Κανείς δεν τον σκέφτηκε και το να ψαχουλεύει στα σκουπίδια ήταν ο μόνος τρόπος για να προσπαθήσει να επιβιώσει
Δυστυχώς, δεν γεννιούνται όλα τα ζώα και δεν ζουν σε ένα φιλόξενο περιβάλλον. Η πρακτική της εγκατάλειψης συνεχίζει να αντιπροσωπεύει μια ευρέως διαδεδομένη πρακτική, λόγω της σκληρότητας ορισμένων ανθρώπινων όντων, που είναι πολύ επικεντρωμένοι στον εαυτό τους. Το κουτάβι σε αυτή την ιστορία αρχικά πέρασε δύσκολα, αναγκάστηκε να επιβιώσει στη μέση ενός δρόμου. Σίγουρα όχι ο φυσικός βιότοπος, δεδομένων των κινδύνων που κρύβουν μέσα τους. Μερικές φορές, συμβαίνει να έχουμε δυσάρεστες, ακόμη και τραυματικές, συναντήσεις. Ωστόσο, η κοινωνία εξακολουθεί να αποτελείται από καλούς ανθρώπους, πρόθυμους να βοηθήσουν γλυκιές ψυχές που έχουν ανάγκη.
Όταν ένας διασώστης βρήκε ένα εγκαταλελειμμένο κουτάβι δίπλα σε έναν κάδο σκουπιδιών , παραλίγο να καταρρεύσει και να κλάψει. Τρέμοντας, το κουτάβι μετά βίας μπορούσε να περπατήσει, αλλά έπρεπε να σταθεί όρθιο για να ψάξει για προμήθειες. Ωστόσο, όταν συνάντησε τον ξένο ένιωσε αμέσως άνετα. Ίσως η έντονη ευαισθησία του τον είχε κάνει να καταλάβει ότι είχε καλή παρέα. Πράγματι, έτρεξε προς το μέρος του, αρχίζοντας να γαβγίζει , σαν να τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ένα αίτημα που έγινε αμέσως δεκτό: το κουτάβι το έφερε στο σπίτι ο διασώστης και πήγε αμέσως στο νέο του κατάλυμα.
Ένιωθε τέλεια άνετα, έτσι, όρμησε πάνω στο φαγητό, το καταβρόχθισε σε μια στιγμή. Ήταν τόσο μικρός που το αγοράκι δεν είχε δόντια. Έπρεπε να βρει μια θετή μητέρα έτοιμη να τον θηλάσει και η αναζήτηση αποδείχθηκε καρποφόρα. Για μια-δυο βδομάδες η μητέρα του σκύλου φρόντιζε τον ίδιο και άλλους «γούνινους συντρόφους», με τους οποίους το ίδρυμα διασκέδασε πολύ.
Αφού πέρασε χρόνο εκεί, το κουτάβι υιοθετήθηκε από μια γυναίκα . Μόλις οι δυο τους διασταυρώθηκαν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Από σήμερα και μετά, το τετράποδο θα απολαμβάνει κάθε άνεση, αντιμετωπίζεται με φροντίδα και αφοσίωση, στο όνομα της άνευ όρων αγάπης .
