Κανείς δεν έχει ιδέα πώς βρέθηκε εκεί. Αλλά το να το προσπεράσεις και να μείνεις αδιάφορος θα ήταν αδύνατο. Ο πεζοπόρος που περπατούσε σε ένα στενό και ολισθηρό μονοπάτι στο Όρος Lookout στο Φοίνιξ της Αριζόνα, όταν είδε δύο μεγάλα κεχριμπαρένια μάτια να κρυφοκοιτάζουν από μια ρωγμή, το ξέρει καλά.
Ήταν πολύ συγκεντρωμένος στην πεζοπορία του μέχρι που αυτή η λάμψη τράβηξε την προσοχή του. Περπατούσε λίγο έξω από το μονοπάτι και σοκαρίστηκε όταν συνειδητοποίησε ότι το φως που αντανακλούσε ανάμεσα στα βράχια ήταν τα μάτια ενός πολύ φοβισμένου σκύλου, στριμωγμένου σε μια μικρή τρύπα στην πλαγιά του βουνού.
Το γκρι χρώμα της γούνας του έδενε απόλυτα με το περιβάλλον και, αν δεν είχε τόσο διεισδυτικό βλέμμα, ο πεζοπόρος μπορεί να μην τον είχε καν προσέξει. Δεν είχε ιδέα πώς κατάφερε να φτάσει μέχρι εκεί, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι με κάποιο τρόπο είχε κολλήσει και δεν θα μπορούσε να αντέξει σε αυτή την κατάσταση για πολύ ακόμη.
Έτσι, ο άνδρας επικοινώνησε αμέσως με την Arizona Humane Society, η οποία έστειλε δύο κτηνιάτρους ειδικευμένους στην επείγουσα ιατρική, την Tracey Miiller και τη Ruthie Jesus, να τον βοηθήσουν. Αλλά δεν κουνήθηκε από εκεί: περίμενε υπομονετικά να φτάσει βοήθεια, μιλώντας στον τραυματισμένο σκύλο και προσπαθώντας να τον καθησυχάσει.
«Αυτός ο Καλός Σαμαρείτης περίμενε πιθανώς σχεδόν δύο ώρες και χάρη σε αυτόν βρήκαμε αυτό το απίστευτο σκυλί, που έχει κυριολεκτικά το ίδιο χρώμα με τα γύρω βράχια», εξηγεί η Ruthie. «Γίνεται τόσο μπερδεμένο που ο άντρας μας ζήτησε να τον φωνάξουμε Bright Eyes γιατί, όταν πέρασε δίπλα του, αυτό ήταν κυριολεκτικά το μόνο πράγμα που είδε: τα λαμπερά, κεχριμπαρένια μάτια του να τον κοιτάζουν».
Η Bright Eyes ήταν επικίνδυνα αφυδατωμένη, με τα πόδια της κομμένα και μια πληγή στο πλάι. Αλλά “ήταν πολύ γλυκιά και μας επέτρεψε αμέσως να χαϊδέψουμε το κεφάλι της, παρόλο που δεν ήθελε απολύτως να βγει από αυτή την τρύπα. Έπρεπε να την τραβήξουμε έξω σωματικά.” Η σκυλίτσα ήταν σίγουρα πολύ αδύναμη για να περπατήσει και έτσι οι γιατροί τη μετέφεραν με τη σειρά τους στην κοιλάδα στα χέρια τους στο ασθενοφόρο. Και η Bright Eyes παρέμεινε ήρεμη όλη την ώρα, τόσο ευγνώμον που επιτέλους ήταν ασφαλείς.
«Ενώ ήταν στην αγκαλιά μας φαινόταν να χαλαρώνει, σαν να της άρεσε να την κατεβάζουν από το βουνό. Ήταν ένα πολύ μικρό και αρκετά ολισθηρό βραχώδες μονοπάτι, οπότε η Τρέισι κι εγώ τη μεταφέραμε εναλλάξ, αλλά παρά την προσπάθεια ήταν απλώς μια άγγελος Ήξερε ότι τον πηγαίναμε σε ασφάλεια».
Είναι ακόμα ένα μυστήριο πώς και γιατί η Bright Eyes κατέληξε σε αυτό το μονοπάτι. Το σημαντικό όμως είναι ότι κάποιος την βρήκε και την έφερε σε ασφάλεια. «Ήμασταν τόσο χαρούμενοι που την σώσαμε. Από την κατάστασή της μπορούμε να υποθέσουμε ότι βρισκόταν εκεί πάνω για αρκετές μέρες. Χωρίς να πιει, αυτή πιθανότατα θα ήταν η τελευταία της μέρα στη ζωή και αυτός ο πεζοπόρος πραγματικά της έσωσε τη ζωή».
