Μια χειρονομία αγάπης μεταξύ ζώων: αυτή η σκυλίτσα επισκέπτεται τον τάφο της φίλης της και μένει εκεί για ώρες.
Η Kaya και ο Gaspar πέρασαν σχεδόν όλη τους τη ζωή μαζί και, ακόμη και μετά τον θάνατο του φίλου της, ο σκύλος δεν ήθελε να τον χωρίσει. Επισκέπτεται το μέρος όπου θάφτηκε ο σκύλος και μένει στον τάφο για ώρες, σαν να μπορεί να παρηγορηθεί στην απουσία.
Τα δύο σκυλιά ζούσαν σε διαφορετικά σπίτια. Ο Gaspar έζησε με τον Marcelo Rodriguez, έναν Παραγουανό συνθέτη και μουσικό παραγωγό, ενώ η Kaya είναι η πιστή σύντροφος της μητέρας του μουσικού. Τα σπίτια τους όμως είναι στην ίδια γειτονιά.
Καγιά και Γκασπάρ
Τα δύο σκυλιά είναι Μεγάλοι Δανοί: Ο Γκασπάρ είχε μαύρο τρίχωμα, ενώ η Κάγια είναι ένας Αρλεκίνος Μεγάλος Δανός, με λευκό φόντο, διάστικτο με μαύρες κηλίδες. Όπως όλα τα σκυλιά της ράτσας, έτσι και αυτοί είναι δύο γίγαντες είναι γεμάτοι συμπάθεια και γλυκύτητα.
Τα σκυλιά υιοθετήθηκαν την ίδια περίοδο και ζούσαν πάντα μαζί. Κάθε μέρα, έπαιζαν μαζί και όταν ο Marcelo έπρεπε να ταξιδέψει για επαγγελματικούς λόγους, ο Gaspar γινόταν δεκτός ως ένας πολύ ιδιαίτερος καλεσμένος.
Η φιλία μεταξύ των δύο γούνινων ήταν τόσο δυνατή που συνεχίστηκε ακόμα και όταν ο Gaspar άρχισε να εμφανίζει τα πρώτα σημάδια νεφρικής ανεπάρκειας, μια ασθένεια πιο κοινή μεταξύ των μικρόσωμων φυλών, αλλά που μπορεί να επηρεάσει κάθε σκύλο.
Τα σημάδια είναι πολύ δύσκολο να παρατηρηθούν. Η ασθένεια αρχίζει να εκδηλώνεται με έλλειψη όρεξης, απώλεια βάρους και λήθαργο. Μόνο σε πιο προχωρημένα στάδια εμφανίζονται έμετοι, αφυδάτωση και αυξανόμενη δυσκολία στην ούρηση.
Σταδιακά, ο Gaspar έχασε την τεράστια ποσότητα ενέργειας που χαρακτηρίζει τα σκυλιά. Η Kaya, παρά το γεγονός ότι κρατούσε ενημερωμένη την υγεία της, συνέχισε να συνοδεύει τη φίλη της σε πιο ελαφριές και λεπτές δραστηριότητες, που απαιτούσαν λιγότερη σωματική προσπάθεια.
Τελικά, τον Ιανουάριο του 2022, ο Γκασπάρ υπέκυψε στην ασθένεια. Στο Instagram, ο Μαρσέλο αποχαιρέτησε τον φίλο του με φωτογραφίες και ένα συγκινητικό μήνυμα:
«Μια Τετάρτη, νωρίς το απόγευμα, κοιμήθηκες σε ένα δωμάτιο στον πέμπτο όροφο του νοσοκομείου, ακούγοντας μουσική με στυλ, όπως πάντα σου άρεσε. Μου έμαθες αμέτρητα πράγματα χωρίς να πεις λέξη.
Σας ευχαριστώ για όλο τον χρόνο που ήσουν σύντροφός μου. Είχες μια ξεχωριστή ζωή σε αυτόν τον κόσμο και θα είσαι πάντα μαζί μας. Γνωρίζοντας σε, θεληματικά και πεισματάρα, ξέρω ότι δεν θα μείνεις πολύ πίσω. Σε ευχαριστώ, Γκασπάρ, για όλα όσα έχεις ζήσει».
Ο δάσκαλος του Γκασπάρ απέτινε ένα όμορφο φόρο τιμής στον τόσα χρόνια σύντροφό του. Η συναισθηματική ανάμνηση που θα μείνει, όμως, είναι μια άλλη: η στάση της Καγιά για την εξαφάνιση της φίλης της, με την οποία έμαθε τόσα πολλά και διασκέδαζε.
