Η συχνότητα της δηλητηρίασης από ναφθαλίνη στα κατοικίδια είναι αρκετά χαμηλή — 158 περιπτώσεις αναφέρθηκαν στο Κέντρο Ελέγχου Δηλητηριάσεων Ζώων μεταξύ 2002 και 2024. Αλλά αυτό καθίσταται άσχετο όταν το κατοικίδιό σας αρρωσταίνει.
Οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις περιλαμβάνουν ένα κατοικίδιο που τρώει ναφθαλίνη, αλλά μπορεί επίσης να προκύψουν προβλήματα όταν εκτίθενται στους αναθυμιάσεις που παράγουν η ναφθαλίνη ή όταν το δέρμα τους έρχεται σε επαφή με αυτές. Εάν έχετε ναφθαλίνη στο σπίτι σας, πρέπει να γνωρίζετε τι τις κάνει τοξικές και τι να κάνετε εάν το κατοικίδιο ζώο σας έρθει σε επαφή μαζί τους.
Διαφορετικά είδη ναφθαλίνης, Διαφορετικές Τοξικές Αντιδράσεις
Καταρχήν, η ναφθαλίνη δεν είναι όλες ίδιες. Μπορούν να περιέχουν δύο διαφορετικά δραστικά συστατικά: ναφθαλίνη ή παραδιχλωροβενζόλιο (π-διχλωροβενζόλιο). Αυτές οι δύο χημικές ουσίες είναι επίσης διαθέσιμες ως νιφάδες και κρύσταλλα, εκτός από ναφθαλίνη. Σε οποιαδήποτε μορφή, η ναφθαλίνη είναι περίπου δύο φορές πιο τοξική από το παραδιχλωροβενζόλιο, πράγμα που σημαίνει ότι ένα κατοικίδιο μπορεί να φάει περίπου διπλάσια ποσότητα παραδιχλωροβενζολίου πριν επέλθει ο θάνατος. Επομένως, εάν πρόκειται να αγοράσετε ναφθαλίνη, ψάξτε για αυτές που είναι κατασκευασμένες από παραδιχλωροβενζόλιο.
Τα συμπτώματα της τοξικότητας από ναφθαλίνη και παραδιχλωροβενζόλιο είναι επίσης διαφορετικά. Αφού καταναλωθεί, η ναφθαλίνη επηρεάζει πρώτα το γαστρεντερικό σύστημα, προκαλώντας εμετό και κακή όρεξη, αλλά τα προβλήματα δεν σταματούν εκεί. Η ναφθαλίνη καταστρέφει επίσης τα ερυθρά αιμοσφαίρια ενός κατοικίδιου ζώου και μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία, καφέ βλεννογόνους, αδυναμία, λήθαργο και μερικές φορές επιληπτικές κρίσεις. Ο καταρράκτης και η ηπατική βλάβη είναι επίσης πιθανοί. Η ναφθαλίνη μπορεί επίσης να απορροφηθεί μέσω του δέρματος και των πνευμόνων, αλλά τα πιο σοβαρά προβλήματα εμφανίζονται μετά την κατάποση.
Τα κατοικίδια που τρώνε παραδιχλωροβενζόλιο μπορεί επίσης να κάνουν εμετό, αλλά στη συνέχεια τείνουν να έχουν συμπτώματα που σχετίζονται με δυσλειτουργία του νευρικού συστήματος, όπως αποπροσανατολισμό, τρόμο, δυσκολία στο περπάτημα, σάλια, κατάθλιψη και επιληπτικές κρίσεις. Μπορεί επίσης να αναπτυχθούν καταρράκτες και ηπατική βλάβη. Σε σπάνιες περιπτώσεις, είναι πιθανή η βλάβη των ερυθρών αιμοσφαιρίων και η αναιμία. Η επαφή του δέρματος με το παραδιχλωροβενζόλιο μπορεί να προκαλέσει αίσθημα καύσου και τοπικό ερεθισμό.
Οι αναθυμιάσεις που παράγονται τόσο από το ναφθαλίνιο όσο και από το παραδιχλωροβενζόλιο μπορεί να είναι πολύ ερεθιστικοί για τη μύτη, τα μάτια και τους πνεύμονες. Τα κατοικίδια που βρίσκονται γύρω από τις αναθυμιάσεις της ναφθαλίνης μπορεί να εμφανίσουν κόκκινα μάτια, καταρροή, ρινική καταρροή, φτέρνισμα και/ή βήχα.
