Τα σκυλιά της Iulia, μίας άστεγης που ζούσε κάτω από τη γέφυρα Sangone, είναι ασφαλή. Η γυναίκα βρέθηκε νεκρή στο ποτάμι τον Οκτώβριο, αλλά τα σκυλιά της βρέθηκαν και σώθηκαν όπως θα ήθελε. Μια περίπλοκη παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε από το Γραφείο Προστασίας Ζώων του Δήμου που ασχολούνταν με την κυρία εδώ και καιρό.
Η Ιούλια, μαζί με τον σύντροφό της και δύο μικτά σκυλιά , ζούσαν κάτω από τη γέφυρα Sangone, τον ποταμό που διασχίζει έναν δήμο στην επαρχία του Τορίνο. Η ζωή της τελείωσε με έναν ξαφνικό θάνατο στο ίδιο το ποτάμι όπου το σώμα της βρέθηκε άψυχο τον Οκτώβριο. Μια τραγική μοίρα που όμως γλίτωσε τα σκυλιά της που ανασύρθηκαν και σώθηκαν όπως θα ήθελε. Μια περίπλοκη παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε από το Γραφείο Προστασίας Ζώων του Δήμου που ασχολούνταν με την κυρία εδώ και καιρό.
«Γνώρισα την Iulia το 2015 – λέει ο σύμβουλος για τις πολιτικές για τα δικαιώματα των ζώων, Fiodor Verzola – τη χρονιά κατά την οποία με μια άλλη ένωση αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε για εκείνη επειδή είχαν αναφέρει την παρουσία της κάτω από τη γέφυρα Sangone. Όταν πήγαμε να της μιλήσουμε, ανακαλύψαμε ότι ήταν Ρουμάνα πολίτης που είχε εκδιώξει ο δήμος του Τορίνο και είχε βρει ένα σπίτι, ας πούμε, κάτω από αυτή τη γέφυρα. Από εκείνη τη χρονιά ξεκινήσαμε μια ολόκληρη σειρά από δραστηριότητες για να είμαστε κοντά της, παρέχοντας επίσης υποστήριξη για να της βρει ένα νέο σπίτι, το οποίο όμως πάντα αρνιόταν. Στη συνέχεια, όταν μάθαμε ότι είχε πάρει δύο σκυλιά μαζί της, ως Γραφείο Προστασίας Ζώων αφιερωθήκαμε μαζί με την Ένπα και σε αυτούς ».
Δυστυχώς, τον Οκτώβριο η κυρία πέθανε και το σώμα της πιθανότατα παρασύρθηκε από μια πλημμύρα του ποταμού που αργά ή γρήγορα θα μπορούσε να είχε εμπλακεί και τα σκυλιά, αν δεν συνέρχονταν έγκαιρα: «Ήταν μια κακή υπόθεση, αλλά συνεχίσαμε να την παρακολουθούμε. Στην πραγματικότητα, τη στιγμή που αναγνωρίστηκε η Ιούλια, αποφάσισα να μην χάσω χρόνο και να πάω να δω αν ο σύντροφός της φρόντιζε τα σκυλιά, αλλά όταν φτάσαμε βρήκαμε μια αναμφισβήτητα κρίσιμη κατάσταση . Ο ένας ήταν δεμένος σε μια αλυσίδα και ήταν πολύ καχύποπτος, ο άλλος, από την άλλη, ήταν πολύ πειθήνιος και συνεργάσιμος. Γεγονός είναι ότι στο τέλος καταφέραμε να τους πάρουμε μαζί μας. Πλέον τα δύο ζώα βρίσκονται στο υγειονομικό καταφύγιο που διαχειρίζεται η Enpa και μετά τους κατάλληλους ελέγχους θα μπορέσουν να βρουν νέα υιοθεσία».
