Τα παιδιά συχνά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από όσα πιστεύουμε και οι συμπεριφορές μας μπορεί άθελά μας να τους κάνουν να φοβούνται τα ζώα. Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε να συμβεί αυτό; Και, αν το παιδί έχει ήδη αναπτύξει τη φοβία, πώς να καταλάβετε αν η παρέμβαση ψυχοθεραπευτή είναι απαραίτητη;
Μερικές φορές τα παιδιά δημιουργούν αμέσως έναν πολύ έντονο δεσμό με τα ζώα , ο οποίος , με βάση τη μη λεκτική επικοινωνία, μπορεί να γίνει εξαιρετικά οικείος και βαθύς. Άλλες φορές, ωστόσο, τα τρομοκρατούν και μπορεί να έχουν αντιδράσεις κλάματος και μόνο στη θέα ενός σκύλου ή μιας γάτας . Ας καταλάβουμε γιατί συμβαίνει, πιθανές λύσεις για να το αποφύγουμε και τι να κάνουμε αν το παιδί έχει ήδη αναπτύξει ζωοφοβία.
Γιατί κάποια παιδιά φοβούνται τα ζώα;
Πρώτα απ ‘όλα, τα παιδιά μπορεί να μην είναι συνηθισμένα στην παρουσία ζώων. Εάν το παιδί δεν μένει σε σπίτι όπου υπάρχουν κατοικίδια και αν δεν τα συναντά ακόμα και όταν επισκέπτεται φίλους και συγγενείς, μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για να δημιουργηθεί μια σχέση . Το παιδί, μάλιστα, θα μπορούσε να είναι περίεργο αλλά, ταυτόχρονα, και να φοβάται αυτόν τον νέο τετράποδο συμπαίκτη. Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να εκφοβίζονται από ορισμένα ζώα επειδή έχουν παρατηρήσει προηγουμένως τη συμπεριφορά των γονιών τους ή σημαντικών άλλων προσώπων. Τα πιτσιρίκια στο σπίτι μερικές φορές μας φαίνονται αποσπασμένα, αλλά συχνά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Αν έχουν παρατηρήσει τις φοβικές αντιδράσεις φίλων ή συγγενών, μπορεί να έχουν μάθει ότι πρέπει να φοβούνται τα ζώα και, κατά συνέπεια, θα επαναλαμβάνουν αυτή τη συμπεριφορά κάθε φορά που βρίσκονται στην παρουσία τους. Επιπλέον, πολλές φοβίες ζώων αναπτύσσονται μετά από τραυματικές εμπειρίες , όπως δάγκωμα ή γρατσουνιά. Με τα παιδιά αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί επειδή μπορεί άθελά τους να είναι απότομα ή επιθετικά, ακόμα και απλά λόγω της υπερβολικής χαράς που προέρχεται από τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με έναν σκύλο ή μια γάτα, ίσως για πρώτη φορά. Κατά συνέπεια, το ζώο μπορεί να αντιδράσει επειδή φοβάται αυτή τη συμπεριφορά, που εκλαμβάνεται ως πρόκληση, και να προσπαθεί να αμυνθεί. Το πρώτο ένστικτο μπορεί να είναι να συμπεριφέρεστε σε έναν σκύλο ή μια γάτα όπως συμπεριφέρεστε στις μαριονέτες και αυτό όχι επειδή θέλετε να βλάψετε το ζώο, αλλά απλώς επειδή κανείς δεν έχει μάθει ποτέ στο παιδί πώς να σχετίζεται.
Πώς να βοηθήσετε ένα παιδί να μην φοβάται τα ζώα
Σίγουρα η συμβίωση με ένα κατοικίδιο από την παιδική ηλικία, ή ακόμα και από τη γέννηση, μειώνει δραστικά την πιθανότητα ανάπτυξης ζωοφοβίας . Το παιδί θα συνηθίσει αμέσως την παρουσία του, θα βλέπει τους γονείς του να αλληλεπιδρούν με τον τετράποδο σύντροφό τους σε καθημερινή βάση και δύσκολα θα έχει λόγο να πιστεύει ότι μπορεί να είναι επικίνδυνος. Με αυτόν τον τρόπο, το μικρό θα μάθει φυσικά να σχετίζεται με το σκύλο ή τη γάτα και με εμπειρία θα καταλάβει τι του αρέσει και τι είναι καλύτερο να αποφεύγει. Εάν το παιδί πλησιάζει ένα κατοικίδιο για πρώτη φορά, δεν χρειάζεται να βιαστείτε : είναι καλύτερο να το συνοδεύσετε για να ανακαλύψετε αυτό το νέο είδος σχέσης και να μην το αφήσετε να βουτήξει ασταμάτητα. Η ψυχραιμία και η υπομονή είναι σίγουρα οι καλύτεροι σύμμαχοι του ενήλικα που προσπαθεί να κάνει ένα παιδί και ένα ζώο να αλληλεπιδράσουν, προσπαθώντας να βρουν μια ισορροπία ώστε και οι δύο να έχουν μια ευχάριστη εμπειρία . Επιπλέον, θα ήταν καλύτερο να αφήσετε το παιδί να εξοικειωθεί με ένα αρκετά ήρεμο ζώο, ίσως έναν σκύλο , αποφεύγοντας, τουλάχιστον τις πρώτες στιγμές, την προσέγγιση με τετράποδους φίλους που θα μπορούσαν να είναι λίγο πολύ ζωηροί για μια πρώτη συνάντηση.
Πώς να καταλάβετε αν η παρέμβαση ψυχοθεραπευτή είναι απαραίτητη;
Εάν, ωστόσο, το παιδί φοβάται ήδη τα ζώα γενικά ή ένα ζώο ειδικότερα, μπορείτε να προσπαθήσετε ήρεμα να του εξηγήσετε ότι δεν αποτελεί πραγματικό κίνδυνο και να το βοηθήσετε να εξοικειωθεί σταδιακά με τη γάτα ή τον σκύλο. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να επικοινωνήσετε με έναν επαγγελματία.
Πώς όμως να αξιολογηθεί αν είναι απαραίτητη η παρέμβαση ενός ειδικού;
Λοιπόν, εάν έχετε αμφιβολίες, μια ιδέα θα μπορούσε να είναι να επικοινωνήσετε με έναν ψυχοθεραπευτή : θα σας πει εάν είναι απαραίτητο να ξεκινήσετε ένα ταξίδι με το παιδί, επίσης με βάση το νόημα που παίρνει η φοβία για το συγκεκριμένο παιδί. . Μερικές φορές αυτές οι διαταραχές μπορεί να μην συνδέονται άμεσα με ζώα, αλλά μπορεί να είναι μια εκδήλωση δυσφορίας που νιώθει το παιδί. Σε κάθε περίπτωση, εάν τα παιδιά διδαχθούν το σεβασμό και τη φροντίδα για τα ζώα, εξηγώντας τους ότι μια γάτα ή ένας σκύλος έχει ανάγκες ακριβώς όπως μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, και γι’ αυτό δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως παιχνίδι, θα είναι δυνατό να δημιουργήστε από την αρχή μια σχέση από την οποία τόσο το ζώο όσο και το παιδί θα μπορούν να αντλούν ευημερία.