Το σώμα του σκύλου θάφτηκε στην πίσω αυλή της μητέρας του Marcelo, του δασκάλου του Gaspar. Η Καγιά δεν συνόδευσε την επέμβαση, γιατί τόσο ο Μαρσέλο όσο και η μητέρα της φαντάζονταν ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει τίποτα από όσα συνέβαιναν.
Όμως, κατά κάποιο τρόπο, η Καγιά φαίνεται να ξέρει ότι κάτι από τη φίλη της είναι εκεί, σε εκείνη τη γωνιά του κήπου. Καθημερινά, όταν ελευθερώνεται, η σκυλίτσα, πηγαίνει στον τάφο του Γκασπάρ και μένει εκεί για ώρες, προσπαθώντας ίσως να εντοπίσει την παρουσία του επί πολλά χρόνια συντρόφου της.
Η Καγιά δίνει, εδώ και αρκετές μέρες, ένα πραγματικό μάθημα αλληλεγγύης και φιλίας. Απλώς ξαπλώνει στη βρεγμένη γη, ακόμα δείχνει σημάδια ανατροπής, και μένει εκεί, λυπημένη, αποτίοντας ίσως τον τελευταίο της φόρο τιμής στη φίλη της, που σίγουρα αναπαύεται ήδη στον παράδεισο του σκύλου.
Ο Μαρσέλο δημοσίευσε επίσης εικόνες του σκύλου ξαπλωμένος στον τάφο του παλιού του φίλου. Έγραψε: «Αυτή είναι η Kaya, η φίλη, που δεν μπορεί να ξεφύγει από τον τάφο. Τα ζώα είναι ανώτερα όντα που ποτέ δεν καταλαβαίνουμε και συχνά δεν αξίζουν καν την παρέα».
Καταλαβαίνουν τα σκυλιά τον θάνατο;
Όποιος έχει ζήσει ποτέ με σκύλο ξέρει ότι του λείπουν οι φίλοι του –άνθρωποι, κυνόδοντες, ακόμη και γάτες– όταν εξαφανίζονται ξαφνικά, για οποιονδήποτε λόγο. Θλίβονται και αναζητούν τον απόντα σύντροφο.
Μερικά σκυλιά κλαίνε, έχουν έλλειψη όρεξης και έλλειψη ενδιαφέροντος για αγαπημένα παιχνίδια και μπορεί ακόμη και να αρρωστήσουν. Καταλαβαίνουν όμως τον θάνατο, τον αφανισμό της ζωής; Για την ερευνήτρια Barbara J. King, η απάντηση είναι θετική.
Ο King είναι ομότιμος καθηγητής στο Κολέγιο William and Mary στη Βιρτζίνια, ένα από τα παλαιότερα πανεπιστημιακά ιδρύματα στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον ερευνητή, ένας σκύλος καταλαβαίνει πότε πεθαίνει ένας άλλος και αυτό αποδεικνύεται στις αλλαγές συμπεριφοράς που μπορούν να παρατηρηθούν.
Η έλλειψη επαφής και αλληλεπίδρασης αλλάζει ουσιαστικά τη συμπεριφορά του σκύλου, ο οποίος, για παράδειγμα, μπορεί να σταματήσει να εκτελεί μια εργασία ή ένα παιχνίδι που θα του άρεσε να εκτελεί παρέα με τον νεκρό φίλο του.
Τα σκυλιά παρουσιάζουν εμφανή σημάδια θλίψης, τα οποία μοιάζουν πολύ με τα ανθρώπινα: κλάμα, θλίψη, απομόνωση, έλλειψη όρεξης, έλλειψη ενδιαφέροντος για τις καθημερινές δραστηριότητες, αυξημένος ύπνος, στρες και άγχος.
Όλα αυτά δείχνουν τη λαχτάρα και υποδηλώνουν ότι ο σκύλος προσπαθεί να επεξεργαστεί την απώλεια, ακόμα κι αν δεν κατανοεί κυριολεκτικά τον θάνατο ως μια φυσική και οριστική διαδικασία. Είναι επίσης πιθανό ο σκύλος να περνά περιόδους αναζήτησης, στις οποίες αναζητά εξαντλητικά τον χαμένο φίλο. Οι κηδεμόνες πρέπει να βοηθήσουν τα γούνινα να ξεπεράσουν αυτό το στάδιο, το οποίο, καλό ή κακό, είναι μέρος της ζωής.
