Για να καταλάβετε εάν ένας σκύλος έχει σπασμένο πόδι, πρέπει πρώτα να παρατηρήσετε τη συμπεριφορά του: τείνει να μην το βάζει κάτω, να κουτσαίνει ή να το κρατάει ψηλά. Μπορεί επίσης να δείχνει πόνο με το να είναι πιο ντροπαλός και να κινείται λιγότερο.
Ένας σκύλος που έχει σπάσει το πόδι του τείνει να μην το βάζει κάτω, να κουτσαίνει ή να το κρατά ανασηκωμένο. Επιπλέον, το άκρο που επηρεάζεται από το κάταγμα θα φαίνεται μερικές φορές πρησμένο, ζεστό και επώδυνο και μπορεί να υπάρχουν ρήξεις, γρατζουνιές ή μώλωπες στο δέρμα . Σε περίπτωση κατάγματος ποδιού, ο σκύλος θα δείξει τον πόνο δείχνοντας πιο ντροπαλός , κινούμενος λιγότερο, θα έχει πιο γρήγορη αναπνοή και μπορεί να γκρινιάζει από τον πόνο ή ακόμα και να δείχνει επιθετικότητα ως προστατευτική στάση, σε περίπτωση που είναι φοβάται ότι το σπασμένο πόδι του θα αγγίξει και θα πονέσει.
Στην περίπτωση πολλαπλών, μετατοπισμένων ή ανοιχτών καταγμάτων ή της ταυτόχρονης παρουσίας πνευμονικού, κοιλιακού ή κρανιακού τραύματος, ο σκύλος θα παρουσιάσει επίσης άλλα περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά συμπτώματα σε σχέση με το κατεστραμμένο οργανικό διαμέρισμα. Σε όλες τις περιπτώσεις είναι καλύτερο να επικοινωνήσετε αμέσως με έναν κτηνίατρο ώστε πρώτα να σταθεροποιηθούν οι κλινικές καταστάσεις του σκύλου και δεύτερον να διαπιστωθεί το είδος του κατάγματος. Κατά τη μεταφορά στον κτηνίατρο, εάν ο σκύλος πονάει πολύ από το σήκωμα ή το περπάτημα μόνος του, μπορείτε να εξοπλίσετε ένα φορείο στο οποίο θα το τοποθετήσετε με μια ξύλινη σανίδα ή μια κουβέρτα σαν αιώρα.
Κάταγμα ποδιού: πώς να το αναγνωρίσετε
Ωστόσο, δεν είναι πάντα εύκολο να αναγνωρίσουμε ένα κάταγμα και πάνω από όλα να το διακρίνουμε από ένα διάστρεμμα ή μια θλάση. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν κατάγματα που επηρεάζουν ελάχιστα τμήματα των οστών και επομένως δεν προκαλούν πολύ πόνο ή σοβαρά συμπτώματα. Αντιθέτως, υπάρχουν μώλωπες ή σοβαρό συνδεσμικό τραύμα που, εκτός από σημαντικό πόνο, μπορεί να αποτρέψει το περπάτημα και να μιμηθεί τα συμπτώματα ενός κατάγματος.
Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό να εξακριβωθεί η πραγματική φύση της βλάβης μέσω της επίσκεψης και στη συνέχεια μέσω της διαγνωστικής απεικόνισης (ακτινογραφίες, υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία) προκειμένου να αποφασιστεί η καλύτερη διαδικασία για την ταχύτερη ανάρρωση. Σε γενικές γραμμές, ορισμένα συμπτώματα μπορεί να μας κάνουν να υποπτευόμαστε ένα κάταγμα:
Παρουσία τραύματος: γνωρίζετε ότι ο σκύλος έχει υποστεί ατύχημα.
Χωλότητα: ο σκύλος δεν βάζει βάρος στο πάσχον άκρο ή το σηκώνει.
Παρουσία εμφανών τραυματισμών: σε περίπτωση ανοιχτών καταγμάτων, θα παρατηρήσετε το οστό να σκίζει το δέρμα αρκετά ώστε να είναι ορατό εξωτερικά.
Πόνος και οίδημα: η περιοχή που έχει υποστεί κάταγμα δεν είναι μόνο επώδυνη στην αφή, αλλά και πρησμένη και ζεστή
Αξονική απόκλιση: σε περίπτωση κατάγματος των άκρων μπορεί να σημειωθεί και απόκλιση από τη φυσιολογική συμμετρία των άλλων, η οποία είναι εύκολα συγκρίσιμη συγκρίνοντας το προσβεβλημένο άκρο με το ετερόπλευρο.
Θόρυβος γρατσουνίσματος: σε ορισμένα κατάγματα, όταν ψηλαφάτε το κάταγμα, μπορείτε να ακούσετε έναν θόρυβο «ξυσίματος» που δίνεται από τα δύο άκρα του κατάγματος να γλιστρούν κοντά.
Διαφορετική στάση: ο σκύλος θα μπορούσε να καταφύγει μακριά και να είναι ντροπαλός ή ακόμα και να δείξει επιθετικότητα εάν αγγίξει το σπασμένο πόδι.
Τι να κάνετε εάν ο σκύλος σας έχει σπασμένο πόδι
Σε περίπτωση που ο σκύλος έχει σπασμένο πόδι, πρέπει πρώτα να βεβαιωθείτε ότι έχει τις αισθήσεις του και ότι δεν κινδυνεύει η ζωή του λόγω παρουσίας σοκ ή αιμορραγιών σε εξέλιξη, στην πραγματικότητα, αν και το κάταγμα ενός Το πόδι δεν είναι ένα γεγονός που πρέπει να υποτιμηθεί, εμπίπτει σε «πραγματικά» επείγοντα περιστατικά που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του σκύλου, κάτι που αντίθετα μπορεί να συμβεί εάν λόγω του τραύματος, εκτός από το κάταγμα, υπάρξει και εγκεφαλική διάσειση, αιμορραγίες , πνευμονική θλάση, καρδιακός επιπωματισμός ή κοιλιακό τραύμα.
