Προφανώς, ο σκύλος έμενε σε αγρυπνία, κοιτάζοντας με προσήλωση στη θάλασσα κάθε μέρα.
Μια γυναίκα τράβηξε φωτογραφίες του ζώου και συγκινήθηκε όταν έμαθε γιατί ήταν μόνος του.
Η Jolie Mejía και η οικογένειά της αποφάσισαν να επισκεφτούν την Punta Negra, μια μικρή παραλιακή κοινότητα κοντά στο σπίτι της στο Περού, και εκεί ήρθε σε επαφή με μια θλιβερή ιστορία για έναν σκύλο που περνούσε τις μέρες του μόνος του στην παραλία. Παρά τα αρνητικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία αυτού του σκύλου, η Τζολί πιστεύει ότι μαζί του γνώριζε την πιο αγνή μορφή αγάπης.
Αφού η Mejía και η οικογένειά της εγκαταστάθηκαν κατά μήκος της ακτής, ένας τυχαίος σκύλος τους πλησίασε, φαινόμενος να είναι μόνος ή τουλάχιστον πολύ μακριά από τους ιδιοκτήτες τους.
Η Mejía είπε ότι ο σκύλος δεν φαίνεται να είναι εγκαταλελειμμένος, καθώς υπήρχε μια κορδέλα γύρω από το λαιμό του και η γούνα του ήταν καθαρή και περιποιημένη. Η γυναίκα τον χάιδεψε λίγο και περίμενε να εμφανιστούν οι ιδιοκτήτες του σκύλου, αλλά πέρασαν πολλά λεπτά και δεν εμφανίστηκε κανείς.
Ο σκύλος εκτίμησε τη στοργή της Mejía, αλλά η γυναίκα βρήκε περίεργο πώς κρατούσε τα μάτια του καρφωμένα στον ωκεανό, σαν να έψαχνε για κάτι.
Η οικογένεια σκέφτηκε ακόμη και να υιοθετήσει τον σκύλο, καθώς κανείς δεν εμφανίστηκε για να τον πάρει πίσω, νόμιζαν ότι ήταν, στην πραγματικότητα, εγκαταλελειμμένος. Ένας άντρας από την περιοχή πέρασε από εκεί όπου ήταν η Mejía και η οικογένειά του και τον ρώτησαν αν ήξερε για την ιστορία αυτού του σκύλου.
Ο άντρας είπε ότι σχεδόν όλοι στο μέρος γνώριζαν τον σκύλο και του άρεσε πολύ. Είπε στην Mejía ότι ο σκύλος ανήκε σε έναν ψαρά που είχε πεθάνει πρόσφατα, περίπου ένα χρόνο. Κάθε μέρα από τον θάνατο του ιδιοκτήτη του, ο σκύλος πήγαινε στην παραλία και περνούσε τη μέρα του με θέα στον ωκεανό.
Προφανώς, ο σκύλος έμενε αγρυπνία, κοιτάζοντας κατάματα τη θάλασσα αναζητώντας τον ιδιοκτήτη του που δυστυχώς δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει σπίτι του.
Η ιστορία άγγιξε την καρδιά της Mejía, η οποία συγκινήθηκε όταν συνειδητοποίησε ότι τον σκύλο τον φρόντιζε ο ιδιοκτήτης του ακόμα και μετά θάνατον, παρακολουθώντας προσεκτικά τη θάλασσα για να εξασφαλίσει ότι θα τον δει όταν επιστρέψει, αν και τώρα η επανένωση τους είναι δυνατή μόνο στην μεταθανάτια ζωή.
Επισήμως, είναι σαν ο σκύλος να μην έχει πλέον κηδεμόνα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έμεινε χωρίς φροντίδα. Οι φίλοι του στην παραλία πάντα έκαναν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την ευημερία του σκύλου.
Άτομα από την κοινότητα στην οποία ζει, μερικοί από τους οποίους είναι φίλοι και γνωστοί του νεκρού ψαρά, ταΐζουν, στεγάζουν και φροντίζουν την υγεία του σκύλου όποτε το χρειάζεται, εκτός από το ότι τον υποδέχονται πάντα με στοργή, ακόμη και όταν στοχάζονται τη θάλασσα στη μοναξιά τους.
Ένας τοπικός κτηνίατρος στην Punta Negra επιβεβαίωσε στο The Dodo ότι το όνομα του σκύλου ήταν Vaguito και ότι αυτή τη στιγμή τον φροντίζει μια γυναίκα που ζει κοντά στην παραλία για να συνεχίσει το τελετουργικό του.
Στο τέλος της ημέρας, η Mejía και η οικογένειά της κατέληξαν να χωρίσουν από το Vaguito, με τα μάτια τους ακόμα στραμμένα στη θάλασσα. Αλλά η γλυκόπικρη ιστορία του – μια πίστη σε μια αγάπη που έχασε και την πίστη και την αγάπη που βρήκε στην κοινότητα – είναι κάτι που δεν θα ξεχάσουν σύντομα. Η Τζολί είπε ότι η ιστορία του ζώου την έκανε να σκεφτεί τον σκύλο που είχε στο σπίτι και της έλειψε αμέσως.
Τα οικόσιτα ζώα χρειάζονται λίγο περισσότερο χρόνο από τους ανθρώπους για να καταλάβουν τον θάνατο ενός ατόμου, επομένως είναι σύνηθες να βλέπεις σκύλους να περιμένουν τους νεκρούς ιδιοκτήτες τους, όπως συνέβη με τον Vaguito και επίσης με τον Hashiko, έναν σκύλο που περίμενε τον ιδιοκτήτη του επί χρόνια σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό, μέχρι που πέθανε. Η ιστορία του έγινε η ταινία «Πάντα δίπλα σου», με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκιρ.