Οι γάτες είναι πιο ευαίσθητες στη ναφθαλίνη από τους σκύλους και άλλα είδη μπορεί να αρρωστήσουν επίσης μετά την έκθεση. Για παράδειγμα, οι κτηνίατροι έχουν αναφέρει αρκετές περιπτώσεις πτηνών που εμφανίζουν συμπτώματα όπως λήθαργο, αδυναμία και δυσκολία στην αναπνοή μετά από εισπνοή αναθυμιάσεων από ναφθαλίνη. Τουλάχιστον ένα πουλί πέθανε ως αποτέλεσμα.
Τι να κάνετε εάν το κατοικίδιό σας δηλητηριαστεί από ναφθαλίνη
Σαφώς ο καλύτερος τρόπος για να προστατέψετε τα κατοικίδια από τη ναφθαλίνη και το παραδιχλωροβενζόλιο είναι να τα κρατήσετε μακριά από τη ναφθαλίνη (μακριά αν μιλάμε για πουλί). Αλλά μερικές φορές, παρά τις καλύτερες προσπάθειές μας, τα ζώα εκτίθενται. Τι πρέπει να κάνει τότε ένας γονέας κατοικίδιου;
Η κατανάλωση μίας ναφθαλίνης είναι αρκετή για να αρρωστήσουν πολύ οι γάτες και τα μικρά σκυλιά, επομένως αυτό δεν είναι μια κατάσταση που πρέπει να αγνοηθεί. Εάν υποψιάζεστε ότι το κατοικίδιό σας έχει φάει ναφθαλίνη (ή εκτέθηκε από άλλη οδό), καλέστε αμέσως τον κτηνίατρό σας. Μπορεί να είναι δυνατό να κάνετε το κατοικίδιο ζώο σας να κάνει εμετό τη ναφθαλίνη εάν την έχει φάει τις τελευταίες δύο ώρες.
Ανάλογα με την κατάσταση του κατοικίδιου ζώου σας και πόσο μακριά βρίσκεστε από την κλινική, ο κτηνίατρός σας μπορεί να σας συστήσει να προκαλέσετε εμετό στο σπίτι ή να φέρετε το κατοικίδιό σας για τη διαδικασία. Και στις δύο περιπτώσεις, εκτός εάν εσείς και ο κτηνίατρός σας είστε βέβαιοι ότι το κατοικίδιο ζώο σας δεν έχει άλλη ναφθαλίνη ή παραδιχλωροβενζόλιο στο σύστημά του, θα χρειαστεί περαιτέρω θεραπεία. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πλύση στομάχου (ξέπλυμα του στομάχου), χορήγηση ενεργού άνθρακα ή θεραπεία με υγρά και φάρμακα για τον περιορισμό του εμετού, των επιληπτικών κρίσεων και της βλάβης του ήπατος και της γαστρεντερικής οδού. Εάν τα αποτελέσματα των εργασιών αίματος δείχνουν ότι το κατοικίδιο ζώο σας έχει αναιμία, μπορεί επίσης να χρειαστεί μετάγγιση αίματος και φάρμακα που προστατεύουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια.
Τι είδους ναφθαλίνη κατάπιε το κατοικίδιο ζώο σας;
Δεδομένου ότι η θεραπεία μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με το αν οι ναφθαλίνη κατασκευάστηκαν με ναφθαλίνη ή παραδιχλωροβενζόλιο, εάν δεν είστε σίγουροι για το είδος της χημικής ουσίας στη ναφθαλίνη που μπορεί να έχει φάει το κατοικίδιο ζώο σας, ένα προσεγμένο κόλπο μπορεί να βοηθήσει εσάς και τον κτηνίατρό σας να καταλάβετε πώς να προχωρήσετε.
Προσθέστε 3-4 κουταλιές της σούπας επιτραπέζιο αλάτι σε μισό φλιτζάνι χλιαρό νερό.
Ανακατεύουμε καλά και προσθέτουμε επιπλέον αλάτι αν χρειάζεται μέχρι να μην διαλυθεί άλλο αλάτι.
Προσθέστε μια αντιπροσωπευτική ναφθαλίνη στο διάλυμα.
Η ναφθαλίνη θα επιπλέει και η ναφθαλίνη από παραδιχλωροβενζόλιο θα βυθιστεί.
