«Αγαπητή γιαγιά, μην πάρεις τον Τομ μαζί σου γιατί τον αγαπώ τόσο πολύ. Σε παρακαλώ, προστάτεψε τον και γιατρέψέ τον σύντομα».
Με αυτή την έντονη και σπαρακτική φράση, ο μικρός Τζουλιάνο, εμπιστεύεται συμβολικά τον σκύλο του Τομ στην προστασία της αγαπημένης του γιαγιάς που έχει γίνει ο φύλακας άγγελός του εδώ και λίγους μήνες.
Ιστορία
Ο Tommaso γεννήθηκε τον Αύγουστο. Ο Αύγουστος είναι ένας περίπλοκος μήνας. Στη Σικελία η θερμοκρασία είναι τόσο υψηλή που θυμίζει εκείνη της Αφρικής και οι συμμαθητές είναι πάντα σε διακοπές, έτσι κάθε πάρτι γενεθλίων μετατρέπεται σε μια πραγματική καταστροφή διάσπαρτη από απουσίες.
Οι γονείς του Τζουλιάνο χωρίζουν μετά τα πρώτα του γενέθλια. Ήταν ένα ζευγάρι, τρομερά επιθετικό και κάθε καυγάς γινόταν πυρομαχία. Έτσι, για το καλό του Τζουλιάνο και των δύο, έβαλαν τέλος στον γάμο τους. Ο Τζουλιάνο έμεινε για να ζήσει με τη μητέρα του Άννα και τη γιαγιά Τίνα.
Γιαγιά Τίνα
Η γιαγιά Τίνα είχε γίνει δεύτερη μητέρα του, μερικές φορές και πρώτη. Η Άννα είναι μια πολύ βασανισμένη γυναίκα. Υπέφερε από την παρουσία και τις παρεμβάσεις της μητέρας της σε όλη της τη ζωή και, μετά το διαζύγιο, έπρεπε να την πάρει στο σπίτι της για να λάβει βοήθεια για το παιδί. Η Άννα δουλεύει όλη την ημέρα, μερικές φορές ακόμη και τη νύχτα.
Η δουλειά που έχει παντρευτεί την οδηγεί σε μια μάλλον απείθαρχη ζωή, χωρίς προγράμματα και συνήθειες. Η παρουσία της στη ζωή του γιου της είναι αρκετά ασυνεχής και κυμαινόμενη.
Αναγκάζεται να φεύγει συχνά και μάλιστα να μείνει μακριά για ολόκληρες εβδομάδες. Όταν ο Τζουλιάνο ήταν δύο ετών, η Άννα του έδωσε ένα σκυλί, εν μέρει για να κατευνάσει τα αισθήματα ενοχής της και εν μέρει για να του δώσει μια σταθερή παρουσία για να παίξει και να μοιραστεί χρόνο μαζί του.
Ο Τομ
Ο Τομ είναι ένας σκύλος ενός έτους που τον αγόρασαν και τον εγκατέλειψαν σε ένα ρείθρο επειδή παρουσίαζε υποτιθέμενες διαταραχές συμπεριφοράς. Ήταν μεγαλόσωμος. Είχε μια πολύ αστεία ταλαντευόμενη παππαγοργία και μια πολυτελή κοιλιά που κινούνταν δεξιά ή αριστερά ανάλογα με το πώς ξάπλωνε στο τεράστιο μαξιλάρι του.
Είχε μεγάλα πόδια που περίμεναν την περαιτέρω, μελλοντική του ανάπτυξη και ήταν μια διασταύρωση μεταξύ ενός σκύλου Corso και κάποιας άλλης άγνωστης ράτσας.
Από τη μαμά Κόρσο είχε κληρονομήσει το τρίχωμα, την εμφάνιση και το μέγεθος. Η γούνα είχε το χρώμα της λάβας από την Αίτνα, γυαλιστερή και μαύρη.
Τα μάτια του ήταν σκούρα με μερικές καμένες κηλίδες καραμέλας που έγιναν πράσινες φτέρες όταν στάθηκε στον ήλιο του νότου.
Το βλέμμα του έμοιαζε συνεχώς λυπημένο, ακόμα κι αν δεν ήταν, και χάρη σε αυτή τη μελαγχολική και σαγηνευτική έκφραση απέκτησε αγκαλιές, άφθονο φαγητό, τον καναπέ, χάδια και πολλά άλλα.
Ήταν στοργικός, έξυπνος, με ισορροπημένο και κάπως συγκρατημένο ταμπεραμέντο, πιστός και απίστευτα θαρραλέος. Με την προσωπικότητα και τη γλύκα του είχε αποικίσει όλους τους χώρους και τις καρδιές του σπιτιού.
Στο σπίτι, από τότε που ήταν ο Τομ, ανέπνεε κανείς γαλήνη και αρμονία. Η μικροοικογένεια συγκροτήθηκε ως εξής: η γιαγιά Τίνα, η πραγματική αρχηγός της αγέλης, και ο Τζουλιάνο και ο Τομ, δύο αδέρφια διαφορετικών φυλών.
Οι ασθένειες
Η γιαγιά Τίνα, μια ωραία μέρα και ξαφνικά, μετακομίζει αλλού. Μάλλον ήταν ήδη άρρωστη χωρίς να το ξέρει. Ένα δραματικά σκοτεινό πρωινό, δεν ξυπνάει ποτέ: περνά απαλά από τον ύπνο στον θάνατο, χωρίς να μπορεί να αποχαιρετήσει τον αγαπημένο της εγγονό Τζουλιάνο. Αυτό το γεγονός αποσταθεροποιεί βαθιά την οικογένεια και χωρίζει την καρδιά του μικρού στα δύο που, όπως πάντα, βρίσκει καταφύγιο στα πόδια του Τομ του.