Για να βεβαιωθείτε ότι ο σκύλος είναι καλά και ότι στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο κάταγμα, είναι απαραίτητο να πάτε τον σκύλο στον κτηνίατρο, ο οποίος εκτός από την επίσκεψη θα διαπιστώσει τη γενική κατάσταση της υγείας του σκύλου με εξετάσεις αίματος και χρήση διαγνωστικής απεικόνισης. Αμέσως και εν τω μεταξύ πάτε στον κτηνίατρο είναι καλύτερο να βάλετε το σκυλί σε ασφάλεια , σε ένα ζεστό, άνετο περιβάλλον, είναι δυνατόν να το κάνει καλά εάν το επιθυμεί αλλά καλύτερα να αποφύγετε να δίνετε τροφή αμέσως το οποίο αντίθετα θα μπορούσε να προκαλέσει εμετό και να περιπλέξει την εικόνα.
Εάν ο σκύλος δεν μπορεί να περπατήσει, μπορεί να αυτοσχεδιαστεί ένα φορείο σύροντας μια ξύλινη σανίδα ή κουβέρτα από κάτω του, ώστε να μπορεί να σηκωθεί και να μεταφερθεί εύκολα χωρίς να αγγίξει το σπασμένο πόδι. Αν παρατηρήσετε ότι ο σκύλος κρυώνει, καλύτερα να τον τυλίξετε σε μια κουβέρτα για να μην υποστεί υποθερμία, αντίθετα αν το συμβάν έγινε καλοκαίρι και κάνει πολύ ζέστη και αν παρατηρήσετε ότι ο σκύλος είναι κουρασμένος, δροσιστείτε κάτω και τοποθετήστε το σε ένα αεριζόμενο περιβάλλον για να αποτρέψετε τη θερμοπληξία από το να μην μπορεί να κινηθεί.
Είναι καλύτερο να αποφύγετε τον αυτοσχέδιο νάρθηκα και επιδέσμους για το κάταγμα του άκρου, γιατί μόνο αντιπαραγωγικά θα μπορούσαν να είναι. Συνιστάται σε περίπτωση ανοιχτών καταγμάτων με παρουσία εξωτερικών κολοβωμάτων οστών να τα «πλένουν» πασπαλίζοντας την περιοχή με αλατούχο διάλυμα και καλύπτοντας την περιοχή με μη συμπιεστική γάζα για να αποφευχθεί η περαιτέρω μόλυνση με χώμα ή βρωμιά μέχρι να φτάσει. στον κτηνίατρο. Τα κατάγματα των μακριών οστών των ποδιών συνήθως απαιτούν χειρουργική επέμβαση με τη χρήση πλακών ή σταθεροποιητών, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, για παράδειγμα, εάν επηρεαστεί μόνο η περόνη ή η ωλένη, ο ορθοπεδικός μπορεί να επιλέξει να μην πραγματοποιήσει καμία χειρουργική επέμβαση επειδή τα οστά είναι εκεί που υπάρχει αναμένεται μικρότερο φορτίο από την πλευρά του ζώου και η φυσιολογική εξέλιξη του κάλλου των οστών.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση των λεγόμενων καταγμάτων «πράσινου ραβδιού» στα οποία το κάταγμα δεν έχει προκαλέσει επικάλυψη των κολοβωμάτων, ειδικά εάν το άτομο είναι νεαρό και με εξαιρετικές πιθανότητες ανάρρωσης, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει απόλυτη ανάπαυση και ακινησία.
Εποχές θεραπείας
Ο χρόνος επούλωσης ενός κατάγματος κυμαίνεται κατά μέσο όρο μεταξύ 30 και 60 ημερών , αυτός είναι ο μέσος χρόνος για τον οποίο σε ένα υγιές υποκείμενο σχηματίζεται αρχικά ο κάλος του οστού στο σημείο του κατάγματος και στη συνέχεια η σταθεροποίηση του ως προς τη στερεότητα. Η ξεκούραση είναι απαραίτητη σε όλη τη φάση της επούλωσης, καθώς ακόμη και μια ελάχιστη πίεση με ένα άλμα θα μπορούσε να προκαλέσει σπάσιμο του ανώριμου κάλους των οστών που έχει σχηματιστεί στο κάταγμα.
Ο πρώτος ακτινολογικός έλεγχος, τόσο σε περίπτωση χειρουργικής επέμβασης όσο και μη, πραγματοποιείται συνήθως μετά από 15-20 ημέρες προκειμένου να παρακολουθηθεί η εξέλιξη του κατάγματος και στη συνέχεια ο κτηνίατρος θα επιλέξει με βάση το αποτέλεσμα της ακτινογραφίας και το είδος του κατάγματος εάν θα γίνουν οι επόμενοι έλεγχοι σε 15 ή 20 ημέρες .
Η απόλυτη ανάπαυση αναφέρεται κυρίως σε άλματα, τρέξιμο, μακρινούς περιπάτους, παιχνίδι ή ανεβοκατέβασμα σκαλοπατιών, γι’ αυτό τους μήνες μετά την αποκατάσταση θα χρειαστεί σταδιακή μυϊκή αποκατάσταση , αποφεύγοντας την άμεση έκθεση του σκύλου στο στρες, αυτό είναι πολύ σημαντικό. για να επιτρέψει στον μυϊκό τόνο να ανακτήσει τον τόνο μετά από αναγκαστική ανάπαυση.
