Τι είναι το Σύνδρομο Ακρωτηριασμού Ακραίου Ακραίου;
Το σύνδρομο ακρωτηριασμού της ωχράς είναι μια κληρονομική ασθένεια. Το AMS προκαλεί προοδευτικό εκφυλισμό και ανώμαλη ανάπτυξη των αισθητήριων νευρώνων στο νωτιαίο μυελό και στα περιφερικά νεύρα. που θα προκαλέσει την απώλεια της αίσθησης του πόνου στα άκρα. Μεμονωμένα ή πολλαπλά άκρα μπορεί να προσβληθούν από τη νόσο. Τα πίσω πόδια πιστεύεται ότι επηρεάζονται πιο σοβαρά.
Τα σκυλιά με σύνδρομο ακρωτηριασμού ακρωτηριασμού θα μασήσουν, θα δαγκώσουν, θα γλείφουν και θα αυτοακρωτηριάσουν τα περιφερικά άκρα τους, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε έλκη και μυκητιασικές ή βακτηριακές λοιμώξεις. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να συμβεί αυτόματος ακρωτηριασμός δακτύλων, μαξιλαριών και νυχιών. Οι σκύλοι θα συνεχίσουν να περπατούν σε ακρωτηριασμένα πόδια χωρίς να παρουσιάζουν πόνο ή χωλότητα. Οι κινητικές δεξιότητες, ο συντονισμός και τα αντανακλαστικά θα φαίνονται όλα φυσιολογικά.
Η πιο γνωστή φυλή για το σύνδρομο του ακρωτηριασμού της ακραίου κρανίου είναι το Κόκερ Σπάνιελ, ενώ άλλες που επηρεάζονται επίσης είναι το γερμανικό κοντότριχο πόιντερ, το αγγλικό πόιντερ και το μινιατούρα Schnauzer.
Το σύνδρομο ακρωτηριασμού ακρωτηριασμού (AMS) είναι μια σπάνια αυτοσωματική υπολειπόμενη γενετική αισθητηριακή νευροπάθεια των κυνόδοντες. Προκαλεί την απουσία αίσθησης πόνου στα άκρα του σκύλου και τελικά οδηγεί σε προοδευτικό αυτοακρωτηριασμό.
Συμπτώματα Συνδρόμου Ακρωτηριασμού Ακραίου σε Σκύλους
Τα συμπτώματα του AMS θα ποικίλλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου. Τα κύρια συμπτώματα του συνδρόμου είναι:
Τα κουτάβια με AMS είναι πολύ μικρότερα από τα συγγενή τους χωρίς τη νόσο
Γλείψιμο, μάσημα και δάγκωμα στα πόδια, που μπορεί να ξεκινήσει από την ηλικία των 3 μηνών
Χωρίς πόνο ή αίσθηση θερμοκρασίας
Τα δευτερεύοντα συμπτώματα ή καταστάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν:
Αιμορραγία
Πρησμένα πόδια
Ερυθρότητα γύρω από τα επιθέματα
Απώλεια νυχιών
Εξελκώσεις στα δάχτυλα των ποδιών ή στα πόδια
Υπερμελάγχρωση
Αποστήματα
Εκτεταμένη ίνωση (ουλές)
Βακτηριακή μόλυνση
Μυκητιασική λοίμωξη
Αιτίες Συνδρόμου Ακρωτηριασμού Ακραίου σε Σκύλους
Η ασθένεια σύνδρομο ακρωτηριασμού είναι μια αυτοσωμική υπολειπόμενη κατάσταση. Αυτό σημαίνει ότι ένας σκύλος πρέπει να κληρονομήσει τα μη φυσιολογικά γονίδια και από τους δύο γονείς προκειμένου να επηρεαστεί από την πάθηση. Περισσότερα από ένα κουτάβια στη γέννα μπορεί να προσβληθούν από την ασθένεια. Εάν και οι δύο γονείς σκύλοι είναι απαλλαγμένοι από το σύνδρομο ακρωτηριασμού του ακρωτηριασμού, οι απόγονοί τους δεν θα κληρονομήσουν την πάθηση ούτε θα είναι φορείς της νόσου.
Ένας σκύλος που κληρονομεί μόνο ένα ανώμαλο γονίδιο από τον έναν γονέα δεν θα έχει σημάδια της νόσου, αλλά θα είναι φορέας και μπορεί να μεταδώσει το γονίδιο σε οποιονδήποτε απόγονο. Είναι σημαντικό οι κτηνοτρόφοι να ελέγχουν τους σκύλους και τις σκύλες γόνου με τεστ DNA, για να αποτρέψουν τη γέννηση κουταβιών που έχουν προσβληθεί από το σύνδρομο ακρωτηριασμού της ακραίου άκρου. Ένας κτηνίατρος μπορεί να κάνει τεστ DNA, είναι μια απλή από τα μάγουλα και το στόμα του σκύλου. Το δείγμα στη συνέχεια αποστέλλεται σε εργαστήριο για διαλογή.
