Χάρη στην ανταπόκριση που έδωσαν οι φορείς, ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους ανοίγει για τον άνθρωπο Nicolas και τον σκύλο Billy, πιο ασφαλή και ζεστό.
Ο Νικόλας είναι 45 ετών, με δύσκολο παρελθόν και λίγα άλλα. Ο μόνος του σύντροφος είναι ο Μπίλι, ο σκύλος με τον οποίο μοιράζεται τη ζωή του. Ο Νίκολας και ο Μπίλι ζουν στους δρόμους της Νάπολης εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο και με τον ερχομό του κρύου εγκαταστάθηκαν σε ένα υπόγειο σε μια λοφώδη γειτονιά της πόλης, όπου βρήκαν καταφύγιο από τις χειμωνιάτικες θερμοκρασίες.
Ο Nicolas έδειχνε πάντα μεγάλο δέσιμο με τον Billy: στις εικόνες που κυκλοφορούν στα social media μπορείτε να δείτε το κρεβάτι που είχε ετοιμάσει ο Nicolas για τον σκύλο στο μετρό, που αποτελείται από ένα πάπλωμα και μαξιλάρι για να τον κρατήσει ζεστό.
Μάταια οι εθελοντές των συλλόγων πρόσφεραν στον Νικόλα ένα κρεβάτι σε ένα καταφύγιο, αλλά δεν θα άφηνε ποτέ τον Μπίλι, ο οποίος εκπροσωπεί την οικογένειά του. Εξάλλου, για άλλη μια φορά, όπως συμβαίνει, το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πολύ λίγες εγκαταστάσεις για τους άστεγους που υποδέχονται τα ζώα μαζί με τους ανθρώπους .
Η ιστορία του Nicolas και του Billy, που επίσης συνέλεξε η δημοσιογράφος και πρώην ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων , προκάλεσε αμέσως σάλο, αγγίζοντας την ευαισθησία των ιδρυμάτων.
«Με την υποστήριξη της Κοινότητας καταφέρανε να πείσουνε τον Nicolas να φύγει από τους δρόμους για ένα ζεστό καταφύγιο, αλλά μόνο επειδή είχε την ευκαιρία να μείνει με τον Billy, διαφορετικά θα ήταν και οι δύο ακόμα στους δρόμους » .
Ο Νίκολας βρήκε ένα ζεστό κρεβάτι για τον εαυτό του και τον Μπίλι χάρη στη φιλοξενία των Rogationist πατέρων του Aminei Hills. Στην πολύ μικρή τους εγκατάσταση, με μόλις 5 κρεβάτια, ο Nicolas θα μπορεί να περάσει τη νύχτα σε ένα ασφαλές μέρος και, σε ένα στεγασμένο καταφύγιο λίγο πιο πέρα από την πόρτα του, έχει στηθεί και ένα κρεβάτι για τον Billy.
«Αυτό που τίθεται από την ιστορία του Nicolas και του Billy είναι μια διπλή πρόκληση : από τη μια πλευρά υπάρχει το αίτημα να δημιουργηθούν σημεία υποστήριξης που να ανταποκρίνονται σε δικαιώματα διαφορετικά από αυτά που ακούστηκαν μέχρι τώρα, από την άλλη είναι σαφές ότι είναι αναγκαίες για την αύξηση των θέσεων και του αριθμού των εγκαταστάσεων για άστεγους. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι καιρός να χτίσουμε γέφυρες που ξεπερνούν την ψυχρή έκτακτη ανάγκη» .
Η φτώχεια δεν είναι μια νέα κατάσταση έκτακτης ανάγκης , αλλά τα τελευταία χρόνια, χάρη στις οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες που δημιούργησε η πανδημία, έχει λάβει πρωτόγνωρες διαστάσεις. «Τα στοιχεία δείχνουν μια εκθετική αύξηση σε αυτό το τρομερό φαινόμενο: είμαστε σχεδόν 60% περισσότεροι από τα προηγούμενα χρόνια».
Ωστόσο, η φτώχεια δεν είναι ο μόνος λόγος που μπορεί να ωθήσει τους ανθρώπους να ζήσουν μια ζωή χωρίς στέγη , ο κοινωνικός αποκλεισμός παίζει επίσης πρωταρχικό ρόλο. Ακριβώς υπό το πρίσμα αυτό, φαίνεται ακόμη πιο σημαντικό να επιτραπεί στους άστεγους να παραμείνουν με τους συντρόφους τους για να βοηθηθούν σε κέντρα υποδοχής και καταφύγια.