Αλλά τα κακά νέα δεν έρχονται ποτέ μόνα τους. Μια άλλη φρικτή μέρα, τον Τομ τσίμπησε μια μέλισσα και τον πήγε αμέσως στον κτηνίατρο. Ο λαιμός του είχε πρηστεί πολύ, είχε γίνει σκληρός και οιδηματώδης, όλα ακολουθούμενα από ανησυχητικά αναπνευστικά προβλήματα.
Ο κτηνίατρος σκέφτεται αμέσως ένα αναφυλακτικό σοκ από τσίμπημα μέλισσας ή σφήκας και ζητά από την οικογένεια να αφήσει το τετράποδο στην κλινική για παρατήρηση. Σε αυτό το διάστημα θα είχαν κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, θα είχαν φροντίσει να αναπνεύσει ξανά καλά και μόνο τότε θα μπορούσε να πάει σπίτι.
Ήταν Σάββατο και ο μικρός Τζουλιάνο ήταν έτοιμος με το σακίδιο στους ώμους του να πάει να πάρει τον αχώριστο φίλο του, όταν ο κτηνίατρος επικοινωνεί με τη μητέρα του για να της πει κάποια δυσοίωνα νέα: Ο Τομ έχει όγκο, είναι γεμάτος μεταστάσεις και πρέπει να χειρουργηθεί επειγόντως.
Αυτή η δραματική είδηση βυθίζει όλη την οικογένεια σε απαρηγόρητη αγωνία.
Ο Τζουλιάνο απαιτεί να πάει να δει τον σκύλο του.
Η παρέμβαση του Τζουλιάνο επιμένει. Άσε το πόδι σου κάτω, δεν συμβιβάζεται: ο σκύλος είναι δικός του και θέλει να είναι παρών στο χειρουργείο. Ο κτηνίατρος τον καθησυχάζει, του λέει ότι ο Τομ είναι σε καλά χέρια, ότι θα κάνουν τα πάντα για να του σώσουν τη ζωή, αλλά είναι πολύ μικρός και δεν μπορεί να παρευρεθεί σε μια τέτοια επέμβαση. Παζαρεύουν για ώρες. Ο Τζουλιάνο δεν έχει σκοπό να αφήσει μόνο του τον τετράποδο φίλο του. Λέει στον κτηνίατρο ότι ο Τομ φοβάται, ότι τον χρειάζεται και ότι δεν θα τον αφήσει μόνο του ούτε στιγμή, του υποσχέθηκε.
Στο τέλος, χάρη στη μεσολάβηση του πατέρα του, κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: Ο Τζουλιάνο θα μπει στο χειρουργείο κατά τη διάρκεια της προαναισθησίας και της αναισθησίας και θα επιστρέψει στο χειρουργείο όταν ο Τομ του αρχίσει να ξυπνάει.
Το γράμμα
Η Άννα, όταν μαθαίνει για την ασθένεια του Τομ, παίρνει την πρώτη πτήση για το σπίτι και βρίσκεται δίπλα στο παιδί της και τον σκύλο της. Επιστρέφει σπίτι για να αφήσει τη βαλίτσα της και να φορέσει άνετες φόρμες που θα της δώσουν την ευκαιρία να μείνει δίπλα στον σκύλο του και τον γιο της στην κλινική.
Μπαίνει στο δωμάτιο του Τζουλιάνο για να πάρει ένα φούτερ γιατί φοβόταν ότι το χειρουργείο θα ήταν ιδιαίτερα κρύο, όταν την προσοχή της απαγάγει ένα γράμμα.
Ο μικρός Τζουλιάνο είχε γράψει ένα γράμμα στη γιαγιά Τίνα.
«Αγαπητή γιαγιά,
μην πάρεις τον Τομ μαζί σου γιατί τον αγαπώ τόσο πολύ. Σε παρακαλώ, προστάτεψε τον και γιατρέψέ τον σύντομα».
Το ξύπνημα
Κατά τη διάρκεια αυτών των ατέλειωτων ωρών αναμονής, μητέρα και γιος προσπαθούν να κάνουν παρέα και να στηρίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά η καρδιά του Τζουλιάνο είναι θωρακισμένη ενάντια σε κάθε συναίσθημα. Σωπαίνει, δεν προφέρει λέξη, δεν σχολιάζει, δεν αποσπάται η προσοχή από καμία στοργή ή χειρονομία.
Κάθεται σε εκείνη την αίθουσα αναμονής ακίνητος σαν κολόνα αλατιού.
Μετά από λίγες ώρες, αναμφισβήτητα ατελείωτες, ο κτηνίατρος τηλεφωνεί στον Τζουλιάνο και του λέει να πάει πίσω στο χειρουργείο γιατί το χειρουργείο τελείωσε, πήγε πολύ καλά, ο όγκος αφαιρέθηκε και ο μεγάλος σκύλος του ήταν πολύ θαρραλέος και δυνατός, και μεταξύ θα ξυπνήσει σε λίγο.
Ο Τζουλιάνο, ο Τομ και οι γονείς του πηγαίνουν σπίτι και για πρώτη φορά περνούν ένα ολόκληρο απόγευμα μαζί, χωρίς να τσακώνονται, ανάμεσα σε σνακ και να περιποιούνται τον μεγάλο τους έρωτα: τον Τομ.
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το pet-sitting.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
