Για δεύτερη φορά σκοτώνει ένα σκύλο που συναντά στην περιοχή κοινωνικοποίησης μιας κεντρικής συνοικίας της Νάπολης, το Vomero. Ένα Πιτ Μπουλ πάνω στο οποίο, μυστηριωδώς, έπεσε ένα πέπλο και μιλούσαν για 48 ώρες μόνο στις κουβέντες όσων γνωρίζουν τα γεγονότα, έχει διαπράξει δύο φορές – αλλά φαίνεται και άλλες, και έχει προκαλέσει τραυματισμούς σε άλλα σκυλιά – η πράξη από τις χειρότερες που μπορεί να κάνει ένας σκύλος: να σκοτώσει έναν άλλο κάτω από τα μάτια του ιδιοκτήτη που μπορούσε μόνο να παρακολουθεί αβοήθητος. Συνέβη δύο φορές μέσα σε ένα μήνα σε μια πόλη, τη Νάπολη, όπου το πίτμπουλ γίνεται η διαδεδομένη φυλή, χάρη επίσης σε πολλές παράνομες φάρμες, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε επικίνδυνες γειτονιές ακριβώς στο κέντρο, οι οποίες πολλαπλασιάζονται ελεύθερα. Και χάρη επίσης σε μια τάση που βλέπει σκύλους με έντονους μύες και σε πολλές περιπτώσεις ένα ελαφρύ δάγκωμα,
Μετά τη δολοφονία του σκύλου που βρισκόταν στην ίδια περιοχή που τους είχε φυλάξει, εκείνο της πολύ κεντρικής Piazza Medaglie d’Oro, κατά την άφιξή του η αστυνομία, που κάλεσε εκείνους που για άλλη μια φορά είχαν δει προφανώς μια φρικτή σκηνή, δεν μπόρεσαν να βρουν κανέναν άλλον: θύματα, αρπακτικά, μάρτυρες, άλλα σκυλιά, όλα είχαν εξαφανιστεί σαν το χιόνι στον ήλιο. Συχνά συμβαίνει: «Φοβόμαστε ότι ο σκύλος θα καταδιωχθεί», είπε κάποιος μέσω των social media σχολιάζοντας το περιστατικό.
Ο ιταλικός νόμος απαγορεύει την καταστολή, το πολύ συνιστά διαδρομές, τις σχεδόν άχρηστες άδειες για ιδιοκτήτες σκύλων σε ληστρικό κίνδυνο και τίποτα άλλο. Αλλά τις περισσότερες φορές ο επιτιθέμενος έχει μια ακόμη χειρότερη μοίρα: ισόβια κάθειρξη σε ένα ρείθρο όπου, λόγω της έλλειψης δυνατότητας διαχείρισης, τα πίτμπουλ εγκαταλείπονται εντελώς, οπισθοδρομούν και σε τέτοιες συνθήκες ο θάνατος είναι ένα επιθυμητό τέλος. Ο εν λόγω σκύλος είχε ήδη τεθεί υπόψη της ASL Napoli 1 Centro, η οποία είχε εξετάσει την υπόθεση επιβάλλοντας κυρώσεις και συνταγογραφώντας μαθήματα αποκατάστασης και την υποχρέωση να φοράει φίμωτρο. Υποχρέωση που με ό,τι συνέβη προφανώς δεν τηρήθηκε.
Τι πρέπει να κάνουν όμως οι αρμόδιες αρχές σε περιπτώσεις που επαναλαμβάνονται όλο και συχνότερα; Δεν πρέπει να τελειώνει όπως έγινε το καλοκαίρι του 2019 πάντα στη Νάπολη με το πίτμπουλ Ρόκι, πυροβολήθηκε από αστυνομικό που προχωρούσε στη σύλληψη του ιδιοκτήτη, επειδή ο σκύλος – όπως είπαν – προχώρησε απειλητικά προς το μέρος του και τον είχε δαγκώσει σε ένα παπούτσι.
