Πρώτον, θα ήθελα να εκφράσω τη βαθιά μου λύπη για όλες τις ζωές που χάθηκαν και επλήγησαν από την καταστροφή που κατέστρεψε το Ρίο Γκράντε ντο Σουλ τις τελευταίες ημέρες. Είναι πραγματικά μια τραγωδία που ανακοινώθηκε σε περιόδους κλιματικής αλλαγής.
Δυστυχώς, αυτή η ιστορική πλημμύρα στο νοτιότερο κρατίδιο της Βραζιλίας είναι ένας ζοφερός προάγγελος άλλων παρόμοιων ή πιο σοβαρών γεγονότων που είναι πιθανό να συμβούν με μεγαλύτερη συχνότητα σε ολόκληρη τη χώρα και τον κόσμο.
Ένα σημαντικό μέρος ανθρώπων, κυβερνητικών και μη θεσμών, πολιτικών, κυβερνήσεων και του παραδοσιακού Τύπου συχνά αποδίδουν την ευθύνη για τις κλιματικές διακυμάνσεις σε άλλους, ενώ αποσυνδέονται από οποιαδήποτε δική τους συμβολή στο ανησυχητικό φαινόμενο.
Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή τη στιγμή με επίγνωση και θάρρος για να ελαχιστοποιήσουμε ίσως την επικείμενη ταλαιπωρία που παρουσιάζεται στη ζωή μας.
Η κακή κτηνοτροφία είναι μια από τις κύριες αιτίες της κλιματικής αλλαγής, έχοντας καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και προκαλώντας ένα ατελείωτο ολοκαύτωμα.
Για δεκαετίες και δεκαετίες, η αποψίλωση των δασών για τη δημιουργία βοσκοτόπων και την καλλιέργεια τροφής για τα λεγόμενα ζώα φάρμας έχει καταστρέψει πολύτιμα οικοσυστήματα, απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Εκτός από τις εκπομπές μεθανίου που προκύπτουν από την πέψη των ζώων και την αποσύνθεση των πτωμάτων τους, αποτελούν σημαντική πηγή αερίων του θερμοκηπίου.
Δίνοντας επίσης προσοχή στην ερημοποίηση του εδάφους που προκαλείται από την καταπάτηση ζώων και τη μόλυνση των υπόγειων υδάτων και των υπόγειων υδροφορέων που προκύπτουν από περιττώματα γεμάτα αντιβιοτικά, φάρμακα και φυτοφάρμακα από αυτά τα φτωχά μεθυσμένα ζώα.
Η παραγωγή κρέατος και άλλων προϊόντων ζωικής προέλευσης απαιτεί εκτεταμένες εκτάσεις και μαζική χρήση φυσικών πόρων που είναι ήδη πολύ σπάνιοι.
Και για όσους δεν γνωρίζουν, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Época Negócios, η εκτροφή ζώων για κατανάλωση καταλαμβάνει το 75% της καλλιεργήσιμης γης του πλανήτη, παρά το γεγονός ότι συνεισφέρει μόνο το 12% των θερμίδων που καταναλώνονται παγκοσμίως.
Και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους μπορούμε επίσης να εξηγήσουμε το δράμα της πείνας. Παρά το γεγονός ότι παράγεται ένα μεγάλο πλεόνασμα θερμίδων ετησίως, εκατομμύρια άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα της πείνας, επειδή ένα μεγάλο μέρος των σιτηρών που παράγονται προορίζονται για τη διατροφή των ζώων.
Στη Βραζιλία, εκατομμύρια εκτάρια αυτοφυούς βλάστησης, συμπεριλαμβανομένων των ευαίσθητων περιοχών όπως ο Αμαζόνιος και το Cerrado, θυσιάστηκαν για να ανοίξουν χώρο για βοσκοτόπια και φυτείες σιτηρών, όπως η σόγια, που προορίζονται κυρίως για τη διατροφή των ζώων που θα θανατωθούν για ανθρώπινη κατανάλωση.
Αυτή η αχαλίνωτη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων όχι μόνο απειλεί τη βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα, αλλά συμβάλλει και στην ίδια μας την καταστροφή.