Διάγνωση Συνδρόμου Ακρωτηριασμού Ακραίου σε Σκύλους
Ο κτηνίατρός σας θα απαιτήσει ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό του σκύλου σας. Θα κάνει ερωτήσεις σχετικά με τις υπάρχουσες ανησυχίες για την υγεία και πότε εμφανίστηκαν τα συμπτώματα. Στη συνέχεια, ο κτηνίατρος θα κάνει μια φυσική εξέταση. Η διάγνωση τίθεται συνήθως με έναν συνδυασμό εξετάσεων που μπορεί να περιλαμβάνουν:
Ηλεκτρομυογραφία – Η δοκιμή EMG αξιολογεί την απουσία φυσιολογικής υγείας των νεύρων και των μυών. ο σκύλος θα πρέπει να ναρκωθεί ή μπορεί να χρειαστεί να τεθεί υπό αναισθησία για αυτή τη δοκιμή
Οι βιοψίες νεύρων μπορούν να ληφθούν υπό γενική αναισθησία
Η αιμοληψία και οι καλλιέργειες θα βοηθήσουν στον προσδιορισμό εάν υπάρχει βακτηριακή ή μυκητιασική λοίμωξη
Οι σκύλοι που διαγιγνώσκονται με σύνδρομο ακρωτηριασμού της ακραίου άκρου δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή.
Θεραπεία του Συνδρόμου Ακρωτηριασμού της Ακραιοειδούς σε Σκύλους
Δυστυχώς, δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία για αυτήν την ασθένεια. Υπάρχουν τρόποι για την πρόληψη περαιτέρω ακρωτηριασμού, όπως περιλαίμια (κώνοι), επίδεσμοι, φίμωτρα και μποτάκια σκύλου. Η τοπική εφαρμογή αναλγητικών ή στεροειδών φαρμάκων, τα οποία είναι κακής γεύσης, μπορεί επίσης να αποτρέψει το κατοικίδιο από το να γλείψει και να δαγκώσει την περιοχή.
Τα αγχολυτικά φάρμακα (ηρεμιστικά) όπως η διαζεπάμη και οι αναστολείς ενδορφίνης μπορεί να βοηθήσουν το κατοικίδιο ζώο με το άγχος. Τα αντιβιοτικά θα συνταγογραφηθούν εάν διαπιστωθεί ότι υπάρχει μυκητιασική ή βακτηριακή λοίμωξη. Η αφαίρεση με λέιζερ μπορεί να προταθεί για να βοηθήσει στην αποστείρωση των βλαβών και στο θάνατο των νευρικών απολήξεων.
Εναλλακτικές ιατρικές θεραπείες όπως ο βελονισμός ή η θεραπεία με κρύο λέιζερ μπορεί επίσης να προσφέρουν κάποια ανακούφιση στον σκύλο σας. Εάν οι προσπάθειες να σταματήσει τον περαιτέρω αυτοακρωτηριασμό του σκύλου είναι ανεπιτυχείς, ο κτηνίατρός σας μπορεί να προτείνει ευθανασία.
Ανάρρωση του Συνδρόμου Ακρωτηριασμού Ακραίου σε Σκύλους
Δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία για το σύνδρομο ακρωτηριασμού. Θα είναι απαραίτητες οι τακτικές επισκέψεις παρακολούθησης στον κτηνίατρό σας για να παρακολουθείτε πώς ανταποκρίνεται ο σύντροφός σας σε τυχόν συνταγογραφούμενα φάρμακα. Εάν υπήρχε βακτηριακή ή μυκητιασική λοίμωξη θα χρειαστεί να γίνει επανέλεγχος της περιοχής. Είναι σημαντικό να επικοινωνήσετε με τον κτηνίατρό σας εάν έχετε ανησυχίες ή ερωτήσεις σχετικά με τυχόν νέα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν.
Το σύνδρομο ακρωτηριασμού δεν είναι μια απειλητική για τη ζωή ασθένεια, αλλά θα απαιτήσει μια δέσμευση από τον ιδιοκτήτη του κατοικίδιου ζώου για τη διαχείριση των συνθηκών. Εάν ο σκύλος δεν σταματήσει να αυτοακρωτηριάζεται, πρέπει να ληφθεί υπόψη η ποιότητα ζωής του κατοικίδιου ζώου.