Το γραφείο προστασίας ζώων Nichelino είναι το σημείο αναφοράς για τα κατοικίδια της πόλης και γιατί ο κόσμος ξέρει ότι δεν είναι ένα απλό γραφείο πληροφοριών. «Ήθελα να το στήσω προσωπικά, αλλά με την πολύ συγκεκριμένη ιδέα να το κάνω λειτουργικό εργαλείο. Το γραφείο μάλιστα δημιουργήθηκε με δημοτική απόφαση και αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας μέσα που να εργάζεται σε εθελοντική βάση, αλλά είναι όλοι δημοτικοί υπάλληλοι που έχω εκπαιδεύσει προσωπικά, ως παιδαγωγός σκύλων. Πρόκειται λοιπόν για ανθρώπους που έχουν αποκτήσει δεξιότητες στον χώρο και με τους οποίους παρεμβαίνω πάντα προσωπικά, γιατί πιστεύω ότι για να κάνεις πραγματικά κάτι χρήσιμο είναι απαραίτητο να λερώσεις τα χέρια σου και να μην γεμίσεις το στόμα σου με μεγάλα λόγια».
Κανείς δεν γεννιέται ειδικός, όπως λένε, και το ίδιο συνέβη και για τη Βερζόλα: «Και εγώ ξεκίνησα με πάθος για τα ζώα, αλλά καθώς προχωρούσα, πείστηκα ότι υπήρχε μεγάλη ανάγκη για κοινωνικές πολιτικές για τα ζώα, γιατί ζουν μαζί μας και οι θεσμοί πρέπει να αρχίσουν να κάνουν πολιτικές που επιτρέπουν την ευκολότερη συνύπαρξη μεταξύ ανθρώπου και σκύλου. Για αυτόν τον λόγο αποφάσισα να γίνω εκπαιδευτής σκύλων γιατί ήδη εργαζόμενος στην πολιτική για την καλή διαβίωση των ζώων, γινόταν όλο και πιο σαφές ότι απαιτούνταν συγκεκριμένες δεξιότητες σε αυτά τα θέματα για να τα αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Από αυτούς τους χώρους γεννήθηκε το Γραφείο Προστασίας Ζώων που εκτός από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, φιλοδοξεί κυρίως να παρέχει εργαλεία για την ενίσχυση της ειρηνικής συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων και όχι μόνο της οικιακής, δεδομένου ότι ο Δήμος μας βρίσκεται στο Πάρκο, επικράτεια του Στουπινίγι και επομένως πρέπει να ληφθούν υπόψη και τα άγρια ζώα».
Η μεθοδολογική και ηθολογική προσέγγιση δεν είναι μόνο στα λόγια, αλλά περιλαμβάνει μια σειρά από πρωτοβουλίες. «Ξεκινήσαμε τη δωρεάν υπηρεσία μικροτσίπ για ιδιόκτητα αιλουροειδή για την πρόληψη των αδέσποτων αιλουροειδών αλλά και της κλοπής. Πιο συχνά από ό,τι φαντάζεστε, στην πραγματικότητα, έστω και καλή τη πίστη, συμβαίνει οι άνθρωποι που βλέπουν μια γάτα να περπατά να πιστεύουν ότι πρέπει να τη σώσουν πάση θυσία, χωρίς να σκεφτούν ότι αυτή η γάτα θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιον και, πάνω απ’ όλα, έχουν όλα το δικαίωμα να περπατήσετε και να ανακαλύψετε τον κόσμο. Δυστυχώς, η Περιφέρεια του Πιεμπονγκσάντ δεν έχει επιβάλει ακόμη την υποχρέωση του μικροτσίπ αιλουροειδών και ως εκ τούτου κάθε Δήμος πρέπει να το κάνει μόνος του».
Ακόμα σχετικά με το θέμα των γατών, το Γραφείο έχει μεταξύ των δραστηριοτήτων του τη συνολική διαχείριση των αποικιών γάτας : «Πιστεύω ότι είναι ο μόνος ή ένας από τους πολύ λίγους Δήμους που ασχολούνται εξ ολοκλήρου με τις αποικίες γάτας που βρίσκονται σε όλη την επικράτεια. Έχουμε περίπου σαράντα από αυτούς και φροντίζουμε για την απογραφή, τη στείρωση και την παρακολούθηση του πληθυσμού των γατών, αλλά ένα πράγμα που ανακάλυψα ότι λίγοι το κάνουν, παρέχουμε στους 40 φροντιστές που το φροντίζουν για λογαριασμό του Δήμου, ποσότητα τροφής που χρειάζεται για όλες τις γάτες».
