Ο ηλικιωμένος σκύλος ξαναγεννιέται και είναι πολύ χαρούμενος με τον νέο ιδιοκτήτη και τη νέα ζωή που απέκτησε.
Τα καταφύγια και οι ομάδες διάσωσης είναι απαραίτητα για την παροχή υγείας, ευημερίας και ποιότητας ζωής στα αδέσποτα ζώα. Υπάρχει όμως ένα άλλο σημαντικό στοιχείο: ο υποψήφιος για υιοθεσία. Χωρίς αυτόν πολλά έργα θα σταματούσαν, όπως συμβαίνει με αυτό το ηλικιωμένο σκυλί, που φαινόταν να ξαναγεννήθηκε όταν επιλέχθηκε και υιοθετήθηκε.
Το επεισόδιο έλαβε χώρα στο Tehachapi, μια πόλη 14.000 κατοίκων στη νοτιοκεντρική Καλιφόρνια (δυτική ακτή των ΗΠΑ). Η υιοθεσία ενός ηλικιωμένου σκύλου είναι ένα παράδειγμα για να μας υπενθυμίσει ότι η ζωή στον πλανήτη είναι πεπερασμένη – κανείς δεν είναι αθάνατος εδώ γύρω – αλλά είναι πάντα γεμάτη χαρούμενα και αξιομνημόνευτα γεγονότα.
Η ιστορία του Χένρι και του Ζακ
Ο Χένρι είναι ένας 16χρονος σκύλος μιγάς που τον χάρισε η πρώην οικογένειά του – ισχυρίστηκαν ότι δεν μπορούσαν να κρατήσουν το ζώο, φθαρμένο από την ηλικία και με πολλές επείγουσες ανάγκες.
Η υιοθεσία αδέσποτων ζώων, που διασώζονται από τους δρόμους ή παραδίδονται από κηδεμόνες σε καταφύγια, δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση. Οι περισσότεροι αιτούντες αναζητούν νεαρά σκυλιά και γάτες (κατά προτίμηση κουτάβια) και οι γούνινες ράτσες είναι πιο πιθανό να μετεγκατασταθούν.
Από την άλλη πλευρά, οι ηλικιωμένοι , άρρωστοι και σκύλοι μεικτής φυλής υποφέρουν σχεδόν πάντα για μεγάλες περιόδους καταφυγίου, χωρίς καμία ελπίδα να βρουν νέο σπίτι. Στις ΗΠΑ η κατάσταση μπορεί να είναι ακόμα χειρότερη, αφού η βασική νομοθεσία προβλέπει την ευθανασία ζώων σε περίπτωση έλλειψης ενδιαφέροντος ή ακόμη και έλλειψης χώρου.
Για όλους αυτούς τους παράγοντες, όλα έδειχναν ότι ο Χένρι θα έμενε στο καταφύγιο, χωρίς καμία προσδοκία υιοθεσίας. Μετά ήρθε ο Zach Skow, ένας ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ζώων. Ο Zach είναι συνιδρυτής του Marley’s Mutts Dog Rescue.
Το Marley’s Mutts είναι ένας οργανισμός με έδρα την Καλιφόρνια, αφιερωμένος στη διάσωση, την υποδοχή και την παραπομπή σκύλων και γατών όλων των χρωμάτων, σχημάτων, ηλικιών και φυλών. Ο Ζακ ήξερε ότι η περίπτωση του Χένρι ήταν ιδιαίτερη και αποφάσισε να παρέμβει.
Τα τελευταία χρόνια, ο ακτιβιστής έχει καλωσορίσει μερικές δεκάδες ζώα στο σπίτι του. Τα περισσότερα από αυτά ήταν άρρωστα ή τραυματισμένα σκυλιά και γάτες, τα οποία χρειάζονταν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να ανακτήσουν τις συνθήκες για να υιοθετηθούν.
Το βασικό καθήκον του Zach είναι να αποκαταστήσει τα τετράποδα και να τα κάνει ελκυστικά για επίδοξους γονείς σκύλων και γατών. Είναι δύσκολη δουλειά, γιατί ο ακτιβιστής δημιουργεί και σπάει συνεχώς δεσμούς, αλλά κάθε υιοθετημένο ζώο καταλήγει να είναι μια μικρή νίκη.
Με τον Χένρι, όμως, το πρόβλημα ήταν μεγαλύτερο. Ο σκύλος ήταν σχετικά καλά στην υγεία του. Οι κτηνίατροι διέγνωσαν έναν κακοήθη αλλά αργά αναπτυσσόμενο όγκο που ήταν απίθανο να θέσει σε κίνδυνο τη συνολική υγεία του ηλικιωμένου ζώου.