Εκτός από την περιβαλλοντική ζημιά, η κτηνοτροφία χαρακτηρίζεται από εκμετάλλευση και σκληρότητα κατά των ζώων. Εκατομμύρια από αυτούς (περιορισμένοι ή όχι) ζουν σε ανθυγιεινές συνθήκες, υφίστανται σωματική και ψυχολογική κακοποίηση καθ’ όλη τη σύντομη και επίπονη ζωή τους.
Η απάνθρωπη μεταχείριση και η έλλειψη προσοχής για τα συμφέροντα και τις ανάγκες των ζώων συνιστά σαφή παραβίαση των δικαιωμάτων και της ηθικής των ζώων.
Πριν από εννέα χρόνια, μια έκθεση που κυκλοφόρησε από το Επιχειρηματικό Συμβούλιο της Βραζιλίας για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (CEBDS) και τη Γερμανική Υπηρεσία Διεθνούς Συνεργασίας τόνισε το υψηλό κόστος που συνδέεται με την κτηνοτροφία στη Βραζιλία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, για κάθε 1 εκατομμύριο R$ σε έσοδα που παράγονται από τον κλάδο, πετάχτηκαν εντυπωσιακά 22 εκατομμύρια R$ λόγω απώλειας φυσικού κεφαλαίου και άλλων περιβαλλοντικών ζημιών. Επιπλέον, οι εργασίες σφαγής και επεξεργασίας ζώων έχουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις που είναι 371% μεγαλύτερες από τα έσοδα που παράγουν για τη χώρα.
Οι αριθμοί αυτοί αποδεικνύουν τις αρνητικές επιπτώσεις της κτηνοτροφίας στη διατήρηση του περιβάλλοντος και στην οικονομική βιωσιμότητα της χώρας.
Η επιστήμη υποστηρίζει επίσης την επείγουσα ανάγκη αλλαγής διατροφικών συνηθειών. Οι μελέτες δείχνουν σταθερά ότι η μετάβαση σε μια φυτική διατροφή είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, τη διατήρηση των φυσικών πόρων και την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Η αυστηρή χορτοφαγία συμβάλλει επίσης στην ανθρώπινη υγεία μειώνοντας τον κίνδυνο χρόνιων ασθενειών.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε τις τρομερές συνέπειες της κτηνοτροφίας και να λάβουμε συγκεκριμένα μέτρα για να αλλάξουμε τα καταναλωτικά μας πρότυπα.
Η γνωστική ασυμφωνία μεταξύ της καταδίκης της αποψίλωσης των δασών και της κατανάλωσης κρέατος και προϊόντων που σχετίζονται με την περιβαλλοντική υποβάθμιση αντανακλά την έλλειψη ευθυγράμμισης μεταξύ των δηλωμένων περιβαλλοντικών αξιών και της πρακτικής και συνειδητής συμπεριφοράς.
Η προώθηση μιας πιο συνειδητής διατροφικής κουλτούρας, βασισμένης σε τρόφιμα φυτικής προέλευσης, εκτός από τις ηθικές επιλογές, είναι επιτακτική ανάγκη να εγγυηθεί ένα βιώσιμο μέλλον για όλους εμάς –ανθρώπους και μη– για τον πλανήτη μας.
Η υιοθέτηση του βιγκανισμού, ανεξάρτητα από τυχόν φιλοσοφικές ή προσωπικές διαφωνίες, είναι μια ουσιαστική στρατηγική εν μέσω των πιεστικών συνθηκών που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή. Είναι πρακτική επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι περιβαλλοντικές προκλήσεις και η επισιτιστική ασφάλεια που διαπερνούν τη σύγχρονη κοινωνία μας.
Χωρίς την αναγνώριση και την αποτελεσματική εφαρμογή του βιγκανισμού, οι ενέργειες για τη βιωσιμότητα και τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής είναι απλά κενά λόγια στη ρητορική εκείνων, συμπεριλαμβανομένων και ειδικότερα, που εργάζονται για την υπεράσπιση του κλίματος.
