Ένας σκύλος πετάχτηκε από ένα φορτηγό που κινούνταν, αλλά προσγειώθηκε στο σωστό σημείο και υιοθετήθηκε.
Το επεισόδιο έλαβε χώρα στο Μοντερέι του Μεξικού και φαίνεται απίστευτο. Ένα κουτάβι πετάχτηκε από το παράθυρο ενός κινούμενου φορτηγού. Το όχημα πλησίασε με μεγάλη ταχύτητα και πέταξε το ζώο σε μια άδεια έκταση.
Ο Oscar Rangel είναι ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων και εργάζεται σε ένα συνεργείο επισκευής απέναντι από το σημείο όπου πέταξαν το σκυλί. Αυτός και οι συνάδελφοί του είχαν μόλις καθαρίσει τη γη για να διευκολύνουν τα αυτοκίνητα να μπαίνουν και να βγαίνουν.
Η διάσωση
Ο Όσκαρ και οι φίλοι του φώναξαν ακόμη και στον οδηγό, αλλά νόμιζαν ότι είχε πετάξει σκουπίδια από το παράθυρο. Στη συνέχεια, μετά από προσεκτικότερο έλεγχο, παρατήρησαν ότι η τσάντα που πετάχτηκε από το φορτηγό κινούνταν.
Ο Όσκαρ έτρεξε στη σκηνή και βρήκε ένα κουτάβι να τρέμει από φόβο. Η καρδιά χτυπούσε άγρια και το αβοήθητο ζώο έκλαιγε και γκρίνιαζε – ήταν πολύ φοβισμένο. Δεν είχε ιδέα τι είχε συμβεί.
Οι συνάδελφοι του Όσκαρ μπόρεσαν να αναγνωρίσουν το όχημα: ένα λευκό φορτηγό τύπου California Ranger, μοντέλο 1994 έως 1998. Ο οδηγός δεν σταμάτησε ούτε μείωσε την ταχύτητα: απλώς πέταξε τα «σκουπίδια» μέσα από το παράθυρο στο έδαφος.
Το κουτάβι ήταν τυχερό. Κατέληξε να «προσγειωθεί» σε έναν θάμνο – ένας από τους λίγους που είχαν απομείνει μετά την εκκαθάριση της περιοχής. Τα κλαδιά ελάττωσαν το χτύπημα και ο γούνινος γλίτωσε αλώβητος, παρόλο που ήταν τρομοκρατημένος – ήταν σε πανικό και όλοι γύρω δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν.
Η ομάδα δεν ήξερε αν να παραπονεθεί για την ανεύθυνη στάση του οδηγού ή να γιορτάσει το γεγονός ότι το κουτάβι ήταν σώο και αβλαβές. Ο Όσκαρ και οι συνεργάτες του καθάρισαν το γούνινο και του παρείχαν φαγητό.
Η υιοθεσία
Σιγά σιγά το σκυλάκι ηρέμησε. Ο Όσκαρ Ράντζελ αποφάσισε να τον υιοθετήσει – δεν συμβαίνει συχνά που ένας σκύλος, πεταμένος από ένα παράθυρο φορτηγού, δραπετεύει ζωντανός ακριβώς μπροστά μας. Ο νέος κηδεμόνας έχει ήδη χτίσει ένα σπίτι στο εργαστήριο για το γούνινο, που ονομάστηκε Chalán.
Chalán, στο Μεξικό, είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον μαθητευόμενο ή βοηθό οποιουδήποτε επαγγέλματος, όπως κτίστης, ζωγράφος ή μηχανικός. Το σκυλόσπιτο χτίστηκε γρήγορα, με εξαρτήματα που δεν χρησιμοποιήθηκαν στο συνεργείο.
Στο σκυλί – ακόμα ένα πολύ μικρό κουτάβι – δόθηκε επίσης ένα “γιλέκο ασφαλείας”. Είναι μια αντανακλαστική λωρίδα, την οποία χρησιμοποιεί ο γούνινος ενώ κινείται μέσα στο εργαστήριο, για να εμποδίσει κάποιον να τον πατήσει.
Ο Oscar πήγε τον Chalán στον κτηνίατρο για να βεβαιωθεί ότι το νέο κατοικίδιο είναι εντάξει. Το ζώο έχει λάβει τα εμβόλια και όλα είναι εντάξει με τα εμβόλια. Κατά τη διάρκεια της νύχτας ο γούνινος εκπαιδεύεται στη φύλαξη του εργαστηρίου.
Αυτός ο γούνινος έχει γνωρίσει στιγμές απόλυτου πανικού. Ίσως έχει βιώσει άλλες παρόμοιες σκληρές καταστάσεις. Αλλά ο Chalán δεν το θυμάται καν αυτό πια. Το μόνο που θέλει να κάνει είναι να περιμένει τον κηδεμόνα του κάθε πρωί και να περνάει υπέροχα με τους συναδέλφους του.
Ο Oscar δημοσίευσε φωτογραφίες του Chalán στη σελίδα του στο Facebook. Όλα τεκμηριώθηκαν: η διάσωση, η υιοθεσία, η κατασκευή του μικρού σπιτιού, η ιατρική συμβουλή, οι βόλτες του σκύλου στο πάτωμα του συνεργείου, με το γιλέκο ασφαλείας, για να μην υποστούν ατυχήματα.
Ο κηδεμόνας εξομολογείται ότι, έως ότου το κουτάβι πετάχτηκε από το παράθυρο του φορτηγού, δεν είχε σκεφτεί ποτέ να αποκτήσει κατοικίδιο, πόσο μάλλον να βγάλει δεκάδες φωτογραφίες για να τις δημοσιεύσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Επίσης, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η αντίδραση των χρηστών του Διαδικτύου θα ήταν τόσο θετική.
Η ιδέα της δημοσίευσης των φωτογραφιών προήλθε στην πραγματικότητα από μια διαμαρτυρία. Ο Όσκαρ θέλησε να καταγγείλει την ανεύθυνη και εγκληματική στάση του οδηγού, που δεν τον πείραζε να αφαιρέσει τη ζωή ενός αθώου μικρού σκυλιού. Οι χρήστες του Διαδικτύου, ωστόσο, ενδιαφέρθηκαν και άρχισαν να ζητούν πληροφορίες.
Καθώς προχωρούσε η κατάσταση, ο Όσκαρ άρχισε να δείχνει την ανάπτυξη του σκύλου. Όταν το παρατήρησε, συμπεριφερόταν σαν «ευτυχισμένος ιδιοκτήτης σκύλου». Θέλει να δείξει ότι η βοήθεια είναι μια εύκολη, φθηνή και υπεύθυνη χειρονομία. Ο κηδεμόνας συνοψίζει:
«Η δουλειά μας είναι κουραστική και βαριά, αλλά είχαμε ακόμα χρόνο να υιοθετήσουμε αυτό το μικρό γούνινο ξωτικό που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κερδίζει τη μέρα που έρχεται κουνώντας την ουρά του για να παίξει μαζί μας. Χωρίς να γνωρίζουμε ότι είναι πολύ διάσημος και αγαπητός από πολλούς ανθρώπους από πολλές χώρες, και είναι σύμβολο του παραδείγματος που πρέπει να ακολουθήσουμε: να υποστηρίζουμε την κοινότητα και να αγαπάμε τα ζώα».