«Συνοδεύοντας αυτούς τους ανθρώπους για να ανακτήσουν τον εαυτό τους, η συνέχιση της σχέσης με το ζώο είναι θεμελιώδης . Θα είναι εξίσου σημαντικό για εμάς να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε γιατί αυτό είναι δυνατό για έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων».
«Μα μπορεί ο σκύλος να κοιμηθεί μαζί μου;»
Η ιστορία του Nicolas είναι μόνο μία, η πιο πρόσφατη, από τις πολλές ιστορίες αστέγων και των ζώων τους που έχουν συμβεί στους δρόμους . «Μια άλλη φορά ένας άντρας στον οποίο προσπαθούσανε μάταια να προσφέρουνε καταφύγιο ρώτησε: «Ναι, έρχομαι, αλλά θα κοιμηθεί ο σκύλος μαζί μου;». Ακόμη και το χειμώνα, η μόνη συνθήκη που μπορεί να τα απομακρύνει από τους δρόμους είναι η δυνατότητα να δώσουν στο ζώο σύντροφό τους ένα ζεστό καταφύγιο και πάντα κοντά στο δικό τους» .
Στη μακροχρόνια αγωνιστική του δράση ανάμεσα στις τάξεις των εθελοντών, έχουν δει τέτοια επεισόδια να συμβαίνουν αμέτρητες φορές. Το σενάριο μπορεί να διαφέρει, αλλά το τέλος παραμένει πάντα το ίδιο: ο άντρας ή η γυναίκα θα μείνουν στο κρύο αν δεν μπορούν να είναι κοντά στον σκύλο τους .
«Προσπαθήσανε να προτείνουνε τη δυνατότητα να παραμείνουν τα ζώα λίγο έξω από τις κατασκευές , αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχουν καθαρά αρνήσεις». Η περίπτωση του Nicolas είναι παρόμοια με αυτή άλλων ανθρώπων που βρίσκονται στην κατάστασή του: «Για τον Nicolas, ο Billy είναι σαν γιος, μιλάει γι ‘αυτόν με αυτούς τους όρους και επομένως δεν θα δεχόταν ποτέ να χωρίσει μαζί του». Τώρα, τουλάχιστον προς το παρόν, θα μπορούν να μείνουν μαζί στην ζέστη, αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους.
Το ευτυχές τέλος του Nicolas και του Billy είναι πολύ σπάνιο λόγω των δομικών δυσκολιών των εγκαταστάσεων υποδοχής, τις οποίες διαχειρίζονται στις περισσότερες περιπτώσεις μη κερδοσκοπικοί σύλλογοι. «Ακόμη και υπό κανονικές συνθήκες δεν είναι εύκολο να συνυπάρχουν σε καταφύγια τόσοι πολλοί άνθρωποι με δύσκολο παρελθόν, συχνά με ιστορικό ψυχολογικής ευθραυστότητας. Όταν προστίθενται ζώα στους ίδιους χώρους, το θέμα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο. Η ιστορία του Nicolas και του Billy είναι πολύ ιδιαίτερη γιατί ο χαρακτήρας του σκύλου και του άνδρα μας έκαναν δυνατό να βρούμε έναν συμβιβασμό».
«Δεν είναι αλήθεια ότι οι άστεγοι δεν θέλουν να τους βοηθήσουν: κανείς δεν θέλει να είναι στη μέση του δρόμου , ίσως στο κρύο ή στη βροχή . Με αυτούς τους ανθρώπους μπαίνουν στο παιχνίδι άλλα φαινόμενα, στιγμές πόνου και δυσκολίες που έχουν φτάσει σε ακραίες συνέπειες».
Για τους σκοπούς μιας διαδικασίας φροντίδας και κοινωνικής επανένταξης, σίγουρα δεν είναι σωστό να διαχωρίζουμε τους άστεγους από αυτούς που θεωρούν τη μοναδική τους ηρεμία. Άρα, αυτοί οι άνθρωποι, εγκαταλελειμμένοι , θα εξακολουθούν να μπορούν να εμπιστεύονται την κοινωνία που λέει ότι θέλει να τους βοηθήσει; Η απάντηση βρίσκεται στην κοινή αντίδραση φορέων και συλλόγων . Στο μεταξύ, όμως, τουλάχιστον ο Νίκολας και ο Μπίλι θα είναι ασφαλείς για λίγο ακόμα .
