Η Αργώ είναι ένας ηλικιωμένος σκύλος και ζει με έναν εξίσου ηλικιωμένο φίλο, τον κύριο Τζουζέπε. Η κοινή τους ζωή ζεσταίνεται από καθιερωμένες και στοργικές συνήθειες και τελετουργίες.
Κάθε πρωί η Argo περιμένει τον Τζουζέπε στην κορυφή της σκάλας, ευδιάθετη και κουνώντας την ουρά της, πηγαίνουν στην κουζίνα για να πάρουν πρωινό και τέλος πηγαίνουν στον κήπο για να ελέγξουν τις ντομάτες για να δουν αν είναι τόσο κόκκινες που θέλουν να είναι . Μετά επιστρέφουν σπίτι, ετοιμάζουν λαχανικά για μεσημεριανό και βγαίνουν βόλτα στο μικρό χωριό που μένουν.
Ο κύριος Τζουζέπε ντύνεται με προσοχή: φοράει το μπλε σακάκι του, τις μπλε κάλτσες του, το κασκόλ που του χάρισε η γυναίκα του πριν από είκοσι χρόνια και με το οποίο είναι βαθιά δεμένος, και όταν φυσάει φοράει το γκρι σκουφάκι του. Η Argo βουρτσίζεται και αρωματίζεται και με το αχώριστο κόκκινο λουρί του ετοιμάζεται για την καθημερινή του βόλτα.
Ο τετράποδος φίλος δεν τραβάει, δεν κάνει τον κύριο Τζουζέπε να χάσει την ισορροπία του, δεν τρώει ό,τι βρει στο δρόμο. Είναι καλός σκύλος με καλή συμπεριφορά.
Η καθημερινή βόλτα και οι συγκινητικές τελετουργίες
Ο κύριος Τζουζέπε και ο αχώριστος τετράποδος φίλος του στη βόλτα τους στο χωριό σταματούν σε κάθε μαγαζί: λένε γεια, αγοράζουν κάτι, έστω και ένα απλό σάντουιτς, κουβεντιάζουν με τους γέρους του χωριού. που βρίσκουν να κάθεται στην πλατεία μπροστά από την εκκλησία και σιγά σιγά επιστρέφουν σπίτι. Λίγο πολύ πάντα ταυτόχρονα.
Αυτός ο περίπατος είναι καλός για τα ανθρώπινα πόδια και τα πόδια του σκύλου και για την καρδιά και των δύο.
Μετά γευματίζουν, πάντα με τον ίδιο τρόπο: ο Τζουζέπε τρώει καθισμένος στην κουζίνα μπροστά στην τηλεόραση και η Αργώ τον παρακολουθεί με την ελπίδα να λάβει ένα κομμάτι ψωμί, ένα μικρό κομμάτι τυρί ή ό,τι έχει περισσέψει από το μεσημεριανό γεύμα.
Αφού τακτοποιούν την κουζίνα, όπως κάθε μέρα, μετακινούνται στο σαλόνι στις αντίστοιχες πολυθρόνες τους: ο Τζουζέπε προσποιείται ότι βλέπει τηλεόραση αλλά στην πραγματικότητα κοιμάται και η Αργώ ροχαλίζει δυνατά.
Όταν ξυπνούν και οι δύο, λίγο πολύ πάντα την ίδια ώρα, επιστρέφουν στον κήπο για να ελέγξουν ότι όλα είναι εντάξει. Ο Αργώ μυρίζει τον αέρα που κάθεται στο πρώτο σκαλί της σκάλας και κοιτάζει ευχαριστημένος τον άνθρωπο φίλο του.
Η χηρεία και οι συμβιβασμοί της καρδιάς
Ο κ. Giuseppe και η Argo ζουν μόνοι για πάνω από 10 χρόνια επειδή η σύζυγός του μετακόμισε αλλού λόγω ξαφνικής καρδιακής προσβολής, αφήνοντάς τον με σπασμένη καρδιά παρέα με τα πολυαγαπημένα του τέσσερα πόδια. Η κρυφή ελπίδα να έρθει μαζί της το συντομότερο δυνατό για να ξαναδημιουργήσει την οικογένεια.
Ο Τζουζέπε δεν έχει παιδιά και παρόλο που δεν έχει εγγόνια είναι παππούς πολλών παιδιών στην πόλη του.
Δεν οδηγεί πια, το δίπλωμά του δεν έχει ανανεωθεί πλέον λόγω παθήσεων και ενός προβλήματος ωχράς κηλίδας στα μάτια του, οπότε όταν χρειάζεται να κάνει κάποιες δουλειές έξω από την πόλη καλεί τους γείτονές του, με τους οποίους έχει μια υπέροχη σχέση βασισμένη στην καλοσύνη, σπιτικό ψωμί και λαχανικά από τον κήπο.
Υπάρχει μια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ τους: ο καθένας προσφέρει στον άλλο αυτό που έχει.
Argo: a life saver
Ήταν Τρίτη, και όπως κάθε μέρα της εβδομάδας, μετά το πρωινό, ο κύριος Giuseppe και η Argo πήγαν στον κήπο για να ελέγξουν την ωρίμανση των λαχανικών τους. Εκείνο το πρωί, όμως, υπήρχε κάτι διαφορετικό, περίεργο. Η Αργώ δεν μπορούσε να μυρίσει τον αέρα και δεν μπορούσε να καθίσει ούτε στιγμή στο αγαπημένο της σκαλοπάτι. Ήταν ταραγμένη, ανήσυχη, στριφογύριζε σαν να ήθελε να πιάσει την ουρά της ενώ έλεγχε τον κύριο Τζουζέπε. Η Argo αισθάνεται ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό, πιθανώς κάτι σοβαρό, πολύ σοβαρό πράγματι.
Συνεχίζει να ταράζετε, να γαβγίζει και να ουρλιάζει μέχρι να τραβήξει την προσοχή των γειτόνων. Χάρη στα κατορθώματά της τους προσελκύει στον κήπο – τα δύο οικόπεδα ήταν γειτονικά και ο ένας μπορούσε να κοιτάξει στο έδαφος του άλλου – έτσι, το άγρυπνο βλέμμα των γειτόνων βλέπει ανωμαλίες στη συμπεριφορά του κυρίου Τζουζέπε και μια ανησυχητική ωχρότητα, τουλάχιστον. Σκαρφαλώνουν, τον σώζουν, καλούν το 118 και τον μεταφέρουν εσπευσμένα στο νοσοκομείο.
Η Αργώ είχε νιώσει το έμφραγμα να έρχεται, ο ίδιος αχάριστος καλεσμένος που είχε πάρει τον άνθρωπο φίλο του πριν από δέκα χρόνια. Όταν ο κύριος Τζουζέπε ξύπνησε στο νοσοκομείο, για πρώτη φορά δεν ήταν χαρούμενος που έπαθε καρδιακή προσβολή, εκείνον τον πολυαναμενόμενο Χάροντα που θα τον ένωνε ξανά με τη γυναίκα του, αλλά ρώτησε αμέσως τους γιατρούς για τον τετράποδο φίλο του και να επιστρέψει όσο το δυνατόν συντομότερα στη ζωή του, τις ντομάτες του και τον σωτήρα του με το όνομα Αργώ.