Πρόσφατα ξεκίνησε επίσης ένα αθλητικό μάθημα mantrailing , το οποίο στη συνέχεια θα μεταφραστεί σε μια επιχειρησιακή μονάδα αναζήτησης ανθρώπων και δηλητηριασμένων δολωμάτων: «Κάνουμε πολλά έργα για παρεμβάσεις με τη βοήθεια ζώων. Και μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα όσοι έχουν σχολεία. Φέτος θα ξεκινήσει ένα νέο πειραματικό έργο με στόχο την πρόληψη της ταλαιπωρίας των νέων σε μια συγκεκριμένη φάση, προσπαθώντας με τη βοήθεια σκύλων να προβλέψουμε τις επικίνδυνες συμπεριφορές που μπορεί να εμφανιστούν σε αυτή τη πολύ λεπτή φάση. Ονομάζεται «Σε εμπιστεύομαι» και περιλαμβάνει έναν κύκλο εβδομαδιαίων συναντήσεων στις πρώτες τάξεις των λυκείων μας».
Μια άλλη μάχη για την οποία νοιάζεται η Βερζόλα είναι η φρικτή πρακτική να κρατούν σκύλους με αλυσίδες : «Σχετικά με αυτό, τροποποίησα το άρθρο 18 του δημοτικού μας κανονισμού, το οποίο, αν και απαγόρευε την πρακτική, αλλά έδωσε κάποιες προϋποθέσεις για τις οποίες κατέστη δυνατή. Εδώ, διέγραψα τις προϋποθέσεις, έτσι ώστε ο κανόνας να μην μπορεί πλέον να ερμηνεύεται και είναι σαφές μόνο ότι η πρακτική απαγορεύεται. Προσπαθώντας να συμμορφωθώ με ό,τι έχουν ήδη κάνει οι Περιφέρειες της Τοσκάνης, της Λομβαρδίας και του Λάτσιο , σε αντίθεση με ό,τι δεν έχει κάνει ακόμη η Περιφέρεια του Πιεμπονγκσάντ, αποφάσισα να σχηματίσω ένα ενιαίο μέτωπο όλων των δήμων της περιοχής που διαθέτουν τμήμα για τις πολιτικές για τα ζώα, αν μπορούμε να ακουστούμε περισσότερο σε περιφερειακό επίπεδο».
Πράγματι, παρά την αλλαγή της ευαισθησίας, αυτή η θλιβερή πραγματικότητα εξακολουθεί να υπάρχει στην επικράτεια του Πιεμόντε και εκτός του ότι είναι απολύτως ανήθικη, οδηγεί σε σκύλους να αναπτύσσουν συμπεριφορές που μπορεί να οδηγήσουν σε στερεότυπα ή επιθετική συμπεριφορά: «Στέρηση από έναν σκύλο από τις τυπικές συμπεριφορές του είδους του είναι ξεκάθαρα μια ηθολογική κακομεταχείριση που δυστυχώς στην Ιταλία δεν ρυθμίζεται από κανένα νόμο . Αυτός είναι ο λόγος που αλλάξαμε τους Κανονισμούς. Κανόνας που όμως δεν έχει σκοπό να έχει αποκλειστικά ανασταλτικό και κυρωτικό χαρακτήρα, αλλά μάλλον να αποτρέψει ατυχήματα και σοβαρές δυναμικές συμπεριφοράς».
Εν ολίγοις, το γραφείο προστασίας των ζώων του Nichelino επενδύει στις πολιτικές για τα ζώα πάνω απ’ όλα από ηθολογική άποψη, επειδή, όπως ξέρουμε, η αγάπη από μόνη της δεν αρκεί: «Ξεκινάω ξεκάθαρα από αυτό, αλλά αν καταλάβετε πραγματικά τι σημαίνει πείτε το Αγαπάτε τα ζώα συνειδητοποιείτε ότι το να νιώθουν μόνοι δεν είναι αρκετό για να εγγυηθεί την ευημερία τους, είναι απαραίτητη η μελέτη και η απόκτηση δεξιοτήτων γιατί χωρίς αυτές μπορεί να γίνει ανεπανόρθωτη ζημιά. Με αυτό κατά νου, μεταξύ Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου θα ξεκινήσει ένα εντελώς δωρεάν μάθημα για τους πολίτες, θα υπάρχουν περίπου εξήντα μέρη, για τον αλφαβητισμό των σκύλων, μια πρωτοβουλία που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε τη μάχη μας ενάντια στην άγνοια των σκύλων που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής».
