της μελλοντικής διαπροσωπικής βίας .
Ένα ενδιαφέρον σενάριο αφορά αδιαμφισβήτητα στατιστικά αποτελέσματα, που πραγματοποιήθηκαν κυρίως σε σωφρονιστικούς πληθυσμούς, τα οποία περιγράφουν πώς η πλειονότητα των υπεύθυνων για σοβαρή βία και κατά συρροή δολοφόνους έχουν ασκήσει βία κατά των ζώων σε νεαρή ηλικία ή έχουν γίνει μάρτυρες βίας κατά ζώων. Αυτό ξεκάθαρα δεν σημαίνει ότι όποιος κακομεταχειρίζεται ένα ζώο, ή είναι μάρτυρας του, γίνεται κατά συρροή δολοφόνος, αλλά ότι όλοι οι κατά συρροή δολοφόνοι , και η πλειονότητα όσων είναι ένοχοι για μεγάλα εγκλήματα, έχουν κακομεταχειριστεί ζώα . Αυτό μας βοηθά να καταλάβουμε πώς χωρίς έγκαιρη και πλήρη διάγνωση και χωρίς καμία παρέμβαση επανάληψης, από νεαρή ηλικία, μπορούν να ενθαρρυνθούν μακροχρόνιες σταδιοδρομίες επεισοδιακής βίας, έμφυλης βίας, έως δολοφονίας.
Ας σκεφτούμε πολύ: το έργο Link
Τα ζώα αντιπροσωπεύουν ένα απροστάτευτο τμήμα του πληθυσμού και είναι πιο επιρρεπή στο να γίνουν πρόθυμα και ανυπεράσπιστα θύματα κακομεταχείρισης, γεγονός που τα καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτα.
Οι πράξεις βίας κατά των ζώων δεν πρέπει να θεωρούνται μεμονωμένα περιστατικά αλλά συμπεριφορές που πρέπει να τοποθετούνται και να ριζώνονται στο πλαίσιο κοινωνικών προβλημάτων . Δεδομένων των όσων ειπώθηκαν, οι αποτελεσματικές και αποτελεσματικές παρεμβάσεις θα μπορούσαν να είναι μορφές πρόληψης και αναπροσανατολισμού συμπεριφοράς που δεν είναι μόνο απαράδεκτη αλλά και προγνωστική του κοινωνικού κινδύνου.
Κατά την ενασχόληση με αυτό το θέμα, έχω το ηθικό και επαγγελματικό καθήκον να σας παρουσιάσω το έργο Link . Η Link είναι μια ένωση κοινωνικής προώθησης που αναπτύσσει και προωθεί πρωτοβουλίες και επιστημονικές μελέτες σχετικά με τη σχέση μεταξύ της κακοποίησης ζώων και των διακριτών τύπων ενδοειδικής ανθρώπινης βίας , όπως η ενδοοικογενειακή βία και η έμφυλη βία, ο φόνος, ο εκφοβισμός, η παιδεραστία και το οργανωμένο έγκλημα.