Δεν εντόπισαν άλλα σοβαρότερα προβλήματα εκτός από περιορισμούς που σχετίζονται με την ηλικία. Ο ηλικιωμένος σκύλος είχε κάποια αναπηρία κινητικότητας και είχε χάσει μέρος της ικανότητας να βλέπει και να ακούει. Ο Χένρι υποφέρει επίσης από κάποια ήπια γαστρεντερικά προβλήματα.
Αυτές οι συνθήκες δεν μπορούσαν να ξεπεραστούν. Στην ηλικία των 16, η πρόγνωση είναι ότι ο Χένρι θα γινόταν όλο και πιο νωθρός, αδιάφορος και ακόμη και γκρινιάρης, όπως συμβαίνει συχνά με τα μεγαλύτερα ζώα.
Ο Ζακ αποφάσισε ότι αυτή τη φορά η υιοθεσία θα έπρεπε να είναι μόνιμη. Χρειαζόταν να πάρει τον Χένρι στο σπίτι, όχι απλώς για να έχει ένα προσωρινό σπίτι, για να ξαναζήσει πώς είναι να ζεις με ανθρώπους και να παραμένεις σε φόρμα για υιοθεσία.
Ο Χένρι χρειαζόταν μια οικογένεια και ο Ζακ αποφάσισε να είναι η υποστήριξη που χρειαζόταν ο γούνινος. Δεν είναι μια απλή κατάσταση: ακόμη και νεαρά και υγιή ζώα έχουν μια σειρά από επιθυμίες και ανάγκες. Οι ηλικιωμένοι χρειάζονται ακόμα περισσότερα: φιλία, συνεχή επίβλεψη, νοσηλευτική φροντίδα.
Επίσης, η υιοθέτηση ενός ηλικιωμένου κατοικίδιου απαιτεί μεγάλη αποστασιοποίηση. Μερικά σκυλιά φτάνουν τα 20, αλλά τα περισσότερα δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα 12 ή τα 13. Κάποιοι σοφοί κάποτε είπαν ότι «πεθαίνουν νωρίτερα γιατί γεννιούνται ξέροντας να αγαπούν, ενώ χρειαζόμαστε δεκαετίες για να μάθουμε και να κατανοήσουμε αυτό το συναίσθημα».
Ακόμα κι έτσι, η επιλογή ενός συντρόφου γνωρίζοντας ότι θα έχει μόνο λίγους μήνες, ίσως και έναν χρόνο συμβίωσης, είναι μια ευγενής και σπάνια στάση.
Τότε ο Χένρι υποδέχτηκε οριστικά στο σπίτι τον Ζακ. Βλέποντας μόνο με ένα μάτι, ακούγοντας λίγα, έχοντας έναν όγκο που προκαλεί δυσφορία και προβλήματα στις αρθρώσεις, ο σκύλος μπορεί να πει ότι ξέρει πώς είναι να ζεις σε ένα «σπίτι, γλυκό σπίτι».
Ο Ζακ δεν ήξερε πόσο καιρό θα μπορούσε να απολαμβάνει την παρέα του Χένρι, αλλά δεν τον ένοιαζε. Υπήρχε πιθανότητα ο σκύλος να πέθαινε σε λίγες μέρες ή εβδομάδες, αλλά δεν συνέβη αυτό.
Καθώς ο Χένρι έχει προσαρμοστεί στο νέο του σπίτι, φαίνεται να έχει ξαναγεννηθεί. Ο σκύλος άρχισε να επιλέγει τα πιο ευχάριστα περιβάλλοντα – περνά τον περισσότερο χρόνο του στο μπαλκόνι, κάνοντας ηλιοθεραπεία – εξερευνώντας, αναλαμβάνοντας τον χώρο και την οικογένεια.
Έξι εβδομάδες μετά την τελική υιοθεσία, ο Zach ξαφνιάστηκε από μια βιασύνη: όταν επέστρεψε στο σπίτι, τον υποδέχτηκε ένα ξέφρενο πάρτι από τον Henry, ο οποίος έτρεξε να τον συναντήσει, δείχνοντας ευτυχία και απόλυτη εμπιστοσύνη.
Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα θα ήταν αρκετή ανταμοιβή για τον κηδεμόνα, αλλά ο Χένρι συνεχίζει να δείχνει πίστη και συντροφικότητα. Ο Ζακ εγγυάται ότι ο σκύλος θα φύγει από τη ζωή περιτριγυρισμένος από αγάπη. Υπάρχουν ακόμη και υποψήφιοι για την υιοθεσία του «νέου Ερρίκου», ο οποίος φαίνεται να ήταν νέος μόνο και μόνο επειδή είχε την ευκαιρία να ζήσει στενά με έναν φίλο.