Μπορεί να γίνει κάτι για να αποφευχθούν τέτοιες καταστάσεις; Στρέψαμε την ερώτηση σε ένα “Escac” που σημαίνει Dog Expert in the Behavioral Area σύμφωνα με το πρότυπο Uni 11/7/90, την πιστοποίηση που υποχρεώνει την εκπαίδευση και τη συνεχή ενημέρωση για να διακρίνουν αυτούς τους ειδικούς που έχουν στα χέρια τους ένα πυρακτωμένο υλικό όπου δεν μπορεί να αυτοσχεδιάσει, από εκπαιδευτές κυνηγιού, κυνήγι τρούφας, διάσωσης ή άλλους εκπαιδευτές αθλημάτων. Η Ναπολιτάνικη Ροζάρια Βερνέζε έχει επιλέξει τον δρόμο της υπερεξειδίκευσης εδώ και χρόνια.
Και προφανώς η ευθύνη δεν είναι δική τους, οπότε πρέπει να εργαστούμε ανάντη. Υπάρχει ανάγκη για μια μεγάλη μεταρρύθμιση: οι ιδιώτες δεν πρέπει πλέον να ζευγαρώνουν αυτά τα σκυλιά, οι εκτροφείς, στα χέρια των οποίων γνωρίζουμε ότι βρίσκονται τα κληρονομικά γενετικά χαρακτηριστικά, πρέπει να είναι πολύ πιο επιλεγμένοι. Το Pit είναι ένα σκυλί που δεν αναγνωρίζεται από την Enci, αλλά δεν έχει σημασία γιατί το Amstaff και το Rottweiler και το Argentine Dogo έχουν τον ίδιο κοινωνικό κίνδυνο.
Στην περίπτωση αυτού του σκύλου που έχει σκοτώσει πολλές φορές: γίνονται πιο δραστήριοι και αρχίζουν να αντιδρούν πιο έντονα μετά από ενάμιση χρόνο, συχνά ακόμη και πριν από τα πρώτα του γενέθλια, και όλα αυτά στη συνέχεια προκαλούν εγκατάλειψη από τους ιδιοκτήτες. Είναι πάντα δύσκολο να συζητήσει κανείς αυτό το θέμα, παρεξηγείται, μπερδεύεται με ειδήμονες ακόμα και όταν είναι εξ ορισμού μακριά από την παρεξήγηση. Αλλά η λύση θα μπορούσε εν τω μεταξύ να είναι ότι αυτοί που παίρνουν αυτά τα σκυλιά πάνε σε άτομα που ασχολούνται με τη συμπεριφορά και όχι σε αυτούς που δεν έχουν αυτή την εξειδίκευση, είναι γενικοί ή επιφανειακοί. Γιατί το Πιτ Μπουλ πρέπει να υποβληθεί σε μια πολύ μακρά διαδικασία κοινωνικοποίησης και θα πρέπει να το κάνει για μια ζωή».
Η Rosaria Vernese, μια μακροχρόνια καθηγήτρια με μαθήματα εξειδίκευσης σε όλη την Ιταλία και στο εξωτερικό, αναφέρει παραδείγματα με αίσιο τέλος: «Έχουμε όμορφες περιπτώσεις Pit που είναι ικανοί να κοινωνικοποιηθούν, έχουμε ακόμη και ένα στο σχολείο μας ικανό να διδάξει άλλους και είναι πρώην επιθετικός σκύλος που είχε συχνές εμφανίσεις εκτός ελέγχου. Μπορείτε να παρέχετε κοινωνικές δεξιότητες σε σκύλους σαν κι αυτούς, αλλά δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν κάποια άτομα που έχουν μια ακατανίκητη αρπακτική παρόρμηση και δεν αποκλείεται ένα οργανικό συστατικό”.
Όπως φαίνεται, ο ειδικός δεν μίλησε ποτέ για καταστολή, μια λύση που βιώνεται ως φόβος, που βρίσκεται μόνο στο μυαλό εκείνων που δεν έχουν ιδέα να διαχειριστούν ένα σκυλί, ούτε εύκολη ούτε δύσκολη. Αλλά το να το κυματίζεις σαν μπαμπούλας χρησιμεύει μόνο για την αφαίρεση της θεραπείας σε ένα πραγματικό πρόβλημα που θα βοηθούσε τους πάντες, και ακόμη και πριν από αυτά τα σκυλιά, που συχνά προορίζονται περισσότερο από άλλα σε τραγικά πεπρωμένα.
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το pet-sitting.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
