Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια στο κυνοκομείο, ο Πίτμπουλ Σόρτι υιοθετήθηκε από μια οικογένεια από τη Νοβάρα, όταν ήταν πλέον άρρωστος στο τελικό στάδιο. Ωστόσο, μετά από λίγες μέρες πέθανε, περιτριγυρισμένος από αγάπη και ανθρώπινη ζεστασιά. Η νέα του οικογένεια: «Υιοθετήστε ηλικιωμένα σκυλιά, θα σας δώσουν πίσω την επιθυμία να ζήσετε και να είστε ευτυχισμένοι».
Ο Σόρτι, ο άρρωστος στο τελικό στάδιο Πίτμπουλ που πέθανε λίγες μέρες μετά την υιοθεσία του
Η ζωή του έξω από το κυνοκομείο κράτησε μόνο λίγες μέρες. Η ιστορία του Shorty , ενός ανίατου άρρωστου Pitbull, συγκίνησε τη Γένοβα και όλους τους ανθρώπους που παρακολούθησαν την ιστορία του, από την ασθένεια μέχρι την υιοθεσία που του έδωσε ένα τέλος έξω από το κουτί που τον φιλοξένησε για σχεδόν δέκα χρόνια.
Οι ηγέτες του συλλόγου «Una», διευθυντές του γενοβέζικου δημοτικού κυνοκομείου Monte Contessa, είπαν την ιστορία του: «Με μεγάλη λύπη πρέπει να σας ενημερώσουμε ότι ο Shorty δεν είναι πια εδώ. Ξέραμε ότι ήταν τερματικός , όπως και η υπέροχη οικογένεια που αποφάσισε να τον υιοθετήσει, αλλά δεν είναι εύκολο για κανέναν.
Σόρτι, έζησες εννιά χρόνια σε ένα κουτί, ταλαιπωρήθηκες πολύ, αλλά τις τελευταίες μέρες της ζωής σου, τις πιο δύσκολες, ανακάλυψες τι σημαίνει η λέξη οικογένεια , τι σημαίνει να σε αγαπούν, ανακάλυψες τη ζεστασιά ενός σπιτιού, ανέβαινες σε ένα κρεβάτι, μπορούσες να επιλέξεις σε ποιο ρείθρο να κοιμηθείς. Δεν μπορούσες να βρεις καλύτερους ανθρώπους, αλλά η μοίρα είναι σκληρή και σου επέτρεψε να ζήσεις μαζί τους μόνο λίγες μέρες. Είμαστε σίγουροι, ωστόσο, ότι αυτές οι έξι μέρες ήταν τόσο έντονες που διέγραψαν εν μέρει όσα ζούσες εδώ και χρόνια».
Ο Σόρτι μπόρεσε να περάσει τις τελευταίες μέρες της ζωής του περιτριγυρισμένος από τη ζεστασιά του σπιτιού χάρη στη γενναιόδωρη υιοθεσία από μια οικογένεια από τη Νοβάρα που ανταποκρίθηκε στην τελευταία έκκληση του καταφυγίου. Η Σαμπίνα, ο Ούγκο και τα παιδιά τους Βιρτζίνια και Βιτόριο ήταν κοντά του μέχρι την τελευταία στιγμή, εμποδίζοντάς τον να πεθάνει στο ρείθρο.
«Τα σκυλιά κοιμούνται στις καρδιές μας και ξυπνούν όταν δεν το περιμένεις, αλλά, ένας από εμάς είναι πάντα μαζί σου, Σόρτι – λένε από την οικογένεια των θετών – δεν υπάρχει σκοτάδι ή σιωπή, γύρω σου υπάρχει ο κακός νάνος που σου γαβγίζει, ο Τζάγκο που σε μυρίζει, η Βιρτζίνια που σε ταΐζει και ο Βιτόριο που σε παίρνει και σε παίρνει να κάνεις το τελευταίο κατούρημα στις ρόδες των παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Μας δίνεις θηριώδεις κεφαλές αν δεν νιώθεις αρκετά κοντά. Μερικές φορές σε μυρίζω και νιώθω ότι πάντα σε αναγνώριζα. Υιοθετήστε ηλικιωμένους σκύλους , θα σας δώσουν πίσω την επιθυμία να ζήσετε και να είστε ευτυχισμένοι».
Για το εκτροφείο Monte Contessa, ο Shorty ήταν μέλος της οικογένειας, φιλοξενούμενος της εγκατάστασης για περισσότερα από 9 χρόνια . Στη συνέχεια, η ανακάλυψη της ασθένειας και η ατυχής και αναπόφευκτη μοίρα της: τερματικό. Η απόφαση να τον δώσει για υιοθεσία δεν ήταν απλή, όπως αποδεικνύεται από τα λόγια του συλλόγου «Una» την ημέρα που έφυγε από το κυνοκομείο: «Ο Σόρτι βρήκε υπέροχους ανθρώπους έτοιμους να τον φροντίσουν , παρά την ασθένειά του, και για το χρόνο που του απομένει για να ζήσει. Ήμασταν πολύ διχασμένοι. Αφήστε τον να φύγει ή αφήστε τον να ζήσει στο μόνο μέρος που γνώριζε πάντα; Μας βοήθησε να βρούμε την απάντηση με τη θέλησή του για ζωή. Θέλαμε το καλύτερο για εκείνον, κατάλληλους ανθρώπους και ένα πλαίσιο που ταιριάζει στη φυσική του κατάσταση».
Ο Shorty γεννήθηκε το 2012 και εντάχθηκε στο Monte Contessa όταν ήταν μόλις ενός έτους. Η προσαρμογή δεν ήταν εύκολη, τόσο που τραυματίστηκε το πόδι του από εμμονικό γλείψιμο λόγω άγχους. Οι εθελοντές «Una» δεν τον άφησαν ποτέ μόνο του, συνοδεύοντάς τον σε μεγάλες βόλτες και συνεχίζοντας με εκκλήσεις για ενημερωμένη υιοθεσία παρά την ασθένειά του.
Οι πρώτες του φωτογραφίες στο νέο σπίτι και με τη νέα του οικογένεια έγιναν δεκτές ως μια μεγάλη νίκη για όσους ήταν στο πλευρό του για μια ζωή. «Ο Shorty μας έχει μπει στις καρδιές πολλών – είπαν οι εθελοντές την ημέρα της υιοθεσίας του – για αυτό το λόγο αποφασίσαμε να μοιραστούμε τις πρώτες στιγμές του στο σπίτι. Δεν άργησε να το αφήσει, κατάλαβε αμέσως ότι εδώ είναι το σπίτι του και ότι η νέα του οικογένεια τον αγαπάει ήδη πολύ. Ακόμα ίσως με δυσπιστία, τελικά απολαμβάνει την ελευθερία του».
